Arena Rodzin 2019 skupiona była na tekście Ewangelii o cudzie w Kanie Galilejskiej. Jak zauważył abp Grzegorz Ryś: – To jest Ewangelia, która zaczyna się od obecności Jezusa w samym środku miłości między mężczyzną a kobietą.
Miłość i jedność małżeństw była na pierwszym planie. Gdy małżonkowie tańczyli, uwielbiając Boga, pociechy miały równoległe zajęcia podczas Areny Dzieci. Dzięki temu małżonkowie, skupieni na sobie i modlitwie, w spokoju adorowali Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Rozważali też cud w Kanie Galilejskiej, obserwując pokaz malowania na piasku. Można było poprosić o modlitwę wstawienniczą.
– Najmocniej w pamięć zapadł mi widok małżonków, nad którymi się modlono – mówi Michał Pytlos, który posługiwał podczas areny. – W ich oczach było widać jeszcze większą miłość niż przed skorzystaniem z posługi. Byli otwarci. To było natchnienie Ducha Świętego, który zapraszał ich do modlitwy. Najpiękniejsze było to, że oni za tym natchnieniem poszli – ocenia.
Małżeństwa bardzo głęboko przeżyły to spotkanie z Bogiem. – Mogliśmy przytulić się do tej pary, która się nad nami modliła – wspomina Nina Bartoszek, żona Jakuba i mama trojga dzieci. – Ja poczułam tyle ciepła i miłości, jakby to sam Pan Jezus mnie przytulał – dodaje. Nina podkreśla też, że Arena Rodzin ubogaciła ich rodzinę i dała poczucie jedności.
To doświadczenie może się teraz powtórzyć 28 lutego w łódzkiej Atlas Arenie podczas tegorocznej Areny Rodzin.
Z inicjatywy metropolity łódzkiego – księdza arcybiskupa Grzegorza Rysia od jutra na kanale YouTube oraz na stronie www. Archidiecezja.lodz.pl o godz. 7:30 będzie transmitowana Msza Święta z kaplicy prywatnej domu biskupów łódzkich. Liturgii przewodniczyć będzie arcybiskup Grzegorz Ryś.
Internetowa transmisja jest odpowiedzią na zachętę metropolity łódzkiego z dyspensy udzielonej dziś wiernym Archidiecezji Łódzkiej - zachęcam do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe. - napisał łódzki pasterz.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
