Reklama

Niedziela Wrocławska

Bóg szaleje z miłości

O. Jan Ożóg SJ, znany teolog, filolog klasyczny i tłumacz, m.in. „Ćwiczeń duchownych” św. Ignacego Loyoli. Przez wiele lat pełnił posługę redaktora naczelnego „Posłańca Serca Jezusowego”. Studiował w Krakowie, Warszawie i na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest jezuitą od 70 lat, a kapłanem od 60 lat

Niedziela wrocławska 33/2019, str. 6

[ TEMATY ]

wspomnienie

Agnieszka Bugała

Urodzony w 1934 r. w Trzebosi, w wieku 15 lat rozpoczął nowicjat w Klasztorze Ojców Jezuitów w Starej Wsi k. Rzeszowa

Urodzony w 1934 r. w Trzebosi, w wieku 15 lat rozpoczął nowicjat w Klasztorze Ojców Jezuitów w Starej Wsi k. Rzeszowa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Strażnik charyzmatu

Wszystko wskazuje na to, że Towarzystwo Jezusowe w Polsce ma takich nestorów zaledwie pięciu, wśród nich o. Jana, posługującego w parafii pw. św. Klemensa Dworzaka przy Alei Pracy. Urodzony w 1934 r. w Trzebosi, miał 15 lat, gdy rozpoczął nowicjat w Klasztorze Ojców Jezuitów w Starej Wsi k. Rzeszowa. „Ponieważ od urodzenia byłem straszliwym grzesznikiem, wcześnie mnie spotkała kara Boska w postaci jakiejś poważnej, a może nawet śmiertelnej choroby, co sprawiło, że już 15 marca tegoż 1934 r. zaniesiono mnie do kościoła parafialnego, w którym Pan Jezus już był bardzo miłosierny, chociaż wtedy nawet św. Faustyna Kowalska jeszcze o tym dokładnie nie wiedziała, i obdarzył mnie sakramentem chrztu świętego. I to pewnie Pan Jezus sprawił, że jakoś się wydobyłem ze szponów tej straszliwej choroby, wyzdrowiałem i... zacząłem kwitnąć” – pisał przed laty. „Mój Tata patrzył na to z przymrużeniem oka i spokojnie grał na skrzypcach albo słuchał radia, siedząc w zimie koło pieca, a w lecie pod wierzbą. Moja Mama jednak nie tylko mnie karmiła tym, co w domu było, a było tego bardzo niewiele, ale także przycinała we mnie wszystkie dzikie pędy, które rosły bardzo szybko i bardzo obficie, i starannie dbała o to, żebym się w jakiś chwast nie przerodził, zwłaszcza, że od dzieciństwa jakoś dziwnie mi się życie ułożyło, bo niemal wszyscy we wsi wiedzieli, że będę księdzem. Oczywiście, ja też o tym wiedziałem” – wyznawał.

„Zabrałem Cię z pastwiska” – napisał w tym roku na jubileuszowym obrazku, cytując werset z 1 Sm 7, 8. Dlaczego? – Bo jako dziecko zawsze pasłem krowę, wszyscy w wiosce takim mnie zapamiętali, więc to o mnie, choć wtedy, gdy przyszło powołanie, nie znałem jeszcze tego fragmentu Biblii – mówi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Mądrość z Trzebosi

Bardzo mu się podobał ksiądz proboszcz w czasie odprawiania Mszy św. Patrzył na niego i coraz bardziej pragnął być jak on. Raz nawet, jeszcze przed Pierwszą Komunią, wystroił się w kapelusz taty i podszedł zapytać, czy mógłby być ministrantem, a potem księdzem. Osłupiały z wrażenia dobrodziej doradził mu, aby ministrantury nauczył go Tadek Osetek, kolega. A to, czy będzie księdzem – zostawił Panu Bogu, bo to Jego decyzja. I mały Janek zostawił, a ministrantem został. Z dzieciństwa wspomina biedę, której doświadczała cała wioska, ubożuchne Boże Narodzenie bez prezentów pod choinką i otwarte na oścież drzwiczki paleniska, aby doświetlić ciemne mieszkanie żarem z pieca. Wszystko po to, by zaoszczędzić na nafcie i na świecach, bo elektryczności przecież nie było.

Reklama

„Wierności Panu Bogu uczyli nas rodzice – pisał przed laty – a najczęściej nasze mamy pilnowały tego starannie, a bywało, że i dość boleśnie. Kiedyś mi się udało coś fałszywego utkać przed moją mamą – na moją korzyść, oczywiście. Nie minęło pół godziny i szydło wyszło z worka, a potem przez jakiś czas jakoś o wiele wygodniej mi było stać niż siedzieć… Ale też wtedy nie tylko w pamięć, ale i w serce zapadła mi zasada, którą później o wiele piękniej mi pokazało polskie porzekadło: Kłamstwo ma krótkie nogi” – wspominał.

Rodzice dbali, aby dzieci klękały do pacierza. – Modlitwa musiała być codziennie, rano i wieczorem. Czasem była w biegu, niedbała, może i Pan Bóg nieco się na nią krzywił, ale i Jego dobre Serce trochę się radowało: Cokolwiek by się powiedziało, to ten smarkacz przecież klęczy na twardym klepisku, więc pewnie się jednak modli – mówi o. Jan.

– W niedzielę Msza św. w kościele parafialnym, chociażby się nie wiadomo co działo. W dni powszednie szkoła i praca w polu, na łące lub na pastwisku. A uczenie się? Jak najbardziej! Przy pasącej się krowie – zadania pisałem najczęściej na jej grzbiecie – albo wieczorami, przy oknie lub na podwórku – wspomina.

Zakonnik i ksiądz

Miał 14 lat, gdy trafił do Małego Seminarium jezuickiego w Nowym Sączu. Nie miał wtedy pojęcia o istnieniu jezuitów, ale szybko poznał charyzmat. W Gimnazjum i Liceum im. Jana Długosza dokończył dziewiątą klasę. Już rok później, 30 lipca 1949 r. stanął przed furtą Klasztoru Ojców Jezuitów w Starej Wsi. Rozpoczął nowicjat, kilka lat później zdał maturę, w 1953 r. wyjechał do Krakowa. Studiowanie filozofii tomistycznej zakończył stopniem licencjata w 1956 r., a kolejne studia odbył w Warszawie – także teologię opartą na tomizmie. 29 czerwca 1959 r. przyjął sakrament kapłaństwa. Pierwsze kapłańskie Boże Narodzenie spędził w Wambierzycach i tam, przed cudowną figurką Matki Bożej, odprawił prymicyjną Pasterkę. Na pytanie, co mu się wciąż podoba w klasztornym życiu, po 70 latach odpowiada krótko i z błyskiem w oku: Wszystko. – Tylko nie wiem, jak oni ze mną tak długo wytrzymali – dodaje. Wrocław wybrał w 1961 r., gdy postanowił – jak mówi z typowym dla siebie poczuciem humoru – zostać wielkim uczonym. Został studentem filologii klasycznej, którą chwalebnie ukończył. – Pan Jezus życzliwie uśmiechał się do mojego planu zostania wielkim uczonym – mówi – i równie życzliwie wyznał pewnie aniołom i świętym: „Niech sobie wędruje. I tak zrobi to, co Ja zechcę”.

Reklama

Rzeczywiście, później sprawy potoczyły się swoim rytmem. Najpierw został redaktorem naczelnym wydawnictw książkowych w Krakowie, później pracował w Chicago w redakcji tamtejszego „Posłańca Serca Jezusowego”. – Kiedy przyjechałem do Polski, żeby załatwić sprawy wizowe, mianowano mnie redaktorem naczelnym wznawianego właśnie u nas „Posłańca Serca Jezusowego” – wspomina. I tak, na dwa dni przed ogłoszeniem stanu wojennego, ukazał się pierwszy po wojnie numer najstarszego miesięcznika katolickiego w Polsce. O. Jan, jako naczelny, podjął zadanie, które przed wojną pełnił o. Józef Andrasz SJ, spowiednik św. Faustyny Kowalskiej.

Życiowe spotkanie

Czy boi się śmierci? Twierdzi, że w jego wieku już trzeba o niej rozmawiać nawet, gdy nie pytają. – Nie boję się, czekam, żeby się z Panem Jezusem wreszcie zobaczyć – mówi. Ale nie żeby o to spotkanie prosić, w żadnym wypadku. Tylko już mu do Niego tęskno, bo wie, że On na niego, Jana, czeka. – Przyjdę do Niego z moim workiem intencji modlitewnych. Jest duży, od 10 lat wkładam tam proszących o modlitwę, bo nie daję rady wszystkich kilka razy w ciągu dnia wymieniać – i poproszę, aby zechciał te sprawy pilnie załatwić. On lubi załatwiać nasze sprawy, lubi nam sprawiać przyjemność – mówi o. Jan. A w życiu modlitewnym zakonnik z 70-letnim stażem doradza cierpliwość i... czułość. Sam modli się jak na mnicha przystało: codziennie Eucharystia, Brewiarz, Różaniec, jezuickie rozmyślanie i kilka ulubionych, krótkich modlitw – „Duszo Chrystusowa”, „Pod Twoją obronę”, Modlitwa św. Bernarda, a także pięć litanii zatwierdzonych przez Kościół do publicznego odmawiania. Podpowiada, by na Pana Jezusa często zerkać, zwłaszcza na krzyż, z wdzięcznością i czułością. I często Mu mówić, że się kocha. – On jest wszechmocny, ale za naszą miłością tęskni jak wariat, to przecież cecha wszystkich zakochanych... – wyznaje 85-letni zakonnik.

2019-08-13 12:55

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święci Bazyli i Grzegorz - wielcy przyjaciele i doktorzy Kościoła

[ TEMATY ]

wspomnienie

domena publiczna/vaticannews.va/pl

Zarówno św. Grzegorz jak i św. Bazyli zaliczani są (obok św. Atanazego i św. Jana Chryzostoma) do tzw. Czterech Wielkich Ojców i Doktorów Kościoła Wschodniego, których wpływ na rozwój chrześcijańskiej doktryny trudny jest do przecenienia - pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu www.vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 2 stycznia przypada wspomnienie św. Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła.

Św. Bazyli Wielki urodził się ok. 330 r. w Cezarei Kapadockiej (obecnie Kayseri, Turcja), tam też zmarł 1 stycznia 379 r. Jego relikwie znajdują się w Brugii (Belgia), oraz w Amalfi i Wenecji (Włochy). Jest patronem monastycyzmu wschodniego i zakonu bazylianów.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję