Reklama

Kościół

Kapłan, naukowiec, dziennikarz

„Jako wspólnota uczniów i uczennic naszego Pana gromadzimy się na Mszy św., aby jako żywy Kościół modlić się i dziękować za życie i służbę ks. Marka Łuczaka” – powiedział 30 maja 2018 r. w homilii biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej Adam Wodarczyk, podczas uroczystości pogrzebowych ks. dr. hab. Marka Łuczaka, profesora Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, przez wiele lat dziennikarza tygodnika katolickiego „Gość Niedzielny”, a następnie redaktora i sekretarza redakcji „Niedzieli”

Niedziela Ogólnopolska 23/2018, str. 28-29

[ TEMATY ]

pożegnanie

Lidia Dudkiewicz

Śp. ks. Marek Łuczak (1972 – 2018)

Śp. ks. Marek Łuczak (1972 – 2018)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W wieku 46 lat 27 maja 2018 r. o godz. 3.15 zmarł ks. prof. dr hab. Marek Łuczak. Pogrzeb odbył się 30 maja. Mszy św. żałobnej w kościele pw. św. Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu przewodniczył abp Józef Kupny, metropolita wrocławski. Koncelebrowali: abp Wacław Depo – metropolita częstochowski i przewodniczący Rady ds. Środków Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Polski, arcybiskup senior Damian Zimoń z Katowic, biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej Adam Wodarczyk oraz kapłani – zwłaszcza z archidiecezji katowickiej, częstochowskiej, wrocławskiej, z diecezji gliwickiej, bielsko-żywieckiej, sosnowieckiej, a także z diecezji Rieti we Włoszech.

W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział: mama zmarłego kapłana – Marianna Łuczak z najbliższą rodziną, przedstawiciele świata nauki, m.in. z Uniwersytetu Śląskiego oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, członkowie Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” Oddział Katowice, pracownicy mediów: „Niedzieli”, z Lidią Dudkiewicz – redaktor naczelną tygodnika, oraz „Gościa Niedzielnego”, a także osoby życia konsekrowanego i wielka rzesza wiernych. Liturgia rozpoczęła się od modlitwy przy trumnie zmarłego kapłana, której przewodniczył abp Zimoń.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kapłan spełniony

W homilii bp Wodarczyk zauważył, że „Eucharystia to najbardziej święta godzina. W pamiątkę męki i zmartwychwstania Pana wplecione są okoliczności życia”. – Poprzez życie kapłana, głoszone przez niego słowo, posługę sakramentalną realizuje się obecność Chrystusa – wyjaśnił bp Wodarczyk. Podkreślił, że ks. Łuczak był redaktorem i dziennikarzem najpierw „Gościa Niedzielnego”, a następnie „Niedzieli”, w której „pięknie podejmował swoją służbę jako redaktor i sekretarz redakcji”. – Z perspektywy ludzkiej odszedł zbyt wcześnie. Odczuwamy smutek i ból. Jednak patrzymy z perspektywy Bożego planu zbawienia na jego życie jako spełnione – zaznaczył bp Wodarczyk. Przypomniał, że „dojrzałość i świętość nie liczą się liczbą przeżytych lat, ale oddaniem Bogu”. Zwrócił uwagę na ogromne zaangażowanie ks. Łuczaka w pracę naukową, jednocześnie zauważył, że „na uniwersytecie jako wykładowca i naukowiec dał się poznać przede wszystkim jako kapłan”.

Reklama

Dobre synowskie serce

Ksiądz biskup zwrócił też uwagę, jak bardzo synowskie serce ks. Marka było zatroskane o ziemską mamę – Mariannę, do ostatniej chwili, również na szpitalnym łóżku. A jego duchową drogę możemy poznać przez piśmiennictwo, które nam zostawił. – Kochał Matkę Bożą Piekarską, o której pisał książki – zaznaczył bp Wodarczyk – a dwa jego ostatnie teksty opublikowane w „Niedzieli” dotyczyły św. Józefa i Matki Bożej Królowej Polski. – Pożegnał się z nami jako gorliwy czciciel św. Józefa i Matki Bożej – podkreślił kaznodzieja i zauważył, że ks. Marek był gotowy na przyjście Pana. – Nauczył nas, abyśmy zostawiali głębokie ślady w ludzkich sercach.

Jeruzalem to miasto, na które czekamy

Na zakończenie homilii bp Wodarczyk przytoczył obszerny fragment z artykułu ks. Marka Łuczaka opublikowanego w wielkanocnym numerze „Niedzieli” (nr 13/2018) pod znamiennym tytułem: „Jeruzalem to miasto, na które czekamy”. – Możemy ten artykuł nazwać zapisem testamentowym ks. Marka, który przygotował go, w pewien sposób kierując do nas – podkreślił ksiądz biskup i zacytował: „Jedną z najważniejszych narracji wielkanocnych są słowa o zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią. Na ten temat powstało mnóstwo pieśni i piosenek religijnych, a liturgia tego okresu nie tylko koncentruje się na tym temacie, ale wydaje się nawet, że przyćmiewa on wszystkie inne. Nie należy jednak poprzestawać na kontemplowaniu pustego grobu Zbawiciela. Niedziela Wielkanocna skłania do refleksji na temat naszych przyszłych grobów. Czy rzeczywiście wierzymy, że nasi bliscy zmarli opuszczą kiedyś miejsca spoczynku na cmentarzach całego świata? Czy wierzymy, że do nich dołączymy w dniach ostatecznych? (...) Symbolika Triduum Paschalnego jest bardzo bogata i ma gruntowne, biblijne uzasadnienie. Podczas obchodów Wielkiej Soboty święci się paschał, który jest zapalany m.in. podczas uroczystości pogrzebowych. Doczesne szczątki naszych zmarłych spoczywają więc w kościele niejako w świetle tej świecy.

Reklama

Święto Paschy obchodzone było przez Żydów na pamiątkę ich przejścia z niewoli w Egipcie do wolności w ziemi Kanaan. Trudno się zatem dziwić, że Wielkanoc nazywana jest świętami paschalnymi. Tak jak Izraelici przeszli z niewoli do wolności, tak wyznawcy Chrystusa przechodzą z ciemności grzechu do blasku i godności dzieci Bożych. W modlitwie eucharystycznej ustami kapłana kierujemy do Boga następującą prośbę: «Panie Boże, spraw, aby ten zmarły, który przez chrzest miał udział w śmierci Twojego Syna, miał także udział w Jego zmartwychwstaniu». Nie mogą nas więc dziwić słowa jednej z pieśni pogrzebowych: «Do domu wracam jak strudzony pielgrzym, a Ty z miłością przyjmij mnie z powrotem». Ważne są tu nie tylko kierunek – mówiący o tym, że zmierzamy do nieba, ale także perspektywa czasowa: «przyjmij mnie z powrotem».

W momencie śmierci każdego z nas zatem będzie miało miejsce to samo wydarzenie, które wspominamy w Wielką Sobotę. Dołączymy, jak mamy nadzieję, do wielkiego korowodu świętych, by z Chrystusem na czele wejść do ziemi obiecanej, którą jest niebo. Metaforą nieba jest Jeruzalem. Obyśmy się stali domownikami Boga. Żadna inna uroczystość nie przypomina nam tak skutecznie o ojczyźnie niebieskiej jak Wielkanoc, dlatego w tych dniach wołajmy ze szczególną gorliwością: Jeruzalem to miasto, na które czekamy”.

Łączył sprawy wiary i rozumu

Na zakończenie Mszy św. słowa podziękowań dla zmarłego kapłana wypowiedział prof. dr hab. Jerzy Gołuchowski – dziekan Wydziału Informatyki i Komunikacji Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Podkreślił, że „ks. Marek Łuczak był gorliwym i wiernym realizatorem słów Jana Pawła II o posłudze myślenia”.

Reklama

Abp Depo zauważył natomiast: – Dzisiaj, kiedy świat zaroił się od wielu nauczycieli, którzy chcą nas pociągnąć za sobą, potrzeba świadków. Ks. Marek dał świadectwo łączenia wiary i rozumu. Dał świadectwo prawdy w służbie „Gościa Niedzielnego” i „Niedzieli”. Był kontynuatorem pierwszego biskupa częstochowskiego Teodora Kubiny w dziele „Gościa Niedzielnego” i „Niedzieli”. Komplementarnie łączył sprawy Kościoła, Ojczyzny, wiary i rozumu.

Następnie abp Kupny podziękował mamie Mariannie za syna kapłana. – To był dobry człowiek. Wiele rzeczy czynił anonimowo z miłości do Kościoła. Mówił zawsze dobrze o kapłanach. Był wrażliwym człowiekiem. Kochał dziennikarstwo. To był społecznik i wielki czciciel Matki Bożej – wspominał.

Ks. Tomasz Żołna, duktor rocznika święceń ks. Łuczaka, podziękował za życie ks. Marka i wspomniał, że jeszcze w szpitalu poprosił on, aby koledzy z rocznika święceń pomodlili się

1 listopada na jego grobie. – Będziemy pamiętać, trwamy w modlitwie – powiedział ks. Żołna.

Swoje podziękowania wobec Marianny Łuczak i zmarłego kapłana wypowiedział również proboszcz parafii pw. św. Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu ks. Zenon Drożdż. Ks. dr Wojciech Sadłoń SAC – dyrektor Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego nadesłał list. Podziękował zmarłemu kapłanowi za zaangażowanie w projekty badawcze ISKK.

Modlitwie przy trumnie na zakończenie Liturgii przewodniczył abp Depo. Po Mszy św. ciało zmarłego kapłana zostało złożone w grobie na miejscowym cmentarzu. Procesji na cmentarz przewodniczył bp Wodarczyk.

Reklama

Po zakończonych uroczystościach pogrzebowych delegacja Tygodnika Katolickiego „Niedziela” udała się na modlitwę do ukochanego przez ks. Łuczaka sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, gdzie na początku swojej kapłańskiej drogi pełnił on posługę wikariusza.

Kapłan niesie Boga

Uroczystości pogrzebowe ks. Marka Łuczaka rozpoczęły się 29 maja br. Mszą św. w kościele pw. św. Jana Nepomucena w Bytomiu-Łagiewnikach Śląskich, przy którym kapłan mieszkał i gdzie pracował przez ostatnie dziewięć lat. Mszy św. przewodniczył ks. Grzegorz Borg – proboszcz parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach i dziekan dekanatu Świętochłowice. Mszę św. koncelebrowali m.in.: ks. Jacek Moroń – proboszcz parafii, ksiądz senior Alfred Szkróbka – ojciec duchowny dekanatu Świętochłowice oraz kapłani z archidiecezji katowickiej i częstochowskiej, wśród nich ks. dr Jerzy Bielecki – rektor Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. W homilii ks. Szkróbka podkreślił m.in., że chociaż każdy kapłan ma powierzone różne zadania i funkcje w Kościele, to „przede wszystkim niesie Boga drugiemu człowiekowi”. – Zmarły ks. Marek uczy nas dzisiaj, że zawsze musimy pamiętać o Sądzie Bożym, ale także o tym, że istnieją piekło i czyściec, a przede wszystkim niebo, nasz dom – powiedział. – Musimy się uczyć sztuki dobrego życia, ale też sztuki dobrego umierania – kontynuował kaznodzieja i dodał, że ks. Marek był bardzo pobożnym kapłanem. – Bardzo lubiłem z nim odprawiać Mszę św. – wyznał wzruszony.

Wdzięczność

Również 29 maja za zmarłego kapłana Mszy św. w redakcji Tygodnika Katolickiego „Niedziela” w Częstochowie przewodniczył abp Depo. W homilii zauważył, że w jednym z ostatnich artykułów wydrukowanych w „Niedzieli” – pt. „Uświęcił ludzką pracę” – ks. Łuczak pisał o św. Józefie. Teraz, w związku z jego odejściem do wieczności, należy się wdzięczność Bogu za jego osobę oraz za wszystkie prace wykonane w jego posłudze kapłańskiej, naukowej i dziennikarskiej.

2018-06-06 10:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Katowice: pogrzeb prof. Antoniego Rosikonia, najstarszego Ślązaka

[ TEMATY ]

pożegnanie

GRAZIAKO

Rodzina, współpracownicy i studenci pożegnali w sobotnie przedpołudnie prof. Antoniego Rosikonia. Mszy św. przewodniczył ks. Andrzej Marcak, proboszcz archikatedry Chrystusa Króla w Katowicach. – Lekarze pewnie mieliby rożne teorie dlaczego tak długo żył. My powiedzielibyśmy, że Pan Bóg mu błogosławił – mówił nawiązując do wieku zmarłego. Prof. Antoni Rosikoń w czerwcu obchodził 106. urodziny. Niemal do końca życia pozostał aktywny zawodowo. Wspominając zmarłego proboszcz zwrócił uwagę, że jego przykład uczy, co w życiu jest najważniejsze. Prof. Antoni Rosikoń był człowiekiem, który kierował się jasnymi zasadami, szukał oparcia w Bogu. W imieniu zebranych zmarłego pożegnali syn Janusz, wnuk Jan oraz prof. Jan Ślusarek, dziekan Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej. – Ojciec pozostał taki sam w przekazach jego współpracowników, podwładnych i studentów, jak i nas, jego synów. Często dzieci żyją przygniecione wielkością swoich rodziców. Nasz ojciec był inny. Pochłaniała go pasja do pracy, ale zawsze znalazł czas, uśmiech, życzliwość, miłość dla synów. Potem wnuczki i wnukowie byli dla niego najważniejsi – wspominał syn, Janusz Rosikoń. – Wiedział, że rodzina jest czymś, co w wielkiej historii decyduje o powodzeniu lub upadku imperiów. Syn zmarłego potwierdził również, że prof. Antoni Rosikoń był człowiekiem, który starał się swoim przykładem zachęcać innych do czynienia dobra. – Boga nam nie narzucał, choć pewnie modlił się w intencji naszego nawracania – zauważył. Żegnając prof. Rosikonia, byli zgodni, że odszedł człowiek, który zainteresowania techniczne łączył z humanizmem. Był pasjonatem łaciny i historii. Często cytował Owidiusza, Goethego czy Mickiewicza, którego szczególnie lubił. Dziekan Politechniki Śląskiej zauważył, że życie i pracę profesora można streścić w słowach Ignacego Loyoli: „Na większą chwałę Bożą”. Po Mszy św., zgodnie z życzeniem zmarłego, przeprowadzono kwestę na dom dla trudnych dziewcząt, który siostry szarytki prowadzą w Łbiskach pod Warszawą. – W przeszłości pan profesor sam znacznie wsparł budowę tego domu, a teraz prosi o to was, tu zebranych – wyjaśnił ks. Marcak. Prof. Antoni Rosikoń spoczął w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach. Msza św. w 30. dniu po śmierci zostanie odprawiona 18 września o godz. 12 w katowickiej archikatedrze. Antoni Rosikoń był emerytowanym profesorem Politechniki Śląskiej, w której w 1967 roku utworzył Katedrę Budowy Kolei. Urodził się 10 czerwca w 1907 r. w Grodkowie Siewierskim. Ukończył ośmioklasowe Gimnazjum Państwowe i Liceum w Częstochowie. Studia ukończył na Politechnice Warszawskiej w 1932 roku. W tym samym roku został etatowym pracownikiem PKP - gospodarzem odcinka kolei od Tarnowskich Gór do Chorzowa Batorego. W 1976 r. profesor został dyrektorem Instytutu Dróg i Mostów na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej ze stopniem profesora kontraktowego. Zwieńczeniem ogromnego dorobku pracy zawodowej, zwłaszcza naukowego i dydaktycznego, było nadanie mu przez Prezydenta RP w 2001 r. tytułu naukowego profesora nauk technicznych - został wtedy najstarszym nominowanym, emerytowanym profesorem w kraju. Na swoje setne urodziny wydał książkę "O obrotach podpór i przęseł mostu". Jest ona podstawą do aktualizacji wytycznych projektowania obiektów inżynierskich na terenach objętych szkodami górniczymi. Antoni Rosikoń w 2008 roku został honorowym laureatem kolejnej edycji konkursu "Człowiek Roku – Przyjaciel Kolei", a podczas uroczystej gali z okazji Święta Kolejarza został odznaczony najważniejszym odznaczeniem państwowym – Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W lipcu 2012 roku otrzymał tytuł Honorowego Profesora Politechniki Śląskiej. Prywatnie prof. Rosikoń wychował dwóch synów - Andrzeja (76 lat), inżyniera, i Janusza (71), znanego warszawskiego fotografa i wydawcę.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę: gasnący antychryst

2024-04-26 11:28

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

W odcinku odkryjemy historię tragicznego życia i upadku Friedricha Nietzschego, filozofa, który ogłosił "śmierć Boga", a swoje życie zakończył w samotności i obłędzie, nazywając siebie "biednym Chrystusem".

Chcę Ci pokazać , jak życiowe wybory i niewiedza mogą prowadzić do zgubnych konsekwencji, tak jak w przypadku Danniego Simpsona, który nie zdając sobie sprawy z wartości swojego rzadkiego rewolweru, zdecydował się na desperacki napad na bank. A przecież mógł żyć inaczej, gdyby tylko znał wartość tego, co posiadał. Przyłącz się do naszej rozmowy, gdzie zagłębimy się w znaczenie trwania w jedności z Jezusem, jak winna latorość z krzewem, i zobaczymy, jak te duchowe związki wpływają na nasze życie, nasze wybory i naszą przyszłość.

CZYTAJ DALEJ

Czego uczy nas świętość Jana Pawła II? Msza św. z okazji obchodów 10. rocznicy kanonizacji papieża

2024-04-27 17:55

[ TEMATY ]

św. Jan Paweł II

@VaticanNewsPL

Odważny, zdecydowany, konsekwentny, człowiek pokoju, obrońca rodziny, godności każdego ludzkiego życia, prawdziwy i szczery przyjaciel młodych oraz wielka pobożność Maryjna - tak scharakteryzował św. Jana Pawła II kard. Angelo Comastri. Emerytowany archiprezbiter bazyliki watykańskiej w homilii podczas Mszy św. w Bazylice św. Piotra z okazji obchodów 10. rocznicy kanonizacji papieża Polaka starał się odpowiedzieć na pytanie: Czego uczy nas świętość Jana Pawła II - niezwykłego ucznia Jezusa w XX wieku?

Hierarcha nawiązał do dnia pogrzebu Jana Pawła II, 8 kwietnia 2005 roku na Placu Świętego Piotra, wspominając księgę Ewangelii, której strony zaczął przewracać wiatr. "W tym momencie wszyscy zadaliśmy sobie pytanie: `Kim był Jan Paweł II? Dlaczego tak bardzo go kochaliśmy?`" - powiedział kardynał i dodał: "Niewidzialna ręka przewracająca Ewangeliarz zdawała się mówić nam: `Odpowiedź jest w Ewangelii! Życie Jana Pawła II było nieustannym posłuszeństwem Ewangelii Jezusa, i z tego powodu - mówił nam wiatr! - z tego powodu go umiłowaliście!`"

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję