Reklama

Niedziela Legnicka

Spinać – czyli integrować

Na początku czerwca jubileusz 15-lecia istnienia obchodziło działające przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Legnicy Stowarzyszenie Spynacz.
Z Jakubem Należnym rozmawia Monika Łukaszów.

Niedziela legnicka 30/2021, str. VI

[ TEMATY ]

stowarzyszenie

stowarzyszenie

Stowarzyszenie Spynacz

Co roku w koloniach organizowanych przez Spynacz bierze udział wiele osób z całego miasta

Co roku w koloniach organizowanych przez Spynacz bierze udział wiele osób z całego miasta

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Stowarzyszenie powstało, by pomagać młodzieży w szerokiej, czynnej działalności na rzecz innych ludzi i w interesie miasta – mówią jego liderzy. Zaś sama nazwa organizacji: Spynacz odnosi się do spinacza biurowego, który spina większą ilość papierów i dokumentów, w tym przypadku ma spinać, czyli integrować, jednoczyć młodych ludzi, którzy pragną robić coś pożytecznego dla dobra siebie i innych ludzi.

Monika Łukaszów: Czym jest Stowarzyszenie Spynacz?

Jakub Należny: Stowarzyszenie zostało zarejestrowane 6 lipca 2006 r., posiada osobowość prawną oraz jest zarejestrowane w KRS. Spynacz zrzesza obecnie 18 członków zwyczajnych, natomiast na przełomie 15 lat działało ich ok. 85.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jakie były jego początki?

Na początku w stowarzyszeniu działało 15 osób i głównymi inicjatywami i działaniami były koncerty charytatywne. Pierwszym większym koncertem była impreza, podczas które zbieraliśmy środki finansowe na leczenie uczniów ZSI w Legnicy braci, chorych na dystrofię mięśniową. Zorganizowaliśmy również dyskotekę dla uczniów legnickich szkół średnich, dochód z imprezy przeznaczony był na zakup pieca gazowego do międzyparafialnej stołówki charytatywnej, która na co dzień karmi setki najbardziej potrzebujących mieszkańców miasta.

Kto należy do stowarzyszenia?

W stowarzyszeniu działają różne osoby, są wśród nich uczniowie szkół, studenci uczelni wyższych, biznesmeni, przedsiębiorcy i urzędnicy. Przekrój wiekowy społeczników zastrzeżonych w stowarzyszeniu jest szeroki, dlatego też Spynacz łączy pokolenia.

Czym zajmuje się stowarzyszenie, jakie dzieła prowadzi?

Na początku działalności podejmowaliśmy szereg różnych działań, mających na celu aktywizację społeczną dzieci i młodzieży. Wśród tych aktywności były działania o charakterze edukacyjnym, sportowym, społecznym, kulturalnym czy rozrywkowym. Mocno też wspieraliśmy i wspieramy działania duszpasterskie przy parafii rzymskokatolickiej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Legnicy.

Reklama

Jakieś szczególne wydarzenia w ciągu tych 15 lat?

Każde działanie Spynacza było na swój sposób wyjątkowe, ponieważ różnią się one od siebie sposobem organizacji i formą realizacji oraz angażowało różne osoby. Szczególnie możemy pochwalić się coroczną organizację Wigilii dla legniczan, przy współpracy z miastem oraz innymi partnerami, organizacją wypoczynku letniego i zimowego Best Spynacz Summer Camp oraz Vest Spynacz Winter Camp, w tym obozów młodzieżowych w USA oraz Austrii.

Jakie plany na przyszłość?

Po 15 latach działalności jesteśmy na etapie reorganizacji naszego zrzeszenia i wytyczenia nowych kierunków działań oraz celów do osiągnięcia. Zależy nam bardzo, aby sprofesjonalizować wybrane przez nas obszary działania i wyjść z nimi do ludzi. Dzięki naszej determinacji i ciężkiej pracy udało nam się pozyskać środki finansowe z Niemiec na realizację projektu pod nazwą: Centrum Rozwoju i Integracji Społecznej, który będzie realizowany na jednym z największych osiedli w Legnicy – Piekary, na terenie parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Czego można życzyć przy okazji jubileuszu?

Życzyć można wszystkim nam, ludziom działającym przy stowarzyszeniu, dobrego zdrowia, siły, cierpliwości i determinacji w dążeniu do celu. Chcielibyśmy, aby każdy z członków organizacji czuł się szczęśliwy i zrealizowany w życiu prywatnym i zawodowym. Bo tylko wtedy współpraca będzie mogła się rozwijać. I oczywiście kolejnych 15 lat działalności na rzecz lokalnej społeczności.

2021-07-20 10:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wsparte przykładem św. Agaty

Każdego roku początek lutego przypomina nam postać św. Agaty, dziewicy i męczennicy z Katanii, która w ikonografii przedstawiana jest z kleszczami, którymi ją szarpano. Atrybutami św. Agaty są chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, kość słoniowa – symbol czystości i niewinności oraz siły moralnej, palma męczeńska, obcięte piersi na misie, pochodnia i płonąca świeca – symbol Chrystusa.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Meksyk: Porwanie biskupa słynącego z prób mediacji między kartelami narkotykowi

2024-04-30 09:24

[ TEMATY ]

Meksyk

Episkopat Flickr

Emerytowany biskup rzymskokatolicki, który zasłynął z prób mediacji między kartelami narkotykowymi w Meksyku, został porwany – poinformowała w poniedziałek Meksykańska Rada Biskupów.

Przywódcy kościoła w Meksyku powiedzieli, że ks. Salvador Rangel zaginął w sobotę i w oświadczeniu wezwali porywaczy do jego uwolnienia.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję