Nikt nie słucha. Reportaże o disco polo
Judyta Sierakowska
Stały rytm, prosta melodia, teksty o miłości – szczęśliwej i nie, zwrotki rubaszne o imprezowaniu, wakacjach i „życiu”. Disco polo ma za sobą prawie 30 lat. W latach 90. ubiegłego wieku podbiło serca nie tylko na prowincji i – po przerwie – wciąż podbija. Jest fenomenem – pisze Judyta Sierakowska w książce Nikt nie słucha. Reportaże o disco polo – nienawidzonym i słuchanym. Z niedawnych badań wynika, że lubi je dwie trzecie Polaków, choć prawie połowa wskazuje, że tę twórczość charakteryzują „znikoma wartość muzyczna i literacka, prymitywizm”.
Zanim się narodziło, były piosenki podwórkowe, weselne i Janusz Laskowski, italo- i euro disco. Przełomem była gala piosenki popularnej i chodnikowej w Sali Kongresowej w 1992 r., gdy „polo” weszło na salony. Zepchnięte w niszę na początku wieku wróciło 10 lat później. „Poniewierane przez krytyków muzycznych, wyrosło na pieszczocha YouTube’a – internet pokazał gusta Polaków i pozwolił disco polo odrodzić się na nowo” – napisała Judyta Sierakowska. Pierwsze sto milionów wyświetleń z Polski na YouTubie należało do zespołu Weekend i piosenki Ona tańczy dla mnie.
Sierakowska przepytała dziesiątki twórców, menedżerów, właścicieli wytwórni muzycznych i dyskotek. Opisała czas rozkwitu disco polo i ostatnie lata, w których wróciło do części mediów i głównego nurtu muzyki rozrywkowej. Początki autorka opisuje jako czasy bezprawia, chałupniczego nagrywania, gdy nikt nie przejmował się prawami autorskimi. To przeszłość. Teraz nie ma samowolki, sukces jest zaplanowany. Na castingi zgłaszają się tłumy; wielu chce uszczknąć sławy i pieniędzy.
Setki chrześcijan różnych wyznań zgromadziło się w Wielki Piątek na tradycyjnej procesji Drogi Krzyżowej na Starym Mieście w Jerozolimie. Przy letniej pogodzie pielgrzymi przeszli wzdłuż Via Dolorosa, aby modlić się przy 14. stacjach męki Jezusa, od wyroku do ukrzyżowania i grobu. Z powodu wojny wśród uczestników było znacznie mniej zagranicznych grup pielgrzymkowych niż w poprzednich latach.
Od wczesnych godzin porannych wierni różnych Kościołów, często niosący misternie zdobione krzyże, szli ulicami jerozolimskiego Starego Miasta. Procesje Drogi Krzyżowej rozpoczęli licznie zgromadzeni etiopscy chrześcijanie, a następnie wierni grecko-prawosławni, którzy wyruszyli z dużym opóźnieniem. Następnie katolicy obrządku łacińskiego dołączyli do franciszkanów. Za nimi podążali arabskojęzyczni katolicy jerozolimscy. Izraelska policja zabezpieczyła trasę, która zakończyła się przy Bazylice Grobu Pańskiego.
„Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa i Jego krzyża” — te słowa, wypowiedziane przez Jana Pawła II w homilii na rozpoczęcie pontyfikatu 22 października 1978 roku, zapowiadały kierunek jego całego życia i nauczania. Krzyż nie był dla niego symbolem klęski, lecz drogą do miłości. A Wielki Piątek — nie końcem, ale tajemniczym przejściem w stronę zmartwychwstania.
Wielki Piątek to dzień ciszy. Milkną organy w kościołach, gasną światła, a ołtarz zostaje ogołocony — jakby cały świat na chwilę wstrzymał oddech wobec niewypowiedzianej tajemnicy krzyża. To dzień, który stawia pytania, ale nie zawsze udziela odpowiedzi. Św. Jan Paweł II swoim życiem i nauczaniem pokazał, że właśnie w cierpieniu można odnaleźć sens, nadzieję i głębię człowieczeństwa.
- Teraz odbywa się sąd nad Polską. Głównym prześladowanym i najbardziej zagrożonym jest bowiem dzisiaj małe, niewinne i bezbronne dziecko, które zabija się śmiertelnym uderzeniem w jego serce. Zabija się je dosłownie i w przenośni – mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski w Wielki Piątek podczas Drogi Krzyżowej w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Arcybiskup powiedział do zebranych, że Chrystus, zawieszony między ziemią a niebem, osądził cały świat w imię Krzyża, który stał się najgłębszym, wzruszającym i przejmującym wyrazem miłości miłosiernej Boga do ludzi. Chwila, w której Zbawiciel wypowiedział ostatnie słowa, stała się momentem ostatecznej klęski ojca wszelkiego kłamstwa, zła i śmierci. – Pokonując szatana, sprawcę wszelkiego kłamstwa i grzechu, zawieszony na Krzyżu Jezus osądził również wszystkich świadomych i mniej świadomych współpracowników oraz współuczestników dzieła szatana. Odbywając sąd nad światem, Jezus odbył także sąd nad tymi, którzy Go sądzili. Sąd Najwyższej Prawdy – powiedział metropolita krakowski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
