Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem:
„Za kogo uważają Mnie tłumy?”.
Oni odpowiedzieli: „Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych
proroków zmartwychwstał”.
Zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”.
Piotr odpowiedział: „Za Mesjasza Bożego”.
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: „Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie”.
Potem mówił do wszystkich: „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z Mego powodu, ten je zachowa”.
Oto słowo Pańskie.
Pracownia Piotra Bruegla, "De Boerenadvocaat", fragm. obrazu (XVI lub XVII wiek) fot.Graziako
Dzisiejsza Ewangelia na XXIII niedzielę zwykłą w roku C
przekazuje nam - współczesnym uczniom Chrystusowym -
ważną - jak nam się wydaje - wiadomość o tym, że:
«Wielkie tłumy chodziły z Jezusem» /Łk 14,25/.
Pytamy o przyczyny takiego zainteresowania
ze strony słuchaczy nauk Chrystusa Jego osobą
i odpowiadamy tym, którzy nie znają Ewangelii,
że nasz Pan Jezus Chrystus to Mistrz i Zbawiciel.
W tych dwóch funkcjach - najczęściej przedstawianym
przez autorów wszystkich czterech tekstów Ewangelii -
jest Jezus Nauczycielem objawiającym światu
odwieczne prawdy Boże zapisane w sercu każdego człowieka.
Mógłby, ktoś spytać, że skoro prawdy te
zapisane są w sercu każdego człowieka,
to wystarczyłoby poznać tajemnice serca,
by posiąść odwieczną mądrość Bożą.
«Któż jednak z ludzi rozezna zamysł Boży,
albo kto pojmie wolę Pana?
Nieśmiałe są myśli śmiertelników
i przewidywania nasze zawodne,
bo śmiertelne ciało przygniata duszę
i ziemski przybytek obciążą lotny umysł» /Mdr 9,13-15/.
Odpowiedzi udziela nam autor
starotestamentalnej Księgi Mądrości,
tłumacząc wrodzoną każdemu człowiekowi
niezdolność ludzkiego umysłu.
Ciężarem dla niego i duszy człowieka
jest materialne ciało obciążone skutkiem grzechu
pierwszych rodziców i ich pożądliwością,
która zniewala «lotny umysł» każdego człowieka.
To z tego powodu «mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi,
z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką,
a któż wyśledzi to, co jest na niebie? /Mdr 9,16/.
- konstatuje i pyta autor Księgi Mądrości.
Autorem naszych ludzkich zdolności
i Twórcą w nas daru Mądrości jest sam Bóg
udzielający nam swego Świętego Ducha,
pod którego natchnieniem poznajemy
tajemnice wszechświata i samych siebie/por. Mdr 9,17/.
To dzięki tym, udzielonym nam zdolnością,
poznajemy także Boga i Jego zamysł
dotyczący odkupienia całego wszechświata
i człowieka, który postępuje «prostymi drogami»
według wskazań Bożej Mądrości /por. Mdr 9,18/.
Są nimi słuchacze Mistrza z Nazaretu
«chodzący za Nim w wielkim tłumie»
bezimiennych Jego uczniów,
którym głosi radykalizm ewangelicznego życia.
Nikt więc, «kto przychodzi do Niego,
a nie ma w nienawiści swego ojca i matki,
żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego,
nie może być Jego uczniem» /Łk 14,26/.
Jezus nie wzywa swoich naśladowców
do nienawiści swoich bliskich,
lecz wymaga od nich radykalnego
zerwania więzów rodzinnych
celem realizacji w sposób nieskrępowany
misji uczniów Chrystusowych.
Z tego samego względu, «kto nie nosi swego krzyża,
a idzie za Nim, ten nie może być Jego uczniem» /Łk 14,27/.
Uczeń bowiem Chrystusa nie tylko wyrzeka się wszystkiego,
co mogłoby krępować jego wolność w wyborach drogi życia,
lecz także - pozytywnie - na wzór swego Mistrza
nosi na własnych barkach zbawienie całego świata.
Radykalizm życia wymaga od uczniów Chrystusowych
świadomego kroczenia za Nauczycielem życia - Jezusem,
«który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.
On to zamiast radości, którą Mu obiecywano,
przecierpiał krzyż, a nie bacząc na jego hańbę
zasiadł po prawicy tronu Boga» /Hbr 12,2/.
Stąd nauka Jezusa w przypowieściach:
o budowniczym wieży, który zanim rozpocznie budowę,
oblicza wpierw wydatki na jej wykończenie
i o królu toczącym bitwę z silniejszym od siebie,
mając na względzie jego przewagę
prosi go przez posłańców o warunki pokoju
- skierowana jest jako przestroga
do tych, którzy pragnąc iść za Jezusem
muszą najpierw rozważyć, czy wystarczy im sił i determinacji,
by rozpoczęte dzieło zakończyć pomyślnie.
«Tak więc nikt z nas, kto nie wyrzeka się wszystkiego,
co posiada, nie może być uczniem Chrystusa» /Łk 14,33/.
Siedmiu młodych zakonników z nigeryjskiej wspólnoty Braci Mniejszych Kapucynów zginęło w wypadku drogowym, do którego doszło w sobotę na południu w górzystej części Nigerii.
Z oświadczenia wydanego w poniedziałek przez Johna-Kennedy'ego Anyanwu, kustosza klasztoru kapucynów w Enugu, wynika, że 13 zakonników z katolickiej wspólnoty w Ridgeway w stanie Enugu jechało na południe do Obudy, miasta leżącego w stanie Cross Rover, gdzie odpoczywali w górskim kurorcie Obudu Ranch Resort.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
