Reklama

drogi do świętości

Jak przyjaciel z przyjacielem

Fenomen Jezusa Chrystusa polega m.in. na tym, że będąc w pełni Bogiem, stał się jednocześnie w pełni człowiekiem. Paradoksalnie, czasem trudniejsze niż uznanie Go za Boga jest dostrzeżenie w Nim człowieka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Kościele nietrudno o świadectwo tego, że Jezus jest Bogiem. Gdy czytamy Biblię, często koncentrujemy się na Jego cudach i nauczaniu. Odpuszczał grzechy, uzdrawiał chorych, wskrzeszał zmarłych, po śmierci zmartwychwstał, a następnie wstąpił do nieba. Wierzymy, że pozostał z nami w Eucharystii. Takich rzeczy zwykły człowiek nie zdołałby dokonać. Wiemy, że powinniśmy modlić się do Niego, ale często brakuje nam słów.

Ujrzeć w Bogu człowieka

Pamiętajmy o tym, że Jezus był także człowiekiem. Jadł, pił, bywał zmęczony, odczuwał emocje. Czytając Ewangelię, warto zwracać uwagę nie tylko na Jego bóstwo, ale i na człowieczeństwo. Pomocne może być przeczytanie krótkiego fragmentu i zatrzymanie się nad nim przez dłuższą chwilę. Wyobraźmy sobie przedstawioną w nim scenę, poczujmy się jak obserwator, który był jej świadkiem dwa tysiące lat temu. Przyjrzyjmy się Jezusowi – Jego gestom, ruchom, mimice twarzy. Posłuchajmy Jego słów. Zastanówmy się, dlaczego w danej sytuacji postąpił tak, a nie inaczej? Co mógł wtedy czuć? Nieocenioną pomocą będą tu komentarze przygotowane przez biblistów, którzy dobrze znają historię, kulturę czy sytuację polityczną ówczesnego Izraela, a więc kontekst, w którym osadzone są wydarzenia opisane w Biblii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Poznać, aby naśladować

W filmie „Nadludzka miłość” pewien człowiek mówi do słuchającej go grupy młodzieży: „Jezus nie jest nam potrzebny jedynie do zbawienia, lecz także jako przykład, jak żyć na co dzień”. To zdanie ma w sobie dużą mądrość. Czasem może się wydawać, że potrzebujemy Chrystusa tylko do tego, by po śmierci bezpiecznie zaprowadził nas do nieba, a uchronił przed piekłem. Perspektywa śmierci bywa jednak odległa, zwłaszcza z punktu widzenia młodych osób. Tymczasem chrześcijaństwo zakłada określony styl życia. Obserwując Jezusa i słuchając Jego słów, uczymy się kochać, przebaczać, budować relacje z innymi, dostrzegać własną wartość i szanować godność drugiego człowieka – nie tylko w celu otrzymania nagrody po śmierci, ale i po to, by tu i teraz czynić świat choć odrobinę lepszym, zaczynając od osób ze swojego najbliższego otoczenia. Jeśli naprawdę na serio zaczniemy towarzyszyć Jezusowi, wkrótce przekonamy się o tym, że świat pełen jest kobiet cierpiących na krwotok, bogatych młodzieńców, trędowatych i paralityków. Czy spotykając ich na swojej drodze, zawsze zachowujemy się jak nasz Mistrz? Czy umiemy patrzeć na nich spojrzeniem pełnym ciepła? Czy mamy dla nich czas, cierpliwość, dobre słowo? Prosty gest miłości często bywa ważniejszy niż najlepszy wykład ewangelizacyjny.

Reklama

Rozmowa z przyjacielem

Obserwując Jezusa, trudno nie zauważyć, że Jego życie ma bardzo dużo wspólnego z tym, co sami przeżywamy każdego dnia. Z taką świadomością o wiele łatwiej się modlić. Nasz Bóg jest bliski człowiekowi, doskonale rozumie nasze radości i smutki, problemy i osiągnięcia. Św. Ignacy Loyola przekonywał, by podczas modlitwy rozmawiać z Jezusem „jak przyjaciel z przyjacielem”. To oznacza, że można powiedzieć Mu zupełnie o wszystkim. Nie ma tematu, który dla Niego byłby nie dość dobry lub niewystarczająco wzniosły. Bez względu na to, czy opowiemy Mu o poszukiwaniach sukienki na studniówkę, czy o chorobie bliskiej osoby, On zawsze uważnie nas wysłucha. Jeśli trudno to zrozumieć, najlepiej wstąpić do Kany Galilejskiej i przyjrzeć się temu, jak na prośbę Maryi troszczy się o wino dla gości weselnych.

Księga, która uczy życia

Odkrywanie Ewangelii sprawia, że relacja z Jezusem nabiera nowego wymiaru. Chrystus przestaje być kimś odległym, a staje się bliski. Nie trzeba Go wyłącznie słuchać z bezpiecznej odległości, lecz można wejść z Nim w bliską relację przyjaźni. Warto spróbować, aby się o tym przekonać. Metod czytania Biblii jest wiele. Można skorzystać z pomocy osoby duchownej lub wybrać się na kurs i poznać takie formy lektury, jak np. lectio divina czy medytacja lub kontemplacja ignacjańska. W wielu parafiach działają również grupy łączące osoby, które czytają Biblię, dzielą się tym, co przeczytały, i próbują wcielać to w życie. Warto zacząć od poświęcenia kilku albo kilkunastu minut dziennie na to, by spokojnie przeczytać krótki fragment i zastanowić się nad nim przez chwilę. Można czytać rozdziały po kolei lub codziennie pochylić się nad Ewangelią z danego dnia. Informację o tym, jaki fragment czytany jest akurat w kościołach, można wyszukać choćby w internecie. Przywiązani do tradycji mogą korzystać z papierowych kalendarzy przygotowywanych przez wydawnictwa katolickie, a zwolennikom nowych technologii pewnie spodobają się aplikacje na smartfony. Zrozumienie czytanego tekstu ułatwią komentarze biblistów – można je znaleźć na marginesach niektórych wydań Biblii lub w dodatkowych książkach czy materiałach multimedialnych. Co roku wydawane są również książeczki zawierające fragment Ewangelii na dany dzień i kilka zdań omówienia. Bez względu na wybraną formę warto czytać Biblię sercem, zastanawiając się, jak dany fragment odnosi się do naszego życia i czego nas uczy. Dzięki temu nie tylko lepiej poznamy i bardziej pokochamy Jezusa, ale będziemy stawali się coraz bardziej podobni do Niego.

Anna Kapłańska, absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Fascynuje ją odkrywanie tajemnicy, jaką jest człowiek. Sprzyjają temu długie, piesze wędrówki i szczere rozmowy z przyjaciółmi.

2018-05-23 10:40

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Panna Monika się nawraca

To była wiosna 4 lata temu, młoda, ładna dziewczyna o słowiańskiej urodzie, lat 21, studentka modnego kierunku na Uniwersytecie w Warszawie, ambitna i pracowita, od prawie 5 lat z jednym chłopakiem... Dziś piszę o tym, jakby to był inny człowiek, niż jest teraz, bo był. Pojechałam wtedy na Triduum Paschalne do rodzinnego domu na wieś.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję