Na te pytania odpowiedzi szukali uczestnicy Drogi Światła, która odbyła się w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gostkowie w ramach obchodów Niedzieli Biblijnej.
Chwila refleksji
Po procesyjnym wniesieniu do świątyni Ewangeliarza rozpoczęło się rozważanie siedmiu stacji, przeplatane śpiewem pieśni w wykonaniu zespołu Wypłyń na głębię z Grudziądza. Przeczytane podczas nabożeństwa fragmenty Pisma Świętego omówione zostały w oparciu o tajemnicę Eucharystii jako największego daru, jaki Bóg mógł dać człowiekowi.
Uczestnictwo w Drodze Światła skłoniło zebranych do refleksji nad tym, jakie znaczenie dla naszego życia duchowego, dla naszego zbawienia, mają poszczególne etapy Mszy św. Bardzo często zdarza się, że uczestniczymy w liturgii z przyzwyczajenia. Kiedy trzeba, klękamy, kiedy trzeba, siadamy, wstajemy i odpowiadamy na wezwania kapłana. Jak zaprogramowani. A przecież w dążeniu do życia wiecznego nie możemy popaść w rutynę. Warto poświęcić czas na to, by zastanowić się, jaką rolę odgrywamy w Bożym planie zbawienia i co możemy zrobić, by to zbawienie stało się naszym udziałem.
Boża liturgia
Reklama
Bóg już w czynionym na początku liturgii znaku krzyża objawia się nam w całym majestacie. Przychodzi do nas nie tylko jako Trójca Święta, lecz także uosobienie całej rzeszy aniołów i świętych, którzy przez swoje wstawiennictwo chcą towarzyszyć nam w ziemskim pielgrzymowaniu ku radości życia wiecznego. Abyśmy mogli godnie stanąć przed Ojcem, Jezus z pomocą aktu pokuty okrywa nas swoją szatą godową, szatą swojej niezmierzonej miłości. Wypełnieni miłością, po przyznaniu się do naszych słabości, jesteśmy gotowi na spotkanie z nauczającym Chrystusem i objawienie woli Bożej przez czytanie i wyjaśnianie Pisma Świętego.
Rozważając w swoich sercach skierowane do nas słowo Stwórcy, składamy na ołtarzu wraz z chlebem i winem nasze radości i zmartwienia, nasze postanowienia, wiarę i miłość, ufając, że Bóg wszystkie te dary przyjmuje, błogosławi je i pomnaża. Ze wzrokiem skierowanym w stronę stołu eucharystycznego pamiętamy, że to Chrystus dał największy dar, składając w ofierze samego siebie, swoje cierpienie i śmierć. Symbolem tego jest rozdzielenie Ciała i Krwi, które jednak ostatecznie połączą się, by przez zmartwychwstanie dać nam wieczne życie w królestwie niebieskim. Ofiara Jezusa kieruje nas ku fundamentalnemu momentowi Eucharystii – Komunii św., która jest pokarmem na życie wieczne i odpowiedzią na zaproszenie Jezusa: „Bierzcie i jedzcie”. Posileni duchowym pokarmem jesteśmy każdorazowo posłani do swoich domów, środowisk pracy, by głosić Dobrą Nowinę. Nasze świadectwo życia jest kontynuacją Eucharystii.
Mamy wszystko
Podczas Drogi Światła widocznym symbolem rozważań kolejnych części Mszy św. było siedem świec ustawionych na menorze i zapalanych kolejno od Paschału po każdorazowym odczytaniu fragmentu z Pisma Świętego.
Dlaczego akurat siedem części? Dlaczego nie mniej? Dlaczego nie więcej? Cyfra ta, jak wiadomo, symbolizuje doskonałość i pełnię, wskazując nam tym samym, że Eucharystia, podniesiona do rangi sakramentu, jest wszystkim tym, co potrzebne jest do zbawienia każdemu, kto wierzy, że po smutku i boleści Wielkiego Piątku, przychodzi radość i nadzieja płynąca ze Zmartwychwstania. Eucharystia wystarczy.
Podczas każdej Mszy św. w jej centralnym momencie słyszymy słowa celebransa: „Oto wielka tajemnica wiary” lub słowa podobne, w których jest oznajmienie, że Eucharystia jest wielką tajemnicą wiary. Tajemnica ma to do siebie, że – po pierwsze – nie możemy jej odkryć, nie możemy dojść do niej naszym rozumem i – po drugie – nie możemy jej przeniknąć i w pełni pojąć naszym intelektem. Każdą tajemnicę wiary otrzymujemy od Boga. W dzisiejszą niedzielę pochylamy się nad tajemnicą Trójcy Świętej. Nigdy nie przenikniemy tej prawdy, że Bóg jest jeden w trzech osobach, że Bóg jest jeden i zarazem troisty, gdyż są Trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty. Podobnie jest z tajemnicą Eucharystii. Rozumem nie możemy wyjaśnić, jak to jest możliwe, by w odrobinie chleba, w białej hostii Syn Boży był obecny z całym swoim bóstwem i człowieczeństwem. W to można jedynie uwierzyć – można przyjąć z wiarą, że tak właśnie jest, ale nie można tego wyjaśnić. W pieśni eucharystycznej śpiewamy: „Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas”.
Katechizm Kościoła katolickiego oznajmia, że „Eucharystia jest streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary” (KKK 1327). Dzięki niej, przez spotkanie z obecnym w niej Jezusem Chrystusem tworzy się i wyraża nasza wspólnota z Bogiem. Eucharystia jest najświętszą czynnością, jaką tu, na ziemi, spełniamy. Zawiera zapis i uobecnienie całego dzieła zbawczego Pana Jezusa. Jest przede wszystkim wielkim dziękczynieniem i uwielbieniem Boga i pamiątką ofiary zbawczej Chrystusa i Kościoła. Tak rozumiana Eucharystia ujawnia się nam jako najcenniejszy skarb na ziemi, jako nasza moc i siła, jako nasze ocalenie przed śmiercią wieczną. Dzięki sprawowaniu i przechowywaniu Eucharystii Chrystus jest obecny wśród swoich wyznawców aż do skończenia świata, jest dostępny dla ludzi w różnych miejscach geograficznych i w różnym czasie historii. Można powiedzieć, że dzięki Eucharystii zwielokrotnia się i aktualizuje obecność Chrystusa i Jego zbawczego dzieła w czasie i przestrzeni. Dlatego Kościół nigdy nie zapomniał i nie zapomina o poleceniu Pana: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19b), a sprawowanie i oddawanie czci Eucharystii traktował i traktuje jako swój najważniejszy i najświętszy obowiązek. W Eucharystii Kościół widzi swój najdroższy skarb. Jesteśmy świadkami, jak dziś ludzie szukają skarbów. Wielu zatrzymuje oczy jedynie na skarbach materialnych. O dobra materialne toczą się wojny i podejmowane są wysiłki, żeby je pomnażać i gromadzić. Czasem zazdrościmy innym krajom i narodom skarbów ziemi: ropy naftowej, rud żelaza, złóż złota i srebra i innych surowców. Podziwiamy też wspaniałe dzieła natury oraz napawamy się radością i duchową rozkoszą przy oglądaniu pięknych krajobrazów i widoków. Wiele narodów szczyci się posiadaniem wspaniałych dzieł kultury: architektury, malarstwa, rzeźby, nowoczesnych maszyn, pojazdów, komputerów i innych urządzeń technicznych. Wszystkie te skarby świata nie są w stanie przewyższyć skarbu, jakim jest Eucharystia. Przekonanie to towarzyszyło naszym poprzednikom w wierze. Dlatego budowali dla Chrystusa wspaniałe świątynie i wznosili ołtarze z drogich materiałów. W ołtarzach umieszczali cenne, bogato zdobione tabernakula. Mówiono: to dla Chrystusa, to dla Boga, który „do końca nas umiłował” (por. J 13,1). Taki wspaniały ołtarz i piękne tabernakulum mamy w naszej katedrze. Cieszą one nasze oczy, zachwycają się nimi nasi goście. Cały wystrój tego ołtarza skupia się na tabernakulum. Musimy jednak pamiętać, że najważniejszym tabernakulum – miejscem, gdzie powinien przebywać Chrystus – jest człowiek, bowiem Eucharystia jest przede wszystkim dla człowieka; została ustanowiona i zostawiona człowiekowi jako najcenniejszy dar. Ów dar winien nas pobudzać do wdzięczności.
Pierwszą odpowiedzią na dar Eucharystii winna być nasza wdzięczność, wdzięczność Trójcy Przenajświętszej, wdzięczność Chrystusowi, który pozostał z nami „aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Bóg oczekuje od nas wdzięczności za Eucharystię i za inne Jego dary. Wszyscy jesteśmy niewypłacalnymi dłużnikami Jego miłości i dobroci.
Słowa modlitwy różańcowej, do której zachęcał Jan Paweł II rozbrzmiały w czwartkowy wieczór na Placu Świętego Piotra, kiedy kilkusetosobowa grupa Polaków z Rzymu oraz pielgrzymów z Polski, a także obywateli innych krajów przybyła by upamiętnić modlitewnie 47. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Papieża.
Biało-czerwone chorągiewki z napisem Jan Paweł II, dzieci, młodzież, osoby dorosłe - świeccy i duchowni - wszyscy w skupieniu i refleksji przeżywali ten wieczór poświęcony Janowi Pawłowi II w Watykanie.
Nikt nie jest na sprzedaż” – wstrząsający film o handlu ludźmi. Premiera 18 października
2025-10-17 14:17
Materiał prasowy
Materiał prasowy
„Nikt nie jest na sprzedaż” – to nie tylko tytuł filmu, ale wołanie o godność, które rozbrzmiewa z serc tych, którzy codziennie walczą z jednym z najbardziej wstrząsających zjawisk naszych czasów – handlem ludźmi.
Handel ludźmi to globalne przestępstwo i trzeci najbardziej dochodowy nielegalny biznes na świecie – zaraz po handlu bronią i narkotykami. Szacuje się, że ponad 50 milionów osób na świecie doświadcza współczesnego niewolnictwa – w tym pracy przymusowej, wyzysku seksualnego i handlu organami.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
