Wydaje się, że całkiem spora część wyborców nawet w to zaklinanie rzeczywistości uwierzyła. Powód takiej, a nie innej taktyki był oczywisty. Różnej maści liberałowie – na razie – boją się tego tematu jak diabeł święconej wody. Dostali nauczkę rok temu , w eurowyborach, kiedy temat LGBT wysunięto jako jedną z głównych osi sporu. Najłatwiejszą dla siebie elekcję totalna opozycja przegrała z kretesem, a Polacy dali jasną odpowiedź, po której stronie tego konkretnego sporu biją ich serca. W kolejnych kampaniach unikano więc tego tematu jak ognia, wiedząc, że oznacza on pewną porażkę, a grupy aktywistów LGBT dostały z pewnością prikaz, aby się nie wychylać. Trzeba przyznać, że był skuteczny. Kampania jednak minęła. Następne wybory za trzy lata. Teraz aktywiści LGBT mogą już swobodnie pracować nad przeorywaniem świadomości Polaków. To stąd się wziął atak na figurę Chrystusa w Warszawie. W trzy tygodnie okazało się, że LGBT to nie jest temat zastępczy, ale jak najbardziej realny, aktualny i ważny. LGBT to groźna ideologia. Prawdziwa „tęczowa zaraza” niebezpieczna dla duszy tak samo, jak koronawirus jest groźny dla ciała. Wojna toczy się o to, co będzie spoiwem narodowej tkanki. Czy to, co kształtowało ją przez tysiąc lat, czy lewacki eksperyment.

Jeżeli ktoś jeszcze trwa w naiwnym przekonaniu, że ludziom spod znaku tęczy chodzi tylko o uznanie, poszanowanie i tolerancję, mimo kolejnego twardego dowodu, że ta cała propagandowa narracja jest zwykłą zasłoną dymną, to szczerze współczuję. Jaki jest koń, widać jak na dłoni. Zresztą sam daje się coraz lepiej poznać. Po zbezczeszczeniu najświętszego dla wszystkich Polaków obrazu – Jasnogórskiej Pani, po parodii Mszy św. na tzw. paradzie równości byliśmy świadkami bezczelnego ataku na jeden z najbardziej charakterystycznych, pełen symboliki i znaczenia dla Warszawy, ale i dla całej Polski pomnika. Na figurę dźwigającego krzyż Chrystusa. Nie będę się rozpisywał o bogactwie znaczeń tej figury i jej związkach z historią i tożsamością narodu. To jest w tekście obok. Powiem tylko, że figura z Krakowskiego Przedmieścia należy do miejsc dla narodu najświętszych, które, choć martwe same w sobie, są ożywione zawartymi w nich emocjami i uczuciami. Atak na takie miejsca jest uderzeniem w każde bijące, polskie serce.

Nie wierzę, że grupki aktywistów nie zdawały sobie z tego sprawy, że uczyniono to bez zastanowienia, a najgłębsze uczucia milionów urażono niechcący. Nie spodziewam się też żadnych przeprosin, tak jak nie było przeprosin po profanacji obrazu Matki Bożej i parodiowaniu Eucharystii. Akcja została przeprowadzona z wyrachowaniem i na zimno. Bojówkarzom chodziło o to, żeby nas zabolało. Mogą sobie na to pozwolić, bo zdają sobie sprawę, że nie poniosą żadnych konsekwencji swojego barbarzyńskiego czynu. Mają przecież potężnych adwokatów, praktycznie wszystkie liberalne media, a także olbrzymie wsparcie zagranicy, w której, w wielu miejscach, czują się już panami. Przeprowadzona tam przez nich krucjata odniosła skutek. Społeczeństwa zostały sterroryzowane i zniewolone. Silni potężnym wsparciem, którego – to oczywiste – lękają się rzekomo niezawisłe polskie sądy, czują się i u nas coraz pewniej i zapowiadają, że to jeszcze nie koniec, a dopiero początek. No chyba, że wszystkim Polakom spadną wreszcie klapki z oczu i powiedzą twarde oraz zdecydowane: dość. Starczy.