Przekazane w depozyt Zamkowi Książ w Wałbrzychu zabytki pochodzą z Muzeum Narodowego we Wrocławiu oraz Muzeum Porcelany w Wałbrzychu. Ozdobią one niedostępne do tej pory dla turystów wyremontowane sale na II piętrze rezydencji.

Budowa pałacu

Spośród dzieł, które trafiły do Książa, największą wartość ma obraz nieznanego włoskiego malarza z XVIII wieku, zatytułowany Budowa pałacu. Należał on do historycznej kolekcji Hochbergów. – Obraz znajdował się kiedyś w Książu – powiedział dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu Piotr Oszczanowski. – Mam pełne przekonanie, że tak jak my dziś patrzymy na to dzieło z ciekawością, tak kiedyś patrzyli na nie książę Jan Henryk XV Hochberg von Pless i jego piękna żona Maria Teresa Cornwallis -West, zwana Daisy. Podziwiali oni z pewnością piekną scenę z uwijającymi się przy pracy budowniczymi – dodaje.

Tulący się chłopiec

Kolejny obraz to portret, który przedstawia Tymoteusza z Listry, ucznia św. Pawła, o którym wspominają Dzieje Apostolskie. Jest on przedstawiony wraz ze swoją babcią Lois. Obraz powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. Jest to późnobarokowa (ok. 1650 r.) replika znakomitego malowidła ucznia Rembrandta, niderlandzkiego malarza Willema Drosta. – Mały chłopiec, który tuli się do babci, to późniejszy wielki święty Kościoła – przypomina dyrektor muzeum. To przykład malarstwa na najwyższym światowym poziomie. Drost, gdy tworzył ten obraz, wzorował się na słynnym dziele Rembrandta Hannah z synem Samuelem, który można oglądać dzisiaj w Ermitażu. – Obraz ten przez pewien czas uchodził nawet za dzieło Rembrandta. Fakt ten świadczy o tym, jak wielce utalentowanym uczniem sławnego malarza był Drost. Przedstawiona sytuacja jest piękną ilustracją idei chrześcijańskiego wychowania młodego człowieka przez ukochaną babcię – podkreślił Oszczanowski. I dodał, że to wielka radość dla wrocławskiego muzeum, że tak cenione obrazy można oglądać we wspaniałych salach Zamku Książ, w których kiedyś się znajdowały i do których powróciły.

Florenckie dzieła

Wybitną sztukę reprezentują też dwa dodane do ekspozycji dzieła Cantagalli z florenckiej manufaktury wyrobów majolikowych (czyli ceramiki pokrytej nieprzezroczystą polewą ołowiowo-cynową o bogatej kolorystyce). Są to: zawieszone nad kominkiem tondo (talerz) Maria z dzieciątkiem z XIX wieku i tableau Klęczące Anioły z XV wieku. Oba, podobnie jak wspomniane wyżej dzieła, stanowią własność Muzeum Narodowego we Wrocławiu, a wcześniej należały do zasobu dzieł sztuki rodziny Hochbergów.