Świątynia nie przetrwała, ale zachowało się epitafium ośmiolatki, które przechowywane jest w trzecim z kolei wzniesionym w tej wsi kościele, noszącym obecnie wezwanie Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.

Na to epitafium i fragmenty z 1588 r. i 1618 r. natrafiono podczas remontu kościoła w latach 1994 – 2003. Był konieczny, gdyż świątyni groziła katastrofa budowlana, spowodowana m.in. tąpnięciami wywołanymi przez prowadzone w okolicy roboty górnicze. Dokonane przy tej okazji odkrycia znacznie poszerzyły wiedzę o historii kościoła i wsi.

Kościoły jako fundacje

Pierwszy kościół wzniesiono tutaj już w 1240 r., następny z fundacji von Stoschów – w 1534 r., a budowę obecnego, barokowo-klasycystycznego ukończono w 1794 r. Powstał na fundamentach poprzedniego, który spłonął w 1734 r. Jego fundatorem był Gottlieb Nickisch von Rosenegk, ewangelik, starosta lubiński w latach 1764-94, właściciel dóbr w Czerńcu.

Wystrój

Wzniesienie budowli na rzucie wydłużonego ośmioboku spowodowało, że jego bryła nie jest monotonna, mimo że jest to obiekt jednonawowy bez wydzielonego prezbiterium i bez wieży. Kościół ma też dzwonnicę, tyle że stoi ona przed nim. Wzniesiona została wraz z kościołem. To budowla z drewna, wolno stojąca.

Salowe wnętrze zaadaptowano po II wojnie światowej dla potrzeb katolickiej parafii. Oprócz epitafium zachowały się w nim m.in. drewniany ołtarz z ok. 1830 r. i klasycystyczna chrzcielnica. Za ołtarzem, znajduje się empora, a pod nią zakrystia, którą pastorzy przechodzili na umieszczoną pierwotnie w ołtarzu ambonę. Po stronie zachodniej jest druga empora.

Ze stojącego na niewielkim wzniesieniu pałacu pozostały jedynie piwnice, gdyż w 1945 r. budynek splądrowali, a następnie spalili sowieccy żołnierze.