Reklama

Niedziela Częstochowska

Owoce ducha

Za nami spotkanie Kana Młodych – Duch może więcej. Czas przygotowań był intensywny. Praca wielu osób nieoceniona. Hojność ludzkich serc i portfeli również. Zaangażowanie wolontariuszy chwytało za serce. Przebieg i atmosfera spotkania bardzo budujące. Udział wzięło około 1000 młodych ludzi z naszej archidiecezji. By nikogo nie pominąć, chcemy każdego docenić, po prostu powiedzieć wszystkim: dziękujemy. By jednak zachować właściwe proporcje, trzeba nam powiedzieć jedno najważniejsze: Bogu chwała. Pozwólcie, że dziś przemówią uczestnicy spotkania oraz obrazy z wydarzenia

Niedziela częstochowska 49/2018, str. IV

[ TEMATY ]

Kana młodych

Magda Nowak/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

To co spotkało mnie w Hali Polonia, było niesamowite. Spotkałam Boga. Poczułam Jego obecność. Wyspowiadałam się jak jeszcze nigdy, czułam, że Duch pomaga mi podczas tej spowiedzi. Oddałam moje życie Bogu i czuję się bardzo szczęśliwa.

Ewelina, 16 lat 

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dotknęły mnie słowa ks. Rafała Jarosiewicza, który mówił o chłopaku, który miał dwie próby samobójcze. Kiedy szedł na pielgrzymkę, powiedział: „Jeżeli nie zobaczę tam Boga, to się zabiję” . Te słowa bardzo mnie wzruszyły, bo też miałam próbę samobójczą i w tym momencie jak to ksiądz mówił, to jakbym widziała siebie. Zeszłam na dół, uklękłam i podniosłam biały kamyk, symbol. Zaczęłam w duchu za wszystko Bogu dziękować...

Sandra, 17 lat

Nie spodziewałam się, że Bóg będzie tak działał we mnie. Bardziej byłam nastawiona na dawanie jako wolontariusz niż na to, że tak mocno Pan Bóg będzie we mnie działał swoją łaską i mocą. Takim najważniejszymi momentami dla mnie było świadectwo Adama Woronowicza i adoracja. Zobaczyłam, że Jezus chce się zawsze ze mną spotykać i że nie mówi mi, że jestem gorsza czy niechciana. On mi mówi, że mnie kocha, że jestem chciana.

Kinga, 29 lat 

Najbardziej odczułam i naprawdę mocno przeżyłam spowiedź. Po zakończeniu spowiedzi nie potrafiłam powstrzymać radości i łez ze szczęścia i jestem pewna, że On to sprawił. Dopełnieniem mojej radości była modlitwa wystawiennicza. Odżyłam na nowo. W tamtym roku również byłam na tym spotkaniu, ale to co wydarzyło się teraz, było o wielokroć mocniejsze. Chcę również dodać, że przepiękne i bardzo szczere były świadectwa. Poznałam tylu wspaniałych ludzi i mogłam podzielić się z nimi moją radością.

Wiktoria, 16 lat

Od pewnego czasu modlę się o to, aby Bóg dał mi poznać, do czego mnie wzywa. Ostatnie wydarzenia wskazują, że jest to modlitwa za osoby konsekrowane i Kościół, który jest w kryzysie. Na adoracji prosiłam Pana Jezusa, aby dał mi poznać swoją wolę. Przyszła mi myśl taka, aby się modlić za te dzieciaki, które tu są, a które Bóg powoła do swej świętej służby. Gdy dzisiaj się  modliłam o poznanie woli Bożej, przyszła mi myśl: „A ty ze swej strony umacniaj braci”. Nie wiem, co te słowa znaczą, ale myślę, że w kontekście innych słów, które Bóg mi pokazał w ostatnim czasie, jest to wezwanie do modlitwy za osoby konsekrowane.

Reklama

Gosia 

Szczególnym czasem była dla mnie adoracja, kiedy po raz pierwszy w życiu miałam Go tak blisko, tak tylko dla siebie, że pragnęłam, aby ta chwila trwała i trwała. Świadectwa, konferencje, możliwość spotkania i wspólnej modlitwy z tyloma wspaniałymi osobami i w końcu szczyt spotkania, czyli piękna Eucharystia, to wszystko wlało w moje serce jeszcze więcej wiary, siły do stawiania czoła codziennym obowiązkom i ochoty do podejmowania kolejnych zobowiązań na chwałę Pana.

Ewelina, 33 lata

Przyznałam sama przed sobą to, czego nie chciałam przyznać. Niby jestem osobą wierzącą, bo chodzę do kościoła, ale nie potrafię zaufać Bogu, nie potrafię uwierzyć w to, że On naprawdę ingeruje w moje życie. Nie potrafię się modlić. Poprosiłam Boga o jakiś gest, znak, żebym miała tę pewność, że jest, żebym mogłam Mu zaufać. Poprosiłam o odwagę w dążeniu do odkrycia mojej wiary. Poprosiłam o coś, co nauczy mnie modlić się, bo powtarzanie regułki, z której nic do mnie nie dociera, nie zaspokaja mnie. Wyznałam swoje słabości i postanowiłam zmienić pewne rzeczy w życiu. Cały czas przeżywam to, co się wydarzyło podczas Kany Młodych, jak i po niej. Nie są to rzeczy proste do zrozumienia, tym bardziej do opowiedzenia. Z jednej strony wydaje się to takie prawdziwe, a z drugiej – tak bardzo niemożliwe. Teraz wiem, że mój udział w Kanie Młodych nie był przypadkiem. Po tym wydarzeniu poczułam potrzebę zbliżenia się do Boga, zaufania Bogu i poszerzenia swojej wiary.

Reklama

Ola, 17 lat

Najmocniejszym punktem dla mnie była modlitwa wstawiennicza. To właśnie wtedy poczułem działanie i obecność Ducha Świętego. Było to naprawdę niesamowite przeżycie, które skłoniło mnie do przemyśleń oraz spowiedzi świętej. Poczułem, że Bóg dotknął mego serca. Widziałem również przemiany innych osób, które uczestniczyły w spotkaniu – stawały się one wrażliwsze i silniejsze w wierze. Śmiało mogę powiedzieć, że emocje i uczucia z Kany Młodych towarzyszą mi do dzisiaj. Wołajmy więc za abp. Wacławem Depo, że Duch Święty może więcej!

Sebastian, 17 lat

Był to milowy krok w moim życiu, w mojej relacji z Bogiem. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z tak dużą grupą ludzi w podobnym wieku, które wierzą w Boga. Podczas trwania całego wydarzenia mocno zaczęłam się zastanawiać nad moją wiarą. Wielu z moich przyjaciół jest ateistami, co niewątpliwie na mnie wpłynęło. Czułam, jak z każdym dniem oddalam się od Boga, przestałam się modlić, zaczęłam mieć wiele wątpliwości. Podczas adoracji poczułam coś, czego nigdy wcześniej nie doświadczyłam. Byłam najbardziej szczera przed Bogiem w moim życiu, zadałam Mu najbardziej nurtujące mnie pytania, po czym poczułam, jak ciepło ogarnia mnie od środka. Nie miałam już żadnych wątpliwości, że Bóg jest przy mnie i mi pomoże. Wszystkie troski odeszły na bok, była tylko ta chwila.

Marta, 16 lat

Dziękuję Bogu za to, że tam poszłam, wiele to wniosło do mojego życia. Przez pewien czas nie przyjmowałam Go do swojego serca i byłam zagubiona. Strasznie bałam się iść do spowiedzi. Podczas tego spotkania Bóg powiedział mi, że mnie kocha i że wystarczy powierzyć Mu swoje życie i ogłosić Go swoim Panem i Zbawicielem. Nie mogłam wtedy powstrzymać się od łez i w sercu ogłosiłam Go moim Panem i Zbawicielem. Poprosiłam, żeby pomógł mi Go odnaleźć i by prowadził mnie Jego ścieżkami. Wtedy ksiądz powiedział, że gdy zstępuje Duch Święty, ludzie odczuwają Go na różne sposoby, między innymi przez łzy. Gdy to usłyszałam, zaczęłam płakać jeszcze bardziej, ponieważ uświadomiło mi to, że Bóg bardzo mnie kocha i pragnie, abym była blisko Niego. Napełniona Duchem Świętym poszłam do spowiedzi. Odchodząc od konfesjonału, czułam ogromną ulgę i radość.

Reklama

Kasia, 16 lat

Najbardziej poruszyły mnie świadectwa osób świeckich oraz adoracja Najświętszego Sakramentu, podczas której nie mogłam zapanować nad spływającymi po moich policzkach łzami. Czułam, jak Pan jest blisko, jak przemawia do mnie i obdarza mnie miłością. To niesamowite uczucie ciepła na sercu nie jest możliwe do opisania słowami – trzeba tam być, aby to poczuć. Z całego serca jestem wdzięczna Panu Bogu, że pozwolił mi uczestniczyć w tym spotkaniu i mam nadzieję, że w kolejnych latach również da mi uczestniczyć w tym wydarzeniu. 

Julka, 17 lat

Nadeszła chwila modlitw wstawienniczych, a tak się złożyło, że nie miałem okazji, a może odwagi nigdy wcześniej w tym uczestniczyć, postanowiłem podejść. Powiedziałem o moim problemie, jakim jest sprawa mojej rodziny, chwilę porozmawiałem z osobami mającymi się nade mną modlić, zamknąłem oczy i rozpoczęła się sama modlitwa. Po rozmowie i modlitwie spokojnie odszedłem na swoje miejsce i jakby cały świat przestał istnieć. W jednej chwili wszystko wokół przestało mnie interesować, skłoniłem głowę w dół, siedziałem tak 20 min. Czułem się z jednej strony szczęśliwy, że w końcu odważyłem się pójść na modlitwę wstawienniczą, a z drugiej strony przytłoczony tym wszystkim. Może nie byłem jeszcze gotowy na takie doświadczenie.

Kacper

Reklama

Atmosfera, która tam panowała, była tak niesamowita, że nikt nie chciał stamtąd wyjść. Wszystko było bardzo dobrze zorganizowane. Pomyślano o poczęstunku, a także upominkach-modlitewnikach i płycie „Moc uwielbienia”. Było bardzo dużo wolontariuszy, którzy dopilnowali, aby każdy czuł się tam dobrze. Dzięki takim spotkaniom można poznać nowych przyjaciół.

Agnieszka, 16 lat

Podczas spotkania „Duch może więcej” najgłębiej przeżyłam procesję eucharystyczną i następującą po niej adorację. Podczas procesji czułam się, jakbym była na dworze wielkiego Króla. To oczekiwanie, oklaski i okrzyki na cześć Króla. Jego wejście było takie majestatyczne, pełne chwały i dostojeństwa. A my wszyscy na kolanach oddaliśmy Mu hołd. A potem adoracja. Jezus był piękny. Mimo że pełen majestatu, dostojeństwa, to jednak taki bliski. Patrzył na mnie, a ja na Niego. Piękne spotkanie. 

Ula

W trakcie całego spotkania było wiele mocnych momentów. Opiszę jedno – niezwykłą spowiedź. Na początku w ogóle myślałam, że do niej nie przystąpię, usprawiedliwiałam się, że w sumie to chyba mi nie jest potrzebna. Ale kiedy zaczęła się modlitwa uwielbienia, to w jakiś przedziwny sposób odezwało się moje sumienie, przypominały mi się grzechy i poczułam dużą i naglącą potrzebę sakramentu pokuty. Miałam takie przekonanie, że nie mogę podejść do modlitwy wstawienniczej, a już na pewno do Komunii świętej bez tej spowiedzi. No i zdecydowałam. Krążyłam po sali kilka razy, chciałam znaleźć jakieś cichsze miejsce, bo był megaharmider. Nie chciałam się spowiadać przy tym całym tłumie, wstydziłam się. Nie znalazłam cichszego miejsca, jedyny wolny ksiądz ze stułą stał prawie że w wyjściu na korytarz, gdzie non stop ktoś wchodził i wychodził. Myślę sobie, no serio? I podeszłam do księdza. I jak tylko zaczęłam mówić, ten lęk odszedł. Zniknął. Stałam wśród wszystkich i dosłownie krzyczałam księdzu do ucha swoje grzechy. Ludzie przechodzili obok, obijali się o mnie, a mnie już nie obchodziło, czy słyszą, co mówię, czy nie. Oni zniknęli z mojej głowy, bo Jezus przyszedł do mojego serca. I nie stresowałam się tym, że mówię o swoich problemach i że mam prawie łzy w oczach. Słuchałam tego, co ksiądz ma mi do powiedzenia i nie byłam rozproszona tym, co dzieje się wokoło.

Reklama

Wiktoria, 22 lata

Niech Bóg będzie uwielbiony w tym wszystkim, co wydarzyło się w ludzkich sercach, umysłach i po prostu we wspólnocie Kościoła częstochowskiego. Dziękujemy jego pasterzom – abp. Wacławowi Depo i bp. Andrzejowi Przybylskiemu oraz Wydziałowi Ekonomicznemu Kurii Metropolitalnej. Dziękujemy tym, którzy z młodymi na to spotkanie dotarli, księżom za posługę sakramentalną. Dziękujemy naszym patronom medialnym, Tygodnikowi Katolickiemu „Niedziela”, Radiu Fiat, Radiu Jasna Góra. Również tym, którzy otaczali to spotkanie modlitwą. Do zobaczenia.

Ekipa wydarzenia Kana Młodych, Duch może więcej

2018-12-05 11:10

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Młodzi, odwagi! ON jest – nie bójcie się!

[ TEMATY ]

Kana młodych

Karol Porwich/Niedziela

Mimo deszczu, mimo aury, która zachęcała do zostania w domu, ci młodzi postanowili, że tego sobotniego popołudnia nie spędzą przed telewizorami. Wstali z kanap i przyjechali. Konkretnie - do Częstochowy, na wydarzenie, które już wpisało się w kalendarz i pamięć, czyli na Kanę Młodych.

Kana Młodych to spotkanie młodzieży z archidiecezji częstochowskiej. Odbywało się w różnych miejscach, w tym roku organizatorzy postawili na zlokalizowanie w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Częstochowskiej. Choć pogoda nie dopisała, dopisały humory! I to wbrew obiegowej opinii, jakoby w kościele nie można było dostrzec już nawet jednej młodej osoby... Co prawda nie w kościele, a na seminaryjnych błoniach zobaczyliśmy wielu młodych ludzi, którzy przyjechali z różnych zakątków naszej archidiecezji, a także z samej Częstochowy. Do udziału w "Kanie" zaproszeni byli wszyscy ludzie młodzi od klasy 8. szkoły podstawowej wzwyż - szczególnie kandydaci do bierzmowania, ale też ci, którzy już przyjęli bierzmowanie, członkowie wspólnot i ruchów młodzieżowych, ale też i ci młodzi duchem.

CZYTAJ DALEJ

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Zatęsknij za Eucharystią

2024-03-28 23:37

Marzena Cyfert

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Tęsknimy za różnymi rzeczami (…) Czy kiedyś jednak tęskniłem za przyjęciem Komunii świętej? To jest chleb pielgrzymów przez świat do królestwa nie z tego świata – mówił bp Maciej Małyga w katedrze wrocławskiej.

Ksiądz biskup przewodniczył Mszy Wieczerzy Pańskiej. Eucharystię koncelebrowali abp Józef Kupny, bp Jacek Kiciński oraz kapłani z diecezji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję