Studiował w Pradze i Grazu. Otrzymał święcenia diakonatu z rąk kard. Franciszka Dietrichsteina, a trzy dni później, 22 marca 1609 r., w Brnie przyjął święcenia kapłańskie. W ciągu jedenastu lat pracował w sześciu parafiach, z których ostatnią był Holeszów. Żył w Czechach opanowanych przez husytów, w czasach prześladowań katolików. Kiedy szlachta czeska, w większości protestancka, zbuntowała się przeciw Austrii, hetman Moraw baron Lobkovic i kard. Dietrichstein, a także kanonicy ołomunieccy i liczni duchowni katoliccy zostali aresztowani, zaś jezuici wypędzeni. Jan Sarkander początkowo się ukrywał, a potem postanowił zrealizować swoje dawne marzenie i nawiedzić sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. W klasztorze jasnogórskim przebywał przez miesiąc w 1619 r.

Po powrocie na Morawy został oskarżony o zdradę stanu i uwięziony. Torturowany, namawiany do zdrady tajemnicy spowiedzi – umarł śmiercią męczeńską 17 marca 1620 r. Został beatyfikowany 6 maja 1860 r. przez papieża Piusa IX. Kanonizacji Jana Sarkandra dokonał Jan Paweł II w Ołomuńcu 21 maja 1995 r.

Św. Jan Sarkander Urodził się w Skoczowie w 1576 r. Umarł śmiercią męczeńską 17 marca 1620 r. w Ołomuńcu.