Reklama

Wszystkie nasze dzienne sprawy

Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a także e-maile są świadectwem głębokiego zaufania, którym darzą nas Czytelnicy. Dzielimy się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragnąc, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dobrze wykorzystać czas

Szanowna Redakcjo!

Zachęcony do wyrażenia opinii na temat listu Czytelnika pt. „Męski punkt widzenia”, zamieszczonego w „Niedzieli” nr 5 z 5 lutego br., chciałem skreślić kilka słów na ten temat, mając na uwadze moje doświadczenia życiowe. A mam 70+ (teraz taka moda z tym plusem, więc sobie dołożyłem).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Myślę, że Pan Marian ożenił się z miłością swojego życia, czego dowodem jest wspólne wychowanie czwórki dzieci i do tego prawie 40 lat wspólnego życia. Co się stało z tym zakochaniem? Moim zdaniem, by przeżyć wspólnie 50 i więcej lat, zakochanie nie wystarczy. Związek małżeński po latach wspólnego życia powinien przerodzić się w przyjaźń. Wspólne pielęgnowanie przyjaźni pozwoli cieszyć się swoją obecnością w chwilach dobrych i złych, aż do śmierci jednego z małżonków. (Najlepiej by było, gdyby śmierć przyszła dla obu małżonków jednocześnie, ale tak bywa w bajkach, życie jest bardziej złożone).

Panie Marianie, zaniedbał Pan potrzeby swojej żony! Dlaczego ona woli rozmawiać z ciotkami i kumoszkami niż z Panem? Nie zadbał Pan także o przyjaźń, o atrakcyjność przebywania z Panem.

Reklama

Moja żona zmarła 6 lat temu, po 41 latach wspólnego życia. Wychowaliśmy trójkę dzieci. Codziennie mi jej brakuje. Właśnie by z nią porozmawiać (tematów nigdy nam nie brakowało), by razem podejmować decyzje, by sobie nawzajem pomagać. Miałem szczęście, że wolała przebywać ze mną, a nie z ciociami. Angażowałem się w jej spotkania z koleżankami, które odbywały się cyklicznie. Nie przeszkadzała mi w spotkaniach z kolegami.

Tak bardzo chciałbym choć przez chwilę potrzymać ją za rękę, przytulić się! Odwiedzam ją na cmentarzu, rozmawiam. Wiem, że pomaga mi i oręduje w moich sprawach u Pana Boga.

Pan Marian niech stara się dobrze wykorzystać czas, który mu Pan w swojej dobroci ofiarowuje. Niech nie zrzędzi i nie narzeka. Należy się interesować potrzebami współmałżonka i zaangażować w ich zaspokajanie. Trzeba się starać być potrzebnym. „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”. Słowa poety to czysta prawda.

Stały Czytelnik

2018-07-04 11:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Patron Matek oczekujących potomstwa

Niedziela Ogólnopolska 2/2005

Archiwum parafii pw. Najświętszego Odkupiciela w Szczecinie

Św. Gerard Majella

Św. Gerard Majella
To postać tajemnicza. Urodził się w małej włoskiej wiosce blisko 300 lat temu, jednak ludzie mówią o nim tak, jakby wciąż żył tuż obok. Był bratem redemptorystą, który zmarł w wieku 29 lat. Jego obecność i modlitwa odczuwane są w domach i szpitalach od Londynu do Los Angeles, od Monachium do Melbourne. Gdziekolwiek znajduje się niemowlę w niebezpieczeństwie, matka w potrzebie, chore dziecko, opuszczona i cierpiąca rodzina, tam można usłyszeć modlitwę do św. Gerarda. Dlaczego Bóg wybrał Gerarda Majellę i przeznaczył do trudnego zadania, jakim jest troska o najbardziej zranione spośród Bożych dzieci?
CZYTAJ DALEJ

Bosa święta

Niedziela Ogólnopolska 42/2023, str. 24

[ TEMATY ]

św. Jadwiga Śląska

Grażyna Kołek

Św. Jadwiga Śląska

Św. Jadwiga Śląska

Ta średniowieczna święta była patronką dnia wyboru kard. Karola Wojtyły na papieża.

Obecnie postać św. Jadwigi Śląskiej nieco przysłania jej imienniczka – św. Jadwiga Królowa, ale przez stulecia ta pierwsza była jedną z najpopularniejszych świętych nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie. Urodziła się na bawarskim zamku Andechs, w jednym z najzacniejszych rodów swoich czasów. Jako kilkuletnia dziewczynka została wysłana do klasztoru Sióstr Benedyktynek w Kitzingen n. Menem, gdzie otrzymała staranne wykształcenie.
CZYTAJ DALEJ

Jakby grzech nie istniał

2025-10-16 20:58

[ TEMATY ]

wiara

Adobe Stock

No właśnie, w co wierzę albo lepiej – w Kogo? Na ile my, dorośli, pamiętamy jeszcze prawdy, które stanowią fundament naszej wiary? A może trzeba je sobie przypomnieć – krok po kroku? Jak niegdyś na lekcjach religii...

Proszę nie myśleć, że te katechezy mają skomplikować życie, a zwłaszcza sprawy dotyczące naszej wiary. Są raczej próbą odpowiedzi na mogące się pojawiać trudności w wierze – by gdy się pojawią, nie przestraszyły nas. By pomogły wówczas znaleźć właściwe rozwiązanie. Wydaje się nam np. czymś łatwym przebaczenie grzechów, bo od I Komunii św. znamy zwyczajny sposób otrzymywania Bożego przebaczenia w sakramencie pokuty i pojednania. Ale nie jest to takie proste, jak wygląda. Wystarczy trochę zgłębić temat, aby zdać sobie sprawę z tego, że trudno jest dobrze zrozumieć, co to wydarzenie niesie ze sobą.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję