Jan Paweł II zaprosił 27 października 1986 r. do Asyżu wyznawców największych religii świata. Przybyli na nie przedstawiciele trzynastu tradycji religijnych, by wspólnie modlić się o pokój. Tak właśnie święty Papież Polak rozumiał zapis soborowej deklaracji „Nostra aetate”, w której jest mowa o tym, że także religie niechrześcijańskie odbijają promień Prawdy.
W pewnym sensie pragnienie zabezpieczenia się na przyszłość leży w naturze człowieka. Może jednak ono prowadzić do złudnego zadufania w sobie zamiast zaufania Bogu. Tak było w przypadku bohatera Jezusowej przypowieści, któremu obrodziło pole: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów (...). Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” (Łk 12, 17-19).
Czy myśl Dalajlamy mogłaby zostać uznana za ziarno prawdy obecne w religiach niechrześcijańskich? Duchowy przywódca buddyzmu tybetańskiego skierował niegdyś do wyznawców swej religii słowa, które mogłyby zostać uznane za duszpasterski komentarz do słów samego Jezusa: „Człowiek poświęca swoje zdrowie, by zarabiać pieniądze. Następnie poświęca swoje pieniądze, by odzyskać zdrowie. Oprócz tego jest tak zaniepokojony swoją przyszłością, że nie cieszy się z teraźniejszości. W rezultacie nie żyje ani w teraźniejszości, ani w przyszłości. Żyje tak, jakby nigdy nie miał umrzeć, po czym umiera, tak naprawdę nie żyjąc”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu