Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Goleniów z Chrystusem i z Ukrainą

W mieście nad Iną miały miejsce trzy ważne wydarzenia, dla których wspólnym mianownikiem jest cierpienie.

Niedziela szczecińsko-kamieńska 17/2022, str. VI

[ TEMATY ]

pomoc dla Ukrainy

Paweł Palica

Lesja Szulc od 18 lat mieszka w Goleniowie

Lesja Szulc od 18 lat mieszka w Goleniowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wielki Post to czas dany nam, chrześcijanom, po to, byśmy byli przy Chrystusie w drodze na Golgotę oraz śmierci na krzyżu i przygotowali się na Jego Zmartwychwstanie. W tym roku w ten czas wpisała się wojna na Ukrainie i niewyobrażalne cierpienie narodu ukraińskiego. Codziennie w polskich kościołach trwa modlitwa o pokój dla naszych wschodnich sąsiadów. Także w Goleniowie, w którym przebywa kilkutysięczna grupa Ukraińców.

W ostatnich dniach Wielkiego Postu w Goleniowie odbyły się – Koncert dla Ukrainy, Marsz dla Jezusa i Droga Krzyżowa w miejskiej przestrzeni. We wszystkich udział wzięły setki goleniowian i wszystkie niosły sobą przesłanie: w trudnych chwilach musimy być razem i nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują. Jak Szymon, który pomógł Jezusowi nieść krzyż, i jak Weronika, która otarła Mu chustą twarz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jesteśmy z wami

W niedzielny wieczór 3 kwietnia w kościele św. Katarzyny w Goleniowie, z inicjatywy prowadzonej przez Krzysztofa Sypienia orkiestry dętej Wood & Brass Band, odbył się koncert charytatywny na rzecz walczącej Ukrainy. Kilkudziesięciu wykonawców, kilkuset słuchaczy, wśród nich wielu Ukraińców, niezwykła atmosfera i ponad 7 tys. zł zebrane na pomoc dla uchodźców. Goleniowianie kolejny raz pokazali, że mają otwarte serca i rozumieją to, co przeżywają ludzie, którzy musieli opuścić swój kraj i swoje domy.

Nie przypadkiem koncert ten odbył się w kościele św. Katarzyny. W marcu 1945 r. w wyniku ostrzału artyleryjskiego został on całkowicie zniszczony, jak teraz wiele ukraińskich miast i miasteczek. Właśnie w tej świątyni, jak nigdzie indziej, mogła mocno wybrzmieć muzyczna modlitwa o pokój na Ukrainie.

Requiem dla poległych za wolność

Koncert prowadziła mieszkająca od 18 lat w Goleniowie ukraińska artystka Lesja Szulc. Otulona ukraińską flagą, łamiącym się chwilami głosem, rozpoczęła koncert łemkowską pieśnią, która od wydarzeń na kijowskim Majdanie w 2014 r. stała się swoistym requiem wykonywanym w hołdzie poległym w walce o wolność Ukrainy. – Dla mnie śpiewanie tej pieśni nie jest łatwe, bo za każdym razem kiedy ją wykonuję mam świadomość, że to nie tylko Majdan, ale że moich rodaków, którzy za wolną Ukrainę oddali życie, jest każdego dnia więcej – powiedziała. – Przeżywam to, co tam się dzieje strasznie, przecież jestem Ukrainką i we Lwowie mieszka moja rodzina. To był mój kolejny koncert dla Ukrainy, ale ten najmocniej emocjonalnie przeżyłam. Kościół pełen ludzi, wśród nich wielu moich rodaków, mogłam być blisko nich, patrzeć im w oczy i widzieć ich reakcję na to, co mówię. Czułam, że jestem wśród bliskich mi ludzi, przed którymi mogłam się rozkleić, bo oni to rozumieli. Przekonałam się też, że w Goleniowie jest wielka armia dobrych serc.

Reklama

Oprócz Lesji Szulc w koncercie wystąpili: Pola Saharczuk, obdarzona pięknym sopranem studentka Akademii Muzycznej w Kijowie, która przybyła do Goleniowa z falą uchodźców, oraz goleniowski wokalista Hubert Biczkowski. Zwieńczeniem był kilkunastominutowy utwór Unity w wykonaniu orkiestry dętej Wood & Brass Band oraz chóru Uniwersytetu Szczecińskiego. Utwór ten napisany przez Pawła Pudło na 15-lecie orkiestry, doskonale wpisał się w ideę koncertu, bowiem swoim przesłaniem niesie idee braterstwa, jedności oraz współpracy.

To był mocny, wywołujący wiele emocji koncert, dawno takiego w Goleniowie nie było.

Chrystus Królem

Tydzień później (10 kwietnia) odbył się Marsz dla Jezusa – procesja z palmami dla upamiętnienia triumfalnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy organizowana od wielu lat przez parafię św. Katarzyny. Jak co roku Marsz dla Jezusa rozpoczął się na goleniowskich Plantach. Wśród kilkuset osób, które się tam zebrały, wyróżniała się grupa członków Zespołu Pieśni i Tańca „Ina” w ludowych strojach. Plac w centrum miasta po dwóch latach znowu ożył – dorośli, dzieci, głośne „Chrystus Królem...”, dziesiątki palm – dużych i małych; największa miała 7 m. Dominowały palmy wykonane własnoręcznie przez uczestników tego wydarzenia – może nie takie „doskonałe” jak te kupione, ale prawdziwe i każda inna, jak np. palma w niebiesko-żółtych barwach wykonana przez panią Irinę, uchodźczynię z Ukrainy, która z kilkuletnią dziewczynką przyszła, by razem z Polakami pójść dla Jezusa.

Reklama

Uczestników Marszu powitał proboszcz parafii ks. Krzysztof Musiałek, który odczytał Ewangelię opisującą przybycie Chrystusa do Jerozolimy i poświęcił palmy, a następnie razem z Chrystusem, w którego wcielił się ks. Mieczysław Dusza, poprowadził kolorowy rozśpiewany korowód do kościoła św. Katarzyny, gdzie Mszą św. „Marsz dla Jezusa” się zakończył.

Doświadczyć krzyża

Po dwóch latach przerwy 12 kwietnia powróciła do Goleniowa Droga Krzyżowa prowadzona głównymi ulicami miasta. Zaczęła się przed kościołem św. Jerzego, a zakończyła w kościele św. Katarzyny, symbolicznie łącząc obie parafie. Wielki drewniany krzyż nieśli przedstawiciele różnych stanów z obu parafii: kapłani i siostry zakonne, ministranci, członkowie Żywego Różańca i innych wspólnot, kobiety i mężczyźni, dziewczęta i chłopcy.

Drogę Krzyżową poprowadził ks. Krzysztof Musiałek, proboszcz parafii św. Katarzyny. Kilkaset osób szło w skupieniu modlitewnym za krzyżem Chrystusa, rozważając Jego mękę i śpiewając pieśni pasyjne. Nieśli swoje osobiste krzyże, powierzając Jezusowi cierpienie i mdląc się o pokój dla udręczonej Ukrainy. Dla uczestników tego wydarzenia było to bardzo osobiste doświadczenie krzyża, ale też dawało wiarę i nadzieję, że tak jak po śmierci na krzyżu przyszedł czas Zmartwychwstania, tak też przyjdzie czas radości dla każdego z nas, a dla udręczonej Ukrainy czas pokoju.

Nabożeństwo Drogi Krzyżowej zakończyło się błogosławieństwem udzielonym przed kościołem św. Katarzyny.

2022-04-19 09:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Modlitwa dwóch narodów. Boże chroń Ukrainę”

[ TEMATY ]

pomoc dla Ukrainy

Karol Porwich/Niedziela

Z inicjatywy krakowskiego Stowarzyszenia „Rafael” ruszyła akcja „Modlitwa dwóch narodów. Boże chroń Ukrainę”. Jej głównym celem jest dotarcie do ukraińskich uchodźców z przesłaniem nadziei płynącym z duchowego wsparcia.

– W czasie tego niewyobrażalnego cierpienia narodu ukraińskiego chcemy wznieść wołanie o pokój. By św. Michał Archanioł, patron Ukrainy, zaniósł przed oblicze Boga wspólne modlitwy narodów ukraińskiego i polskiego o pokonanie sił zła – mówi Andrzej Sobczyk, prezes krakowskiego Stowarzyszenia „Rafael”.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Warszawa/ W sobotę rozpoczyna się w parafiach peregrynacja relikwii rodziny Ulmów

2024-05-04 07:58

[ TEMATY ]

relikwie

peregrynacja

Marzena Cyfert

Relikwie bł. Rodziny Ulmów

Relikwie bł. Rodziny Ulmów

W sobotę w parafiach archidiecezji warszawskiej i diecezji warszawsko-praskiej rozpoczyna się peregrynacja relikwii błogosławionej rodziny Ulmów - Józefa i Wiktorii i ich siedmiorga dzieci zamordowanych przez Niemców w 1944 r. za ratowanie Żydów. Potrwa do 18 maja.

Peregrynacja rozpocznie się 4 maja w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela na Starym Mieście, gdzie o godz. 19.00 mszy św. będzie przewodniczył kard. Kazimierz Nycz.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję