W wigilię wspomnienia św. Mikołaja, który króluje w bocznym ołtarzu świątyni św. Marii Magdaleny w Gołaczewach, powitano w tej wspólnocie parafialnej relikwie i ikonę św. Charbela Makhloufa.
Uroczystej Eucharystii przewodniczył bp Grzegorz Kaszak, zaś słowo Boże do dzieci, które przybyły w tym dniu na swoje roratnie spotkanie, wypowiedział wikariusz parafii.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Uroczystość wprowadzenia relikwii rozpoczęli młodzi przedstawiciele parafian, którzy zaprezentowali życie św. Charbela. Młodzi też zakończyli ten niezwykły wieczór, wyrażając wdzięczność Księdzu Biskupowi za modlitwę, obecność, sprawowaną Mszę św. oraz poświęcenie relikwiarza i ikony św. Charbela. Wierni mieli też okazję ucałować relikwiarz z relikwiami Świętego. Wydaje się, ze ten święty zakonnik z odległego Libanu apeluje do nas współczesnych, abyśmy z odwagą i bez kompromisu zmierzali do szczęścia wiecznego w niebie.
W towarzystwie świętych
Gołaczewska świątynia jest jedną z nielicznych wspólnot naszej diecezji, która może poszczycić się relikwiami Świętego. To jednak niejedyny ze znanych świętych i błogosławionych, którzy orędują w tutejszej wspólnocie. Parafia w Gołaczewach posiada również relikwie: św. Jana Pawła II, św. Brata Alberta, św. o. Pio, św. s. Faustyny i bł. ks. Jerzego Popiełuszki. – W naszym kościele są relikwie wielu świętych, dlatego naszym pragnieniem było, aby również św. Charbel był wśród nich. Wierni przybywają do świątyni, aby modlić się za ich wstawiennictwem. Kult świętych w naszym kościele jest więc bardzo istotny. Wierzę też, że dzięki św. Charbelowi będą działy się tu cuda – podkreśla proboszcz parafii w Gołaczewach, ks. Stanisław Gibała. Ksiądz Proboszcz zaznacza również, iż „inicjatywa wprowadzenia relikwii pojawiła się bardzo spontanicznie – wyszła od ludzi, a możliwa była dzięki pomocy siostry zakonnej, pracującej na misjach w Libanie” . Od tej pory w Gołaczewach odbywać się będą modlitwy przy relikwiach Świętego – każdego 28. dnia miesiąca podczas Mszy św. wieczornych.
Niezwykła historia
Charbel Makhlouf urodził się 8 maja 1828 r. w Bika Kafra w północnym Libanie, w rodzinie chrześcijańskiej. Już jako dziecko odznaczał się wielką pobożnością i zamiłowaniem do samotności. Gdy jako chłopiec na co dzień pasał bydło, sam urządził sobie kaplicę w jednej z grot, gdzie zawsze w południe modlił się w samotności. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w miejscowości Annaja, gdzie otrzymał zakonne imię Charbel. Przebywał w nim do 1875 r. Wówczas przeniósł się do znajdującej się w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Żył w odosobnieniu prowadząc niezwykle ascetyczny tryb życia, pościł i większość czasu spędzał na modlitwie i praktykach religijnych. Umartwiał się, sypiał trzy godziny na dobę, a za poduszkę służył mu kawałek drewna owinięty w starą sutannę. Pracował fizycznie mimo ciężkiej choroby nerek i odczuwanego bólu. W pustelni spędził ostatnie 23 lata swego życia. 16 grudnia 1898 r. podczas odprawiania Mszy św. dostał udaru mózgu. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 r. Został pochowany na klasztornym cmentarzu. Zgodnie z zakonną tradycją niezabalsamowane ciało ubrane w habit zostało złożone w grobie bez trumny. Po pogrzebie o. Charbela miało miejsce niezwykłe zjawisko. Nad jego grobem przez 45 nocy roztaczała się jasna poświata. Łuna ta spowodowała, że ludzie zaczęli przychodzić i prosić o łaski za jego wstawiennictwem i wielu zostało wysłuchanych. Gdy po kilku miesiącach władze klasztoru dokonały ekshumacji pochówku okazało się, że ciało o. Charbela jest w doskonałym stanie, zachowało elastyczność i temperaturę ciała osoby żyjącej oraz wydzielało ciecz o niezwykłym zapachu. Po umyciu i przebraniu zwłoki zostały złożone w drewnianej trumnie i umieszczone w klasztornej kaplicy. Mimo osuszenia z ciała zmarłego dalej sączyła się substancja, która została uznana za relikwię. Do klasztoru w miejscowości Annaja zaczęły przybywać tłumy pielgrzymów z Bliskiego Wschodu. Miały też miejsce liczne uzdrowienia. W 1965 r. papież Paweł VI ogłosił o. Charbela błogosławionym, a w 1977 r. – świętym. Do grobu zakonnika co roku przybywają ponad 4 mln pielgrzymów. Do dziś zostało udokumentowanych kilkadziesiąt tysięcy uzdrowień za pośrednictwem św. Charbela.
