Jak podkreśla ks. Tomasz Kancelarczyk z Fundacji Małych Stópek, to obostrzenia sanitarne, a nie mniejsza wrażliwość na potrzebujących sprawiły, że zainteresowanie wolontariatem zmalało. Organizacje pozarządowe, stowarzyszenia, kluby pomocy, które swoje siły napędowe czerpały z pracy ludzi dobrej woli, po okresowym przestoju wracają do wytężonych działań. Robią wszystko, by mniejszy, słabszy i bardziej potrzebujący otrzymał pomoc, a wraz z nią... nadzieję.
Ratować nienarodzonych
Zaczęło się od marzenia o domu – domu dla kobiet, które chcą opuścić tzw. proaborcyjne środowisko i szukają bezpiecznego schronienia. To wszystko pragną im zapewnić ks. Tomasz Kancelarczyk i kilkadziesiąt dzielnych wolontariuszy, którzy od rana do późnych godzin wieczornych ciężko pracują, by jak najszybciej przyjąć mamy pod dach syrkowickiego domu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Syrkowice to mała, malownicza wieś położona między Kołobrzegiem a Koszalinem. Tu powstaje tymczasowy dom dla kobiet w stanie błogosławionym i matek z dziećmi, które potrzebują nabrać sił do walki o godne życie dla siebie i swoich dzieci.
Zakasali rękawy
Zanim drzwi domu (z kaplicą) zostaną otwarte, należy gruntownie przygotować miejsce. Wyburzyć ściany, położyć panele i kafelki, zrobić hydraulikę, wstawić meble i sprzęty AGD, zadbać o przytulne elementy wystroju. Większość prac została już zakończona – dzięki dziesiątkom wolontariuszy, którzy odpowiedzieli na internetowy apel prezesa fundacji. – Trochę w desperacji, nie mogąc znaleźć firmy, która podjęłaby pracę natychmiast, rzuciłem na Facebooku hasło: „Pilnie potrzebuję wsparcia osób mogących pomóc w remoncie domu dla kobiet i dzieci”. Ku mojemu zdziwieniu post został udostępniony ponad 2,5 tys. razy! Gdy przyjechałem pod dom, przy wejściu stała już duża grupa ludzi gotowych do pracy... Przybyli m.in. z: Lublina, Krakowa, Poznania, Wrocławia, Sieradza, Kamienia Pomorskiego, Szczecina, a nawet Krynicy-Zdroju! – wymienia ks. Tomasz.
Reklama
Wśród wolontariuszy był Mateusz Wojcieszak, właściciel firmy remontowo-budowlanej z Poznania. – Moim patronem jest św. Józef. On bronił Jezusa przed Herodem, bronił życia, więc jak zobaczyłem, że jest potrzebna pomoc kobietom z dziećmi, wiedziałem, iż mam tam pojechać. Do Zachodniopomorskiego przyjeżdżał trzykrotnie, wykorzystując na wolontariat nawet swój tygodniowy urlop.
Paweł Pietrzak – inny mieszkaniec Poznania – przyjechał do Syrkowic z żoną (w stanie błogosławionym) i trojgiem dzieci. Choć cierpi na chorobę Parkinsona, chciał wykorzystać zdobyte w ciągu życia umiejętności. – Poczułem w sercu, że chcę odpowiedzieć na ten apel. Na miejscu kładłem hydraulikę. A przybyłem wraz z żoną, bo jesteśmy jednym ciałem. Dla mnie jest niewyobrażalne, by gdziekolwiek wyjechać bez mojej ukochanej Asi. Gdybym był tu bez niej i dzieci, nie zobaczyłbym np. pierwszych kroków naszego najmłodszego, rocznego dziecka...
Poznaniak w ostatnich tygodniach wykonywał też telefony do różnych firm, prosząc o darowizny. Udało się pozyskać m.in. 70 m2 płytek, materiał na kanalizację, kleje i wylewki. – Nie jest łatwo prosić o taką pomoc, ale warto próbować – podkreśla.
Coś dla maluchów
Budowa domu to jedna z wielu „stópkowych” akcji, w której biorą udział ludzie dobrej woli. W trwającą kampanię świąteczną „Paczuszka dla maluszka” zaangażowało się ponad 1,1 tys. wolontariuszy. – Taka osoba w swojej parafii, sklepie, szkole stawia choinkę, a na niej wiesza otrzymane od nas papierowe bombki z opisem akcji. Zbieramy proszki i płyny do prania oraz artykuły kosmetyczne dla dzieci. Wolontariusz zawozi te rzeczy do miejsca odbioru, a my przekazujemy je naszym podopiecznym. Obok pojedynczych rodzin na naszej liście w tym roku jest ponad 130 placówek! – informuje Małgorzata Nowosielecka związana z Fundacją Małych Stópek od 2012 r. – Zanim zostałam zatrudniona w fundacji, przez wiele lat ofiarowywałam swój czas jako wolontariusz. Niesienie dobra drugiemu człowiekowi przede wszystkim pomaga nam samym, dodaje skrzydeł, jest naszym oddechem, dlatego zawsze będę zachwalać ten sposób wykorzystania swojego czasu – zaznacza.
Reklama
Akcja edukacja
Pomoc lokalnie, tym razem na południu Polski, niosą wolontariusze Bożego Młyna – społeczności utworzonej przy parafii św. Jana Kantego w Krakowie. Bezpłatne korepetycje z matematyki i angielskiego, zajęcia gordonowskie dla maluszków, lekcje gry w szachy czy obiady dla osób ubogich i bezdomnych proponują zaangażowani w to dzieło rodzice i... ich dzieci.
– Powstaliśmy formalnie w 2017 r., ale dużo wcześniej, przy okazji Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, myśleliśmy o tym, jak bardzo potrzebne jest takie miejsce. Po zakończeniu ŚDM okazało się, że bardzo zżyliśmy się ze sobą i chcemy kontynuować pracę na rzecz drugiego człowieka – mówi Monika Róg, współpomysłodawczyni dzieła.
Boży Młyn otwarty jest od poniedziałku do piątku, a często również w weekendy. W grafiku na każdy dzień widnieje inna propozycja spędzenia wolnego czasu, są: filmy, warsztaty i biblijne konferencje. – Staramy się utrzymać tygodniowy rytm spotkań. Próbujemy pozyskiwać granty na wydarzenia, które w naszej ocenie są wartościowe. Zastanawiamy się, czego np. potrzebuje młodzież. Rozmawiamy z nią i organizujemy m.in. warsztaty o asertywności czy radzeniu sobie z emocjami. Takie spotkania przyciągają sporą liczbę młodych ludzi – informuje p. Monika, prezes stowarzyszenia.
Seniorzy dla seniorów
Wolontariusze Bożego Młyna odczytują Boży plan na to miejsce. Pandemia sprawiła, że pilne stały się takie działania jak: oferowanie darmowych posiłków, sprzątanie i robienie zakupów dla seniorów, wspólne spacery z osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Okazało się, że wspaniałymi wolontariuszami są również emeryci. To oni zanoszą ciepłe zupy mieszkańcom parafii, gdy uczniowie i studenci są na zajęciach. – Pewna pani, chcąc się odwdzięczyć za otrzymaną pomoc, zaproponowała, że zostanie wolontariuszką. Codziennie chodzi z posiłkiem do przykutej do łóżka sąsiadki... – opowiada p. Monika.
Założyciele stowarzyszenia przyznają, że już teraz potrzebne są dodatkowe ręce do pracy (do pakowania ok. 150 świątecznych paczek). – Zachęcamy do współpracy, ale i tworzenia podobnych miejsc w swoich parafiach i miastach – mówi prezes Latarni i podkreśla, że to, co otrzymuje każdy wolontariusz, jest niewspółmierne z jego osobistą ofiarą – „albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg” (2 Kor 9, 7).
