Budowa świątyni

Decyzję o budowie nowego kościoła pw. św. Ojca Pio z Pietrelciny na osiedlu Partynice we Wrocławiu i Wysokiej podjął abp Marian Gołębiewski. Dekret erygujący parafię został wydany 15 lipca 2007 r., natomiast 1 września 2015 r. abp Józef Kupny mianował ks. Piotra Janusza na pierwszego proboszcza parafii.

Ks. Piotr łączy dwa zadania: kontynuuje budowę świątyni i prowadzi duszpasterstwo parafii. Za jego sprawą w prezbiterium zawisł krzyż, który został uratowany z niemieckiego kościoła. Niemieccy parafianie chcieli się go pozbyć, tłumacząc, że „jest zbyt drastyczny i za dużo na nim krwi”. Obok krzyża wisi obraz św. o. Pio, pobłogosławiony przez papieża Benedykta XVI. W parafii nie wszyscy wiedzą, że ten obraz trafił z wykończonego kościoła w Poznaniu, aby o. Pio dopomógł teraz w ukończeniu budowy we Wrocławiu.

Uroczystego wmurowania kamienia węgielnego dokonał 23 września 2009 r. abp Gołębiewski. Architektem kościoła jest inż. Piotr Szarejko. – W kościele w stanie surowym (bez dachu, okien, drzwi, bez elektryczności), można powiedzieć „pod gołym niebem”, 24 grudnia 2015 r. celebrowałem pierwszą Mszę św., Pasterkę – opowiada ks. Piotr. Było na niej ok. 500 osób. Kolejna Msza została odprawiona 1 stycznia 2016 r., z okazji rozpoczęcia Nowego Roku. Dzięki wsparciu parafian oraz ludzi dobrej woli, prace przy budowie kościoła są kontynuowane. Czeka nas budowanie domu parafialnego i doprowadzenie kanalizacji oraz gazu ziemnego. Obecnie kładzione są tynki i malowane ściany, następnie zostanie położona posadzka, a w dalszym etapie elewacja kościoła i dokończenie wieży. Końcowe prace związane będą z uporządkowaniem, czyli zagospodarowaniem terenu wokół świątyni. Wszystkie zaplanowano na kilkanaście lat! Ufam, że z Bożą pomocą i ofiarnością wiernych uda się je zakończyć – mówi ks. Piotr Janusz. Msze i nabożeństwa są na stałe celebrowane w parafii od 20 marca 2016 r., od Wielkiego Czwartku.

Czy to nie piękne, że w czasie pierwszych Mszy św. w budującej się świątyni, Pan Jezus odbudowywał jednocześnie swoją świątynię duchową? Właśnie w Wielkim Tygodniu, dokładnie w Wielką Sobotę 1903 r. zmarła Gemma Galgani, święta wyniesiona do chwały ołtarzy w 1940 r.

Niezwykłe spotkanie na Partynicach

We wrześniu 2015 r. parafianie z Partynic pielgrzymowali do San Giovanni Rotondo, aby od kustosza tamtejszego sanktuarium odebrać relikwie św. o. Pio. Ks. Piotr Janusz przywiózł wtedy do Polski kamień z Pietrelciny, spod domu o. Pio, aby stał się częścią budującego się kościoła na ul. Ołtaszyńskiej 114. Relikwie Gemmy Galgani trafiły do Wrocławia za namową Teresy Ciszewskiej, rozmiłowanej w postaci świętej. Dzięki niej i staraniom ks. Piotra, relikwie św. Gemmy zostały nadane kościołowi parafialnemu we Wrocławiu na mocy decyzji postulatora generalnego, o. Cristiano Massimo Parisiego. – Wprowadzenia relikwii dokonano 9 czerwca 2019 r. – wspomina ks. Piotr.

– Kustosz relikwii św. Gemmy, o. Rafał Sebastian Pujsza, ucieszył się z miejsca, do którego trafiła święta i z radością wygłosił słowo Boże w dzień wprowadzenia relikwii. Zarówno relikwie św. Gemmy, jak i relikwie św. o. Pio są relikwiami pierwszego stopnia. Relikwie dziewicy z Lukki pochodzą z ciała, natomiast te o. Pio z jego bandaża – są nasączone krwią z serca świętego. W parafii 11. dnia każdego miesiąca odprawiane jest nabożeństwo do św. Gemmy Galgani, natomiast każdego 23. dnia parafianie i czciciele są zaproszeni na nabożeństwo do św. o. Pio. Oba wydarzenia umożliwiają zebranym modlitwę za wstawiennictwem świętych, a także otoczenie czcią relikwii i stały się tradycją młodego kościoła tak, jak piknik parafialny, organizowany zawsze przed odpustem, który przypada na 23 września – opowiada ksiądz.

To niesamowita łaska, że we Wrocławiu mamy tak silnych orędowników, którzy są do siebie bardzo podobni. Oboje pochodzili z Włoch. O. Pio został beatyfikowany 30 lat po śmierci, a „gwiazdę” pontyfikatu Piusa XII ogłoszono błogosławioną w 31 lat po jej odejściu do Pana. Oboje święci byli wielkimi czcicielami Eucharystii. Bóg obdarzył ich także stygmatami – Gemmę już jako 21-letnią dziewczynę. Któż z nas w tak młodym wieku potrafiłby świadomie wołać do Boga: Ześlij na mnie cierpienie? – Kto dziś, we współczesnym świecie, w dobie konformizmu, wygody, piękna i kultu ciała chce cierpieć? – pytał w dzień nabożeństwa do św. Gemmy ks. Piotr Janusz. Zarówno św. Gemma, jak i o. Pio, cierpieli w intencji Kościoła i nawróceń. Byli przez to fizycznie i duchowo atakowani przez szatana. O. Pio, czytając zapiski duchowe św. Gemmy, mówił o niej jako o wielkiej świętej i codziennie modlił się za jej wstawiennictwem.

Czego uczą nas św. Gemma i św. o. Pio?

„Specjalizacją” św. Gemmy i o. Pio są nawrócenia i nauka przyjmowania cierpienia, a także uzdrowienia fizyczne. Oboje święci uczą nas również rozważania Męki Pańskiej. „O Jezu, ja jestem owocem Twojej Męki, młodym pędem Twoich ran. O Jezu, poszukaj dla mnie miłości, bo nie mam jej więcej, ukradłeś mi serce. Mówisz mi zawsze, że kto cierpi – kocha, a krzyż dajesz temu, kogo kochasz. Ty traktujesz mnie tak, jak Ciebie traktował Twój Ojciec. […] Nie opuszczaj, o Jezu, tych biednych grzeszników. Jestem gotowa uczynić wszystko. Ty umarłeś na krzyżu, spraw, abym i ja tam umarła. Wszyscy oni są Twoimi dziećmi – jeśli są Twoimi dziećmi, nie opuszczaj ich. Ja pragnę zbawić ich wszystkich, o Jezu. Jeżeli Ty ich opuścisz, nie ma już nadziei. Czyż nie ja powinnam cierpieć za nich? Dlatego weź mnie. Grzeszników masz wielu, ale osób ofiarujących siebie mało” – modliła się w pokorze św. Gemma, która podpisywała się w swoich zapiskach duchowych jako „la povera” Gamma, co po włosku znaczy „uboga” Gemma. Mimo ubóstwa materialnego, straty rodzeństwa i sieroctwa, jej bogactwem zawsze był Jezus. Pamiętajmy, że prosząc o nawrócenie najbliższych oraz siebie samych mamy wielkich orędowników w św. Gemmie i św. o. Pio. Prośmy także tych wielkich mistyków, by pomogli nam znosić i przyjmować cierpienie, aby uczyli nas rozmiłowania się w krzyżu.

– Mam nadzieję, że będą się także pojawiać świadectwa zarówno uzdrowień, jak i nawróceń za sprawą tych świętych. Od nowego roku liturgicznego pragniemy jako parafia podjąć modlitwę wynagradzającą za wszelkie zniewagi i świętokradztwa przeciwko Najświętszemu Sakramentowi. Pragniemy, aby miała ona formę Komunii św. pod dwiema postaciami, co przyczyni się do wzrostu pobożności, świadomości uczestniczenia w Eucharystii oraz wrażliwości na obecność Jezusa autentycznie obecnego pod postaciami Chleba i Wina w przyjmowanej przez wiernych Komunii św. – dzieli się ks. Piotr Janusz. Z zaproszenia do uczestnictwa mogą skorzystać nie tylko wierni młodej parafii, ale wszyscy, którzy trwają w duchowej przyjaźni z duchowymi gigantami – św. o. Pio i św. Gemmą.