7 października do sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie przybyło kilka tysięcy pielgrzymów. Tego dnia połączył ich Różaniec. Na doroczną Diecezjalną Pielgrzymkę Żywego Różańca przybyli czciciele Matki Bożej ze wszystkich stron naszej diecezji
Na początku spotkania wszyscy zgromadzeni uczestniczyli w modlitwie różańcowej. W tym roku jednak nie towarzyszył tej modlitwie obraz Matki Bożej z Rokitna, ale jedna z figur Matki Bożej Fatimskiej poświęconej przez papieża Franciszka.
– Dzisiaj mamy wielką radość, bo przybywa do nas Maryja w figurze fatimskiej. A Ona pokazuje nam prostą drogę ratunku dla świata. Prostą drogę ratunku dla naszych rodzin, dla wszystkiego, co kochamy. Tą prostą drogą jest Różaniec. Dla mnie to jest powód do wielkiej radości, że na tę naszą pielgrzymkę przybywamy właśnie dziś. Maryja w figurze fatimskiej 8 września rozpoczęła pielgrzymkę po naszej diecezji, a dziś właśnie tu, w Rokitnie, kończy ją – powiedział, witając przybyłych pątników, ks. kan. Piotr Bortnik, kustosz rokitniańskiego sanktuarium.
Po modlitwie i świadectwie miało miejsce niezwyczajne wydarzenie. W ostatnich latach to w katedrze gorzowskiej wręczane były medale „Zasłużony dla Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”. Z racji pożaru wieży katedralnej medale zasłużonym diecezjanom bp Tadeusz Lityński wręczył właśnie podczas różańcowej pielgrzymki. W tym roku obok zasłużonych medal otrzymała także nasza redakcja. Specjalnym medalem uhonorowano również wszystkich zelatorów i zelatorki oraz członków Żywego Różańca i opiekunów róż parafialnych za dzieło apostolatu modlitwy, która nieustannie wspiera życie, misje i działalność wspólnoty Kościoła.
Głównym punktem spotkania była Msza św., której przewodniczył bp Tadeusz Lityński. – Chcę podziękować za tyle dobra, które wy, pielgrzymi, systematycznie, cicho i pokornie czynicie we wspólnotach parafialnych. Pokonując niejedną przeszkodę, dotarliście dzisiaj, mimo że w niejednym mieszkaniu, niejednym domu nie ma jeszcze prądu, nie ma wody, ale jest wiara. I za to, że jesteście, chcę szczerze podziękować – powiedział podczas Mszy św. bp Lityński.
Koło Żywego Różańca z proboszczem ks. Marianem Szubą
W parafii pw. Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Garbowie-Cukrowni jedna z róż Żywego Różańca ma już 100 lat. Nieustanna modlitwa od wieku płynie ku niebu ze wsi Przybysławice. Tam w domu Julianny i Mateusza Łukasików jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości zrodziła się myśl zawiązania koła różańcowego. Mimo wojennych zawieruch i czasów komunistycznych, potomkowie Łukasików nie przerwali łańcucha modlitwy
Marianna Stępniewska, wnuczka Julianny, spisała wspomnienia o swoich dziadkach. Czytamy w nich: „Kochani dziadkowie mieszkali w moim domu rodzinnym w Przybysławicach. Podstawy wiary i religii katolickiej poznałam, obserwując ich życie. Byli bardzo religijni; ufundowali krzyż przydrożny na rozstaju dróg, na wzgórku obok domu. Dziadek był 6 razy pieszo na pielgrzymce w Częstochowie. Babcia Julcia kupowała książki, aby w niedziele czytać sąsiadkom. W tym czasie Polska była pod zaborami, a zaborcy nie dbali o kształcenie uciskanego narodu. Babcia należała do Trzeciego Zakonu Tercjarzy, a swoją pobożnością dawała przykład rodzinie i sąsiadom. Wiedziała, że Różaniec to jedna z najpiękniejszych, ważnych i skutecznych modlitw. Słusznie mówiła, że z nieba wyszedł i do nieba prowadzi. Powtarzała, że różaniec w ręku człowieka to skuteczna broń przeciw wszystkim wrogom zbawienia duszy i że z różańcem w ręku pokonamy wszelkie zło, wytrwamy w dobrym i za przyczyną Najświętszej Marii Panny uprosimy sobie i bliźnim błogosławieństwo Boże. Głęboka wiara skłoniła babcię do założenia trzech kółek Żywego Różańca. Dwa z nich jako zelatorka prowadziła osobiście z wielką starannością i pobożnością”. W pamięci pani Marianny zachowały się niedzielne spotkania róż, które odbywały się w rodzinnym domu. Na stole przykrytym białym obrusem stała figura Matki Boskiej Różańcowej, po bokach w wysokich lichtarzach paliły się świece. 15 pań z najbliższej rodziny i z sąsiedztwa klęcząc odmawiały cząstki Różańca.
Na 31 maja zaplanowane jest ogłoszenie uznania przez Stolicę Apostolską cudu eucharystycznego, do jakiego doszło w Indiach. 15 listopada 2013 roku w czasie porannej Mszy św., odprawianej przez ks. Thomasa Pathickala w kościele Chrystusa Króla w Vilakkannur, w stanie Kerala, na konsekrowanej hostii pojawiła się twarz Jezusa Chrystusa.
O watykańskim uznaniu cudu poinformował 9 maja abp Joseph Pamplany, metropolita Tellicherry obrządku syromalabarskiego. Uroczyste ogłoszenie tej decyzji nastąpi w kościele w Vilakkannur podczas Mszy odprawianej przez nuncjusza apostolskiego w Indiach abp. Leopoldo Girellego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
