W życiu każdego człowieka bardzo ważną rolę odgrywa rozmowa. Jeśli mamy rozmawiać z kimś ważnym i od tej rozmowy zależy nasza przyszłość, to solidnie się do niej przygotowujemy. Żeby nasza rozmowa była owocna, szukamy również odpowiednich słów, aby w jasny sposób wyrazić swoje myśli. Od rozmowy niejednokrotnie zależy bardzo dużo. A jak rozmawiać z Bogiem? Odpowiadając na to pytanie, w istocie rzeczy dotykamy tematu modlitwy. Modlitwa jest bowiem rozmową z Bogiem. Święty Benedykt w swojej Regule zamieścił niezwykle ważną radę: „często znajdować czas na modlitwę”. Gdy się kogoś kocha, to wielkim pragnieniem jest spotykanie się z tą osobą i rozmowa z nią. Dotyczy to również Osoby Boga. Przede wszystkim jeśli naprawdę Go kocham, to rozmawiam z Nim często, wytrwale, szczerze, także wtedy, gdy doświadczam trudnych chwil i cierpienia. Święty Ojciec Pio w najtrudniejszych momentach swojego życia, gdy czuł się opuszczony przez Boga, powtarzał słowa Jezusa konającego na krzyżu: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”. Często również podkreślał, że „modlitwa jest kluczem, który otwiera serce Boga”. Kiedy rozmawiamy z Bogiem, to przede wszystkim musimy pamiętać, że jesteśmy w obecności Boga, zawsze przed Nim. W liście do Annity Rodote z 6 lutego 1915 r. św. Ojciec Pio napisał: „Pamiętaj, że zawsze jesteśmy w obecności Boga, któremu musimy zdać sprawę z każdego naszego czynu, dobrego i złego. (...) Przede wszystkim dbaj o to, by zawsze stać w obecności Boga. Dlatego pamiętaj, że Bóg Najwyższy jest, wraz z zastępami niebiańskimi, realnie obecny w twojej duszy. Następnie, na pierwszym miejscu dbaj o modlitwę i medytację. Pamiętaj o tym, by mieć wtedy oczy zamknięte, głowę trzymać możliwie prosto, a czoło wesprzeć na dłoni lub dłoniach, jak ci będzie bardziej odpowiadało. Wszystko winno być robione bez przesady i udawania”.
Kiedy rozmawiamy z Bogiem, to musimy mocno wierzyć; jak napisał w Wyznaniach św. Augustyn, musimy „stać mocno na belce wiary”. Modlitwa wpisana jest w serce każdej osoby. „Pierwszym istotnym miejscem uczenia się nadziei jest modlitwa. Jeśli nikt mnie już więcej nie słucha, Bóg mnie jeszcze słucha. Jeśli już nie mogę z nikim rozmawiać, nikogo wzywać, zawsze mogę mówić do Boga. Jeśli nie ma już nikogo, kto mógłby mi pomóc – tam, gdzie chodzi o potrzebę albo oczekiwanie, które przerastają ludzkie możliwości trwania w nadziei – On może mi pomóc” – nauczał Benedykt XVI. A zatem mamy rozmawiać z Bogiem, mając w sercu wiarę, nadzieję i miłość. Rozmowa z Bogiem jest też okazją do apostolstwa i do realizacji miłości bliźniego. Podczas takiej rozmowy nie mogę pamiętać jedynie o sobie, ale to przestrzeń, w której jest miejsce na pamięć o innych ludziach. Rozmowa z Bogiem jest również szkołą, w której uczę się, jak dawać świadectwo życia chrześcijańskiego. „Musimy najpierw rozmawiać z Bogiem, abyśmy mogli mówić o Bogu” – napisał Benedykt XVI.
Podczas przeżywania Zesłania Ducha Świętego można odkryć bardzo ważną rzecz. Duch Święty jako Duch Prawdy prowadzi Kościół i to On prowadzi wiernych do poznawania Prawdy. Jest to rzeczywistość, którą nazywamy sensus fidei, czyli zmysł wiary ludu Bożego. Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych wskazuje, że jest to instynktowne wyczulenie na sprawy wiary, którym jest obdarzony cały Kościół. Oceną objawienia i trafnością sądu w tych sprawach kieruje Duch Święty. Trafną opinię daje św. Paweł Apostoł, który w Liście do Kolosan mówi o działaniu Boga w kontekście poznawania Jego woli: „Przeto i my (...) nie przestajemy za was się modlić i prosić [Boga], abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i wzrastając przez głębsze poznanie Boga”(por. 1, 9-10). Temat ten rozwija także Sobór Watykański II, który pogłębia myśl kard. Henry’ego Newmana. W Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium czytamy: „Ogół wierzących, mających namaszczenie od Świętego, nie może zbłądzić w wierze i tę swoją szczególną właściwość ujawnia przez nadprzyrodzony zmysł wiary całego ludu, gdy «poczynając od biskupów aż po ostatniego z wiernych świeckich» ujawnia on swą powszechną zgodność w sprawach wiary i moralności. Dzięki temu zmysłowi wiary, który jest pobudzany i podtrzymywany przez Ducha prawdy, Lud Boży pod przewodnictwem świętego Urzędu Nauczycielskiego – za którym wiernie idąc, już nie ludzkie, lecz prawdziwie Boże przyjmuje słowa – niezachwianie trwa przy wierze raz przekazanej świętym; wnika w nią głębiej z pomocą słusznego osądu i w sposób pełniejszy stosuje ją w życiu”( n. 12). Na tej podstawie, w świadomości, że ta droga nie prowadzi do błędów, powstały różne formy pobożności, które rozwinęły się na przestrzeni wieków. Potwierdza to Katechizm Kościoła Katolickiego: „Zmysł religijny ludu chrześcijańskiego zawsze znajdował wyraz w różnorodnych formach pobożności, które otaczały życie sakramentalne Kościoła. Są to: cześć oddawana relikwiom, nawiedzanie sanktuariów, pielgrzymki, procesje, droga krzyżowa, tańce religijne, różaniec, medaliki”( n. 1674). Katechizm podkreśla też, że te formy pobożności są kontynuacją życia liturgicznego, które stanowi centrum życia chrześcijańskiego. Stąd też, aby nie doszło do różnego rodzaju nadużyć, „konieczne jest rozeznanie duszpasterskie, by podtrzymywać i wspierać religijność ludową, a w razie potrzeby oczyszczać i pogłębiać zmysł religijny, z którego wyrastają te formy pobożności, oraz kierować je do głębszego poznawania misterium Chrystusa. Praktykowanie tych form pobożności podlega trosce i osądowi biskupów oraz ogólnym normom Kościoła” (n. 1676). Właściwe rozeznanie zatem pozwala określić, co wynika z Bożego Objawienia i zarazem jest dla pożytku wiernych, a co stanowi przerost formy nad treścią i może się stać tylko budowaniem chwały ludzkiej.
Już po raz jedenasty nauczyciele polonijni oraz eksperci z całego świata spotkają się w Wilnie, by wspólnie celebrować święto polskiej edukacji, kultury i nauki. XI Światowy Zjazd Nauczycieli Polonijnych odbędzie się w dniach 23–25 maja 2025 roku, stając się ponownie prestiżową platformą wymiany myśli, doświadczeń i inspiracji pedagogicznych.
Wydarzenie, które na stałe wpisało się w kalendarz ważnych inicjatyw edukacyjnych na świecie, jest organizowane m. in. przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” oraz Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli SWP. Trwają zapisy dla chętnych, którzy pragną stać się częścią tej wyjątkowej inicjatywy.
Miasto Kraków przekazało Archidiecezji Krakowskiej kościół św. Łazarza przy ul. Kopernika w odpłatne użytkowanie. Od kwietnia strona kościelna będzie płacić czynsz w wysokości blisko 15 tysięcy złotych, a także pokrywać koszty mediów.
Zabytkowy, XVII-wieczny kościół św. Łazarza (pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny) mieszczący się przy ul. Kopernika 19 przez ostatnie lata pełnił funkcję posługi duchowej dla pacjentów okolicznych klinik szpitalnych i ich bliskich, nie był kościołem parafialnym. W 2019 roku stał się własnością Agencji Rozwoju Miasta Krakowa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
