We wniosku zgłoszono postulat stwierdzenia niezgodności Konwencji Rady Europy m.in. z artykułami 18, 25 i 48 Konstytucji RP.

Jak stwierdziła dziś w Sejmie posłanka Małgorzata Sadurska (PiS), Bronisław Komorowski, „wpisując się w kampanię wyborczą, szukając głosów lewicowego elektoratu”, pośpieszył się najpierw z podpisem pod ustawą ratyfikującą Konwencję, a następnie ratyfikując ten dokument. Nie wykorzystał tym samym prawa, a nawet obowiązku przysługującego Prezydentowi RP, by sprawdzić zgodność tak ważnej umowy z polskim prawem, choć skłaniały do tego wątpliwości zgłaszane przez konstytucjonalistów.

Posłanka Sadurska oraz dr Joanna Banaszek z Instytutu „Ordo Iuris” wskazały na niezgodność Konwencji „antyprzemocowej” z konkretnymi artykułami Konstytucji.

Sadurska przypomniała, że takie wątpliwości były zgłaszane w toku prac nad zapisami Konwencji na posiedzeniach komisji w Sejmie i Senacie, ale zostały zlekceważone.

Zdaniem dr Banaszek, od początku dyskusji parlamentarnej nad Konwencją, „zwracała uwagę powierzchowność i ogólnikowość stwierdzeń, jakoby ten międzynarodowy dokument był zgodny z przepisami polskiej Konstytucji”. Opinie na temat niezgodności z ustawą zasadniczą zostały natomiast przemilczane.

Tymczasem, jak wskazała prawniczka Instytutu „Ordo Iuris”, art. 12 Konwencji nakłada na polskie władze obowiązek działania na rzecz wykorzeniania tradycji i zwyczajów opartych na „stereotypowych rolach kobiet i mężczyzn”. – Tak naprawdę zobowiązuje to polskiego prawodawcę do działań wymierzonych w wartości chronione w art. 18 Konstytucji – rodzinę jako związek mężczyzny i kobiety, rodzicielstwo i macierzyństwo – poinformowała dr Banaszek.

Konwencja operuje ponadto bardzo specyficznym sposobem rozumienia równości kobiet i mężczyzn oraz dyskryminacji ze względu na płeć. Takie rozumienie jest zupełnie obce polskim rozwiązaniom wynikającym z art. 32 i 33 ust. 1 Konstytucji.

Przepis art. 6 Konwencji, nakłaniający na polskie prawo konieczność wdrażania perspektywy światopoglądowej gender we wszystkich płaszczyznach życia społecznego, kłóci się z art. 25 ust. 2 Konstytucji RP, który mówi o bezstronności światopoglądowej władz publicznych.

W tym kontekście dr Banaszak poinformowała, że państwa Unii Europejskiej, które konsekwentnie od lat wdrażają wspomnianą perspektywę gender, to jednocześnie państwa odnotowujące systematyczny wzrost przemocy wobec kobiet. – Co więcej, są to państwa, w których najrzadziej zgłasza się policji akty przemocy – dodała.

Wreszcie art. 14 Konwencji godzi w art. 48 ust. 1 Konstytucji RP. – Konwencja zobowiązuje w art. 14 państwo do wdrażania na wszystkich etapach edukacji informacji na temat niestereotypowych ról genderowych. Chodzi tu o naruszenie fundamentalnego prawa rodziców do wychowywania swoich dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami – wyjaśniła dr Banaszek.

„Konwencja ma ładny tytuł i wszyscy oczywiście się z nim zgadzamy, bo z przemocą należy walczyć. Ale jest to dokument ściśle ideologiczny, narzuca pewien światopogląd, prowadzi do redefinicji płci i godzi w podstawową wartość naszego społeczeństwa, jaką jest rodzina, chroniona konstytucyjnie” – podkreśliła Małgorzata Sadurska z PiS.

Zdaniem Instytutu „Ordo Iuris”, konieczne jest „spokojne, merytoryczne wyłożenie zarzutów niekonstytucyjności” dokumentu Rady Europy. Tylko takie podejście „przyczyni się do afirmowania rozwiązań konstytucyjnych w życiu prywatnym każdego Polaka”.

Polska podpisała Konwencję Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w 2012 r. W lutym br. Sejm RP przyjął ustawę o ratyfikacji Konwencji, a Senat opowiedział się za jej ratyfikacją w marcu. Prezydent Bronisław Komorowski najpierw 14 marca sygnował ustawą o ratyfikacji Konwencji, a 13 kwietnia dokonał samej ratyfikacji dokumentu Rady Europy.