Brazylijski brat zakonny jest wieloletnim przyjacielem Fidela Castro, który wzajemnie darzy go wielkim zaufaniem. W 1985 roku ogłosił on wspomnianą książkę, opartą na wielogodzinnych rozmowach z Castro. Teraz Betto odwiedził swego dawnego rozmówcę w jego prywatnym domu i – jak przyznał – zdumiała go żywotność kubańskiego polityka. Podkreślił też, że wieloletnia przyjaźń spowodowała, iż Fidel Castro tym razem bardzo szczerze mówił o Bogu i religii, co wcześniej stanowiło u niego temat-tabu.
W czasach oziębienia stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Kubą Frei Betto był jednym z łączników między obu stronami. Współpracował m.in. przy przygotowaniu wizyty Jana Pawła II na wyspie w 1998 roku, która przyczyniła się do zakończenia wieloletniej przerwy w kontaktach między Hawaną i Watykanem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Obecnie Frei Betto uczestniczył w Hawanie w spotkaniu poświęconym 30. rocznicy ukazania się książki „Fidel i religia”. Według zakonnika na świecie sprzedano ok. 300 tysięcy egzemplarzy tej pozycji, którą przetłumaczono na 24 języki, m.in. na polski (z tej okazji jej autor odwiedził wówczas nasz kraj).
Reklama
Frei Betto, a właściwie Carlos Alberto Libânio Christo OP, urodził się 25 sierpnia 1944 w Belo Horizonte. W wieku 20 lat, jako student dziennikarstwa wstąpił do zakonu dominikanów (ale nie przyjął święceń kapłańskich). W latach dyktatury wojskowej, która wówczas rządziła krajem, spędził 4 lata w więzieniu za „przemyt” przeciwników reżymu za granicę. Wtedy też związał się z teologią wyzwolenia, które pozostał wierny do dzisiaj. Opowiadał się także za dialogiem chrześcijaństwa z marksizmem.
W latach osiemdziesiątych XX w. wielokrotnie odwiedzał Kubę, gdzie spotykał się m.in. z Fidelem Castro, z którym odbył wiele rozmów. Ich owocem była wspomniana książka „Fidel i religia”, która przyniosła mu szeroki rozgłos na całym świecie.
W 2013 Frei Betto otrzymał w Hawanie z rąk dyrektor generalnej UNESCO Iriny Bokowej Międzynarodową Nagrodę im. José Martiego, przyznaną mu „za wyjątkowy wkład do budowania powszechnej kultury pokoju, sprawiedliwości społecznej i praw człowieka w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach”.
