W dniach 2-10 czerwca br. obchodziliśmy 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki św. Jana Pawła II do ojczyzny. Podczas pielgrzymki Ojciec Święty spotkał się m.in. z księżmi w katedrze częstochowskiej. Gdy do nich przemawiał, przypomniał przykład „tysięcy księży polskich, którzy oddali życie podczas ostatniej wojny, zwłaszcza w obozach koncentracyjnych”. Powiedział również, że polscy księża pamiętni dziejowych doświadczeń muszą stawiać sobie zawsze wymagania wynikające z Ewangelii.
Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Łukasza mówi nam o ważnych warunkach, które musi spełnić uczeń Chrystusa, jeśli pragnie pójść za Nim i uczestniczyć w Jego misji.
Pierwszym z nich są gotowość przebaczenia i porzucenie myśli o zemście wobec tych, którzy są wrogo nastawieni do Chrystusa i Jego Ewangelii. Jezus zgromił uczniów pragnących zrzucić ogień na miasto samarytańskie, które ich nie przyjęło, a następnie udał się do innej miejscowości. Tym samym uczy nas, byśmy nie skupiali uwagi na tych, którzy nas odrzucają, ale na naszej misji, i szli do tych, którzy są gotowi przyjąć Chrystusową Ewangelię.
Drugim warunkiem pójścia za Chrystusem jest gotowość na radykalne wyrzeczenia. Jezus jest tym, który nie ma stałego domu, nie dlatego, że wybrał bezdomność jako sposób życia. Niepewność egzystencji Jezusa i Jego uczniów wynika z bycia w drodze i misji głoszenia królestwa Bożego.
Kolejne wymaganie Jezusa wobec uczniów pragnących pójść za Nim to bezwarunkowa odpowiedź na łaskę powołania. Pójście za Jezusem domaga się pozostawienia dotychczasowego stylu życia, przerwania więzi uczuciowych, a nawet – po ludzku wydawałoby się – zaniedbania obowiązków rodzinnych. Słowa: „Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże”, wskazują na potrzebę pełnego oddania się misji zleconej przez Mistrza.
Zapytajmy zatem siebie, jak w obecnym czasie Kościoła w Polsce realizujemy wymagania dzisiejszej Ewangelii. Pamiętajmy przy tym, że słowa Chrystusa nie dotyczą tylko księży, ale wszystkich chrześcijan, którzy pragną pójść za Chrystusem, być Jego prawdziwymi uczniami i uczestniczyć w Jego misji. Módlmy się też o łaskę nowych powołań do życia kapłańskiego i zakonnego, a także o to, by ta łaska była przez powołanych bezwarunkowo przyjęta.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Kościół pw. Ducha Świętego w Montpellier został uhonorowany przez francuskie ministerstwo kultury oznakowaniem „Wyróżniająca Się Architektura Współczesna”. Poświadczająca to tablica pamiątkowa została odsłonięta dziś wieczorem w obecności miejscowego arcybiskupa Norberta Turiniego i architekta-wizjonera Marcela Pigeire’a, który za swój projekt sprzed pół wieku nie wziął honorarium.
Świątynia w dzielnicy Cévennes w Montpellier powstała w 1965 roku, gdy kończący się Sobór Watykański II chciał zbliżyć wiernych do ołtarza. 35-letni wówczas Pigeire stworzył kościół mogący pomieścić 700 wiernych, na planie centralnym, pełen światła. Wyróżnia się on trójkątnymi fasadami, symbolizującymi Trójcę Świętą, podobnie jak trzy kolumny podtrzymujące strop na wysokości 17 metrów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
