Na początku roku chciałbym zaprowadzić wszystkich do Betlejem, miejsca narodzenia Pana Jezusa. Bez betlejemskiej stajenki nie można bowiem zrozumieć dziejów ludzkości. Tam wszystko się zaczęło. Tam narodził się Zbawiciel świata, żeby dokonać zbawienia ludzkości. Nie ma innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni – w tym tkwi najgłebszy sens przyjścia Boga Człowieka na ziemię. Wiara w Jezusa Chrystusa daje więc wielką nadzieję. Nie ma innego imienia, w którym człowiek mógłby spełnić swoje oczekiwania – jeżeli nie uwierzy w Jezusa Chrystusa narodzonego i zmartwychwstałego, nie będzie człowiekiem spełnionym. Wszystko, cokolwiek człowiek przeżywa na ziemi – zarówno rzeczy łatwe i dobre, jak i te trudne i złe – odnajduje sens w Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym.
Reklama
Dlatego Ruch „Europa Christi” dąży do tego, aby przywracać na naszym kontynencie świadomość obecności Chrystusa wśród nas od ponad 2 tys. lat. Mówiąc „Europa Christi”, mamy na myśli pojęcie bardzo szerokie, myślimy o jego wymiarach filozoficznych, teologicznych, politycznych, egzystencjalnych. Niejako graficznym symbolem ruchu jest dodatkowe krzesło przygotowane dla Chrystusa – tak jak dodatkowe miejsce przy wigilijnym stole. Spotkania ludzi przy różnych okazjach powinny być naznaczone obecnością Chrystusa. Chrześcijanie, wyznawcy Chrystusa, powinni mieć na uwadze fakt, że w ich zgromadzeniu najważniejsze miejsce powinien zająć Jezus Chrystus.
Europa powinna urządzić swego rodzaju nowe Betlejem dla Chrystusa. Nie trzeba specjalnych struktur, aby to nastąpiło. Po prostu my, ludzie Kościoła – duchowieństwo i wierni świeccy – musimy mieć w pamięci, że w środku naszego życia powinien istnieć Chrystus, a w spotkaniach międzyludzkich, rodzinnych powinniśmy zawsze uwzględniać Jego obecność i oddawać Mu głos.
Bł. papież Paweł VI miał piękne hasło swojego biskupiego posługiwania: „In nomine Domini!” – W Imię Pańskie. Niech te słowa będą i naszym zawołaniem w nowym Roku Pańskim 2018. Niech Imię Pana naszego Jezusa Chrystusa przyświeca naszej codzienności i mobilizuje nas do jak najlepszego wykorzystania daru czasu – na chwałę Boga i ku pożytkowi człowieka, naszego brata.
Z udziałem licznie zgromadzonej wspólnoty kapłańskiej, osób konsekrowanych oraz niezliczonej rzeszy wiernych, odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłego 8 lipca k J.E. ks. biskupa Władysława Bobowskiego, biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej.
Mszę świętą, odprawioną w kościele parafialnym pw. śś. Pustelników Świerada i Benedykta w Tropiu pod przewodnictwem bp. Wiesława Lechowicza, biskupa polowego Wojska Polskiego, koncelebrowało kilkuset kapłanów. Już we wstępie do liturgii, główny celebrans nawiązując do życia i duchowości zmarłego biskupa powiedział, że: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud ...”
W książce pt. "Jezuita. Papież Franciszek" dwoje argentyńskich dziennikarzy przedstawiło zapis wielogodzinnych rozmów przez dwa lata prowadzonych z prymasem Argentyny kardynałem Bergoglio. Książka jest bardzo osobista i odsłaniająca nie tylko fakty biograficzne papieża, ale nade wszystko jego wrażliwość, sposób postrzegania świata, odwagę i bezkompromisowość w podążaniu za Bogiem, któremu on ufa i który jemu zaufał.
Odpowiadając na wiele pytań kardynał powtarza, że utrata poczucia grzechu utrudnia spotkanie z Bogiem. Mówi, że są ludzie, którzy uważają się za sprawiedliwych, na swój sposób przyjmują katechezę, wiarę chrześcijańską, ale nie mają doświadczenia bycia zbawionymi. „Bo co innego – tłumaczy – gdy ktoś opowiada, że pewien chłopak topił się w rzece i jakaś osoba rzuciła mu się na ratunek, co innego, gdy to widzę, a jeszcze co innego, gdy to ja jestem tą osoba, która się topi i ktoś mnie ratuje. Są osoby, którym ktoś opowiedział, co się działo z chłopcem. One jednak same tego nie widziały, nie doświadczyły więc na własnej skórze, co to oznacza. Myślę, że tylko wielcy grzesznicy mają taką łaskę. Mam zwyczaj powtarzać za św. Pawłem, że chlubić się możemy tylko z naszych słabości” – mówił przyszły papież Franciszek.
Lepiej uczestniczyć we Mszy św. w języku, którego się nie rozumie, czy połączyć się ze swoją parafią poprzez transmisję? Co jeśli tam, gdzie spędza się urlop, nie ma możliwości udziału w Eucharystii i czy poza Polską obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych? Na te i inne pytania poszukujemy odpowiedzi z ks. dr. Stanisławem Szczepańcem.
Wakacje to czas, gdy wielu udaje się na zasłużony wypoczynek. Destynacje urlopowe – zarówno te bliższe, jak i dalsze – z różnych przyczyn mogą stanowić wyzwanie z perspektywy praktykowania wiary w warunkach innych niż te codzienne. – Czas urlopu jest ważny i potrzebny. Wielu myśli o nim przez wiele miesięcy. Planuje, wybiera, realizuje. Człowiek wierzący w tych działaniach pamięta o Bogu – podkreśla ks. dr Stanisław Szczepaniec. Wraz z przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego, a jednocześnie konsultorem Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, poruszamy kwestie, o których warto pamiętać, planując wakacyjne wyjazdy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
