Reklama

Głos z Torunia

Idźcie do Józefa

On wam dopomoże

„O Józefie ukochany! Pod opieką Twoją rósł Chleb żywota z nieba dany, Tyś Go na swym ręku niósł” – śpiewamy w dni świąteczne i wotywne o św. Józefie. Opiekun Świętej Rodziny może być dla nas wzorem cnót i pobożnego życia.

Niedziela toruńska 10/2021, str. V

[ TEMATY ]

Siostry Pasterki

Archiwum Sióstr Pasterek

Siostry pasterki otaczają szczególną czcią św. Józefa

Siostry pasterki otaczają szczególną czcią św. Józefa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Franciszkanin o. Ignacy Kosmana określa św. Józefa jako „opiekuna rodzin, ojców, kobiet w ciąży, robotników oraz ludzi umierających, a także patrona Kościoła powszechnego, obu Ameryk, wielu krajów, regionów, miast i diecezji”. Marzec jest doskonałym czasem, by zaprosić św. Józefa do swoich rodzin, domów i serc.

Opiekun zakonów

Święty Józef jest wyjątkowym opiekunem wielu zgromadzeń zakonnych. Przedstawimy to na przykładzie sióstr pasterek. Każde zgromadzenie zakonne ma swoje praktyki i tradycje zaczerpnięte od Założyciela. Matka Maria Karłowska, założycielka sióstr pasterek, często radziła swoim siostrom, aby czciły Opiekuna Najświętszej Rodziny. Mówiła: „Idźcie do św. Józefa, On wam dopomoże!”. Zachęcała też: „Każdego dnia rano i wieczorem, nawiedzając Najświętszy Sakrament, poleć się św. Józefowi”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Matka Maria pozostawiła swemu zgromadzeniu modlitwę do św. Józefa, w której powtarzają się słowa: „Kto żyć pragnie w duszy zdrowej, umierać słodko, bez winy, niech ufnym sercem i słowem wzywa Józefa przyczyny”. Rozpowszechniała też Godzinki do św. Józefa. We wszystkich domach zgromadzenia Matka Pasterka poleciła umieścić w kaplicach figurę św. Józefa, a w miejscach pracy zawieszała obraz z jego wizerunkiem. Matka Karłowska pozostawiła swej rodzinie zakonnej w testamencie ścisłą więź ze św. Józefem. Na dowód tego przekazała do użytku sióstr aż cztery koronki do św. Józefa. Wezwanie z jednej z nich jest w zgromadzeniu często powtarzanym aktem strzelistym: „Święty Ojcze Józefie – w ręce Twoje polecamy sprawy nasze”.

Realizacja przykazania miłości i służby w rodzinie dokonuje się najpierw wobec najbliższych, a potem wobec innych.

Podziel się cytatem

Do dziś uroczystość św. Józefa, przypadającą 19 marca, siostry pasterki obchodzą jako uroczystość swego zgromadzenia. Spośród skutecznych modlitw Kościoła zanoszonych do Boga możemy wyróżnić te, które odmawiamy przez przyczynę św. Józefa. Są to: litanie, koronki, telegram, 30-dniowe nabożeństwo, płaszcz św. Józefa oraz akt poświęcenia się św. Józefowi. Bez wahania w miesiącu poświęconym św. Józefowi, patronowi całego Kościoła, zawierzmy siebie, wspólnotę Kościoła i zagubioną ludzkość całego świata.

Opiekun rodzin

Żyjemy w czasach, w których nie sposób nie dostrzec kryzysu rodziny. Karty Ewangelii pokazują nam, że Józef stanął w obliczu sytuacji, która przeraziłaby każdego mężczyznę. Żeby uwierzyć w dziewicze macierzyństwo Maryi, Józef musiał być pewny Jej uczciwości, czystości i wierności. Każdy rodzic, szczególnie ojciec, powinien pamiętać, że dzieci uczą się przez naśladownictwo. – Realizacja przykazania miłości i służby w rodzinie dokonuje się najpierw wobec najbliższych, a potem wobec innych – podkreśla bp Wiesław Śmigiel. Dodaje, że „jeśli rodzice chcą podarować swoim dzieciom to, co najważniejsze, to chcą przekazać swoim dzieciom wiarę”.

Święty Józef był rzemieślnikiem, wykonującym narzędzia codziennego użytku. Jezus uczył się pracy od swojego ziemskiego ojca. Józef, nazywany przez niektórych teologów milczącym świętym, uczy nas, zwłaszcza mężczyzn, pokory, ważenia słów oraz bycia człowiekiem czynu. Służąc Jezusowi w jego ziemskim życiu, Józef modlił się. Kto potrafi odmawiać Różaniec w swojej rodzinie, rozumie, jak wielkim jest on środkiem wychowawczym. Przez modlitwę, trwanie w wierze, wyznawanie jej życiem oraz obronę Jezusa przed niebezpieczeństwem, św. Józef jest wzorem również dla kapłanów i każdego chrześcijanina, szczególnie w dzisiejszym świecie.

2021-03-02 14:06

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bł. Maria Karłowska - niezwykła patronka Jabłonowa

Z okazji święta Województwa Kujawsko-Pomorskiego, 10. rocznicy nadania miastu Jabłonowo Pomorskie patronatu bł. Marii Karłowskiej oraz 125. lat istnienia Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej, którego bł. Maria Karłowska była założycielką, w dniu 2 czerwca w kościele pw. Chrystusa Króla w Jabłonowie Pomorskim sprawowana była Msza św. dziękczynna. Przewodniczył jej bp Wiesław Śmigiel.

Przywołując postać bł. Matki Marii Karłowskiej bp Wiesław mówił o potrzebie zauważania potrzeb drugiego człowieka, właściwego ich odczytywania potrzeb nie tylko w wymiarze materialnym, ale także duchowym. - Wiara, miłość i odwaga budują niebo na ziemi – podkreślił i dodał, że każdy jest zobowiązany do wykonywania swoich zadań na miarę umiejętności i możliwości, jak najlepiej potrafi.
CZYTAJ DALEJ

Wigilia Bożego Narodzenia

Słowo "wigilia" pochodzi od łacińskiego wyrazu "vigilare" i oznacza czuwanie. Starożytni rzymianie wigiliami nazywali godziny "straży" nocnej. Nazwa ta przyjęła się w chrześcijaństwie na określanie nabożeństw odprawianych nocną porą w przeddzień uroczystych świąt. Po Wniebowstąpieniu Chrystusa Pana w każdą rocznicę Jego Zmartwychwstania apostołowie noc poprzedzającą tę uroczystość spędzali na wspólnym modlitewnym czuwaniu (por. S. Hieronim, Commentarium in Matheum 4,25). Z czasem zaczęto także i inne uroczystości i wspomnienia męczenników poprzedzać modlitewnym czuwaniem. Nabożeństwo składało się z czytania Pisma Świętego, śpiewu psalmów i modlitwy (często kończyło się agapą). Wigilia Bożego Narodzenia zajmuje szczególne miejsce między innymi wigiliami w ciągu roku. Jest to wigilia wyjątkowa i uprzywilejowana. Jeżeli jakakolwiek inna wigilia przed świętem wypadnie w niedzielę, wtedy uprzedza się jej obchód w sobotę. Wigilia przed Bożym Narodzeniem nie podlega tej regule i obchodzi się ją zawsze 24 grudnia bez względu, w jaki dzień wypadnie. Nawet IV niedziela Adwentu musi jej ustąpić, mimo że należy do niedziel uprzywilejowanych tego okresu. Wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i rodzinnym spotkaniem. W Polsce wigilia Bożego Narodzenia w takiej formie jak dziś jest obchodzona od XVIII w. Wieczerza wigilijna ma charakter sakralny. Stół nakrywa się białym obrusem. Na pamiątkę narodzenia się Chrystusa w żłóbku pod obrus kładzie się siano. Na środku stołu zapala się świecę, która symbolizuje Chrystusa, prawdziwą światłość (por. J 8,12). Można też umieścić obok mały żłóbek z Dzieciątkiem Jezus. Przy stole tradycyjnie jedno miejsce zostawia się wolne. Jest ono przeznaczone dla gościa, który w ten wieczór mógłby się przypadkowo zjawić. Zgodnie z polskim zwyczajem obowiązuje w tym dniu post. Także w czasie wieczerzy wigilijnej spożywa się potrawy postne w liczbie od trzech do dwunastu. Na pamiątkę gwiazdy, która ukazała się nad grotą betlejemską, wieczerzę wigilijną rozpoczyna się "gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie". Wieczerzę wigilijną rozpoczyna ojciec rodziny lub najstarszy jej członek odmówieniem wspólnej modlitwy (może być nią pacierz). Następnie można przeczytać fragment Ewangelii św. Łukasza (rozdział 2, wiersz od 1. do 8.). Spożywanie wieczerzy poprzedza wzajemne dzielenie się opłatkiem, połączone ze składaniem sobie życzeń. Przy okazji wszyscy przepraszają się wzajemnie i darują sobie urazy. Zwyczaj dzielenia się opłatkiem w czasie wieczerzy wigilijnej wywodzi się z eulogiów chrześcijańskich. Sama zaś wieczerza żywo przypomina nam dawne agapy, czyli wspólne uczty organizowane przez chrześcijan pierwszych wieków. Eulogia były to cząstki chleba tylko poświęcane, a nie konsekrowane. Dawano je tym, którzy nie przystępowali do Komunii św. Można je było zabierać również do domu. Zwyczaj ten znany był już w III w. i praktykowany jest do dziś w Kościele Wschodnim. W Kościele Zachodnim był w powszechnym użyciu w VI/VII w. Po spożyciu wieczerzy wzajemnie obdarowujemy się upominkami, co w szczególny sposób raduje dzieci. Świąteczny nastrój tego wieczoru może wypełnić wspólny śpiew kolęd i pastorałek. W ten sposób szybko upłynie czas oczekiwania na Pasterkę. W świątyni wspólnie z innymi znów zaśpiewamy: Bóg się rodzi, moc truchleje... Jeszcze raz uświadomimy sobie i przeżyjemy prawdę wiary, że w Jezusie Chrystusie, Bogu, który stał się człowiekiem, wszyscy ludzie stają się rodziną. Winna to być rodzina, w której wszyscy się kochają i wzajemnie sobie służą. Tak oto raz w roku, w ciągu zaledwie paru godzin uświadamiamy sobie polskim zwyczajem wieczerzy wigilijnej Bożego Narodzenia, jakim wprost "rajem" tu, na ziemi, mogło by być nasze życie, gdyby prawa tego wieczoru rządziły nami zawsze.
CZYTAJ DALEJ

Abp Jędraszewski podczas Pasterki na Wawelu: od chwili Wcielenia żyjemy w pełni czasu

2024-12-25 08:39

[ TEMATY ]

pasterka

Boże Narodzenie

abp Marek Jędraszewski

katedra na Wawelu

BP Archidiecezji Krakowskiej

2025 lat temu nastała pełnia czasu. Od chwili Wcielenia żyjemy w tej pełni. Jako chrześcijanie mamy obowiązek w tę pełnię każdego dnia niejako się zanurzać i w nią wchodzić, stając się synami Bożymi i dziedzicami nieba - powiedział abp Marek Jędraszewski podczas tradycyjnej Mszy św. pasterskiej w katedrze na Wawelu.

W homilii metropolita krakowski zauważył, że treść pełni czasów została rozwinięta w liście św. Pawła do Galatów, w którym Apostoł Narodów wskazuje na skutki narodzenia Bożego Syna, a w liście do Efezjan nadał temu przyjściu na świat Bożego Syna wymiar prawdziwie kosmiczny. Przed pełnią czasów - jak wyjaśniał - czas jawi się jako „chronos” - przemijanie i zdążanie ludzi do śmierci. Gdy Zbawiciel przyszedł na świat, los człowieczy nabrał zupełnie innego znaczenia. - Chrystus przyszedł na świat, abyśmy byli dziećmi Bożymi. Abyśmy byli dziedzicami nieba - mówił abp Marek Jędraszewski, zwracając uwagę na fakt, że nowa sytuacja człowieka jest tak radykalna, że odtąd czas liczy się według szczególnej cezury-granicy, jaką jest przyjście Chrystusa na świat - święty czas kairós. - Ciągle liczy się ten czas, nasz czas, od narodzin Chrystusa. To chrześcijańska, zatem nasza era. Era naszych wartości, wyznaczonych przez święty czas kairós, określonych wolnością dzieci Bożych. Poczuciem, że jesteśmy przeznaczeni do życia wiecznego, ludźmi, którzy żyją już innym kształtem wolności ducha. Wolności polegającej na zdążaniu do prawdy, a to zdążanie wypełniane jest nowym kształtem miłości - wskazywał metropolita krakowski.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję