Mieszkańcy Gorzkowa i okolicznych wiosek przygotowują się do jubileuszu 400-lecia budowy kościoła. Główne uroczystości odbędą się za kilka lat, w 2023 r. Z inspiracji proboszcza ks. Krzysztofa Adamowskiego rozpoczęła się renowacja świątyni. Dzięki zaangażowaniu parafian, ale też życzliwości konserwatora zabytków w Lublinie odnowiono dwa ołtarze boczne – Matki Bożej i Chrystusa Ukrzyżowanego. Wielkim pragnieniem wspólnoty jest przywrócenie pierwotnego piękna głównemu ołtarzowi, w którym umieszczony jest obraz patrona. – Potrzeba dużo pracy i modlitwy, aby wraz z odnawianą świątynią piękniały nasze serca, dlatego planujemy przeprowadzenie misji świętych, które umocnią naszą więź z Bogiem – zapowiedział Ksiądz Proboszcz.
Reklama
Jednym z etapów przygotowań do jubileuszu było uroczyste przeżywanie 370. rocznicy konsekracji kościoła, dokonanej w 1647 r. przez bp. Mikołaja Świrskiego. Z tej okazji w 29 października w parafii gościł bp Józef Wróbel. Pasterz przewodniczył Mszy św., podczas której poświęcił odnowiony ołtarz Chrystusa Ukrzyżowanego. U stóp krzyża umieszczone zostały relikwie Drzewa Krzyża. Ich obecność w parafii została odnotowana w kronikach z początku XX wieku. – Cieszę się z obecności wśród was, tym bardziej, że moja wizyta łączy się z rocznicą konsekracji świątyni i poświęceniem odnowionego ołtarza. Wasz piękny kościół jest świadectwem wiary pokoleń i waszej troski o dom Boży. Mam nadzieję, że z Bożą pomocą uda wam się zrealizować wszystkie zamiary – mówił Ksiądz Biskup.
W homilii bp Wróbel przypomniał, że świątynia jest uprzywilejowanym miejscem spotkania Boga i człowieka. Przywołując biblijne obrazy, wskazywał, że człowiek od zarania dziejów potrzebował takiego miejsca: od kamienia Jakuba, na którym składane były ofiary, poprzez namiot spotkania Mojżesza, wspaniałą świątynię jerozolimską, aż po chrześcijańskie kościoły. Podkreślał, że każde spotkanie z Bogiem sprawia, że człowiek zostaje przeniknięty Jego łaską, odbija Jego światło i promienieje Bogiem. – Miejsce na kościół zbudowany przez waszych przodków wybrał sam Bóg, by tu zamieszkać z wami. W tym miejscu od wieków mówi do nas Chrystus. Dla nas na ołtarzu stawia swój krzyż odkupienia i uwielbienia; jest z nami prawdziwie obecny – podkreślał Pasterz. Wskazując na odnowiony krzyż, apelował do wiernych, by wpatrując się w święty znak zbawienia, coraz bardziej doceniali wielkość Bożej miłości i odpowiadali na nią umiłowaniem Boga i bliźniego. Dziękował tym, którzy nie zadowalają się tylko niedzielną Eucharystią, ale przez codzienną modlitwę i apostolską pracę w grupach formacyjnych ewangelizują świat. Wzywał, by miłością otoczyć wszystkich, także tych, którzy są z daleka od Chrystusa. – Mamy tak jak On troszczyć się o wszystkich, bo Chrystus umarł za każdego człowieka – podkreślał.
Parafia w Gorzkowie została utworzona ok. 1404 r.; troszczyły się o nią rody Gorzkowskich i Sobieskich. Pierwszy, drewniany kościół został zniszczony w okresie reformacji. Obecna świątynia została zbudowana w 1623 r. z fundacji Stanisława Gorzkowskiego. Mimo rozbudowy do dziś zachowała cechy późnego renesansu. W kościele znajdują się zabytkowe ołtarze oraz cenne obrazy z XVII-XIX wieku.
Bp Andrzej Suski i ks. kan. Andrzej Ziegert podczas wmurowania i poświęcenia kamienia węgielnego
Na firmamencie polskich świętych i błogosławionych jedną z najjaśniej świecących w Roku Miłosierdzia jest bł. Maria Karłowska, której wspomnienie przypada 6 czerwca. W tym dniu właśnie na obrzeżach Torunia miało miejsce wmurowanie kamienia węgielnego w mury powstającej świątyni ku czci tej błogosławionej
Biskup Andrzej Suski, przypominając sylwetkę patronki parafii, zaznaczył, że Miłosierdziu Bożemu towarzyszy szczególna radość odnalezienia. Pokazują to dobrze przypowieści o miłosierdziu. Cieszyła się bowiem kobieta, która odnalazła drachmę, cieszył się pasterz, który odnalazł swoją owcę, cieszył się też ojciec, któremu odnalazł się syn. Taką radość niosła w sobie też matka Karłowska, radość z odnalezienia człowieka, zwłaszcza wtedy kiedy się zagubi. Ksiądz Biskup dodał, że tej radości trzeba i nam, współczesnym, bo świętość nie jest zarezerwowana jedynie dla najbardziej zasłużonych, ale – jak wołał Jezus w czasie Kazania na Górze – dla wszystkich, by byli doskonali jak doskonały jest Ojciec Niebieski.
Premier Włoch w Muzeum św. Jana Pawła II w Kolegium Polskim w Rzymie
Nie wszyscy wiedzą, że kardynał Karol Wojtyła miał swoją siedzibę w Rzymie – małe mieszkanie w Kolegium Polskim na wzgórzu awentyńskim. Na parterze budynku zajmował się mały apartament z salonem, gabinetem oraz sypialnią z łazienką. Za każdym razem, gdy przyjeżdżał do Rzymu, kardynał zatrzymywał się właśnie tutaj - 14 października wyjechał stąd na drugie konklawe w 1978 r. i już nigdy tu nie mieszkał. Prawdę mówiąc wrócił, ale nie jako mieszkaniec Kolegium tylko jako Papież. Jego ubrania, dokumenty, zapiski i różne przedmioty pozostały w tym małym apartamencie.
Niestety, stary budynek Kolegium wymagał remontu, a prace postępowały powoli. Kardynał Stanisław Dziwisz, wieloletni sekretarz Jana Pawła II, spotkał się w tym roku z premier Włoch Giorgią Meloni i rozmawiał z nią, między innymi, o problemach związanych z remontem Kolegium i pomieszczeń, w których przez lata mieszkał kardynał Wojtyła. Premier zgodziła się wesprzeć renowację Kolegium i utworzenie muzeum Jana Pawła II w Rzymie dla upamiętnienia Roku Świętego 2025. W ten sposób w stolicy Włoch w odrestaurowanym Kolegium polskim powstał niewielkie, ale wyjątkowe muzeum poświęcone człowiekowi, który przez prawie 27 lat był Biskupem Rzymu.
Jezus uczy nas, że Jego przyjście to początek wielkiej przygody, gdzie możemy realizować nasze najskrytsze marzenia.
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. i rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
