Melchizedek to tajemnicza postać, o której czytamy w Księdze Rodzaju (por. Rdz 14, 17-20). Był kapłanem Boga Najwyższego i królem Szalemu, utożsamianego z Jerozolimą. Wyniósł chleb i wino na powitanie zwycięskiego Abrama.

Melchizedek pojawia się jeszcze w Psalmie 110, ale dla chrześcijan szczególne znaczenie ma wzmianka w Liście do Hebrajczyków (por. Hbr 6, 19 – 7, 28), którego autor ukazuje Melchizedeka jako zapowiedź Najwyższego i Wiecznego Kapłana – Jezusa Chrystusa.

Komentatorzy biblijni podkreślają, że Abram dał Melchizedekowi „dziesiątą część ze wszystkiego”. Król Szalemu błogosławił Abrama. Przez to patriarcha uznał się za mniej ważnego niż Melchizedek, a zatem Chrystus, Kapłan na wzór Melchizedeka, ma najwyższą godność.

Kapłaństwo Chrystusa udziela się wierzącym w Niego. W Kościele katolickim istnieją kapłaństwo powszechne i kapłaństwo służebne. Pierwsze z nich dotyczy wszystkich ochrzczonych, drugie zaś przekazywane jest na drodze święceń kapłańskich i zobowiązuje diakonów, a przede wszystkim kapłanów i biskupów do pełnienia służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa. Ta służba przejawia się przede wszystkim w sprawowaniu sakramentów, które są szczególnym wyrazem udziału w kapłaństwie Chrystusa.

Kapłan, podobnie jak Chrystus, na wzór Melchizedeka, w każdej ofierze Mszy św. ofiarowuje chleb i wino, które stają się Ciałem i Krwią Jezusa. Poza tym podobnie jak Jezus i Melchizedek kapłani udzielają wiernym błogosławieństwa.

Kapłan przez odmawianie tzw. Pierwszej Modlitwy Eucharystycznej podkreśla szczególną łączność z kapłaństwem Chrystusa na wzór Melchizedeka. W myśl starożytnej zasady lex orandi – lex credendi (norma modlitwy normą wiary) warto przytoczyć dłuższy jej fragment: „Boże Ojcze, my, Twoi słudzy, oraz lud Twój święty, wspominając błogosławioną mękę, zmartwychwstanie oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, składamy Twojemu najwyższemu majestatowi z otrzymanych od Ciebie darów Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, Chleb święty życia wiecznego i Kielich wiekuistego zbawienia. Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, podobnie jak przyjąłeś dary swojego sługi, sprawiedliwego Abla, i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama oraz tę ofiarę, którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, jako zapowiedź Ofiary doskonałej”.

Wyrazem wspólnoty między kapłaństwem powszechnym wszystkich wiernych a kapłaństwem służebnym duchownych jest modlitwa za siebie nawzajem, dlatego pamiętajmy w modlitwie o kapłanach, którzy nas ochrzcili, udzielają nam Komunii św. i nas spowiadają; pamiętajmy również o biskupach, którzy nas bierzmowali. Są to także przypomnienie i zachęta dla kapłanów, żeby jeszcze bardziej pamiętali w modlitwie o wiernych, którym służą i którym służyli.