Zwykle pojawiają się koło czterdziestych urodzin, budzą zdziwienie i panikę. Ale czasem mogą je u siebie zauważyć osoby już przed dwudziestką (zwłaszcza brunetki) albo dopiero po pięćdziesiątce. Siwe włosy, choć są czymś naturalnym, uchodzą w naszej kulturze za objaw niepotrzebnego poddawania się upływowi czasu i chyba trochę zaniedbania. Najpierw walczymy z nimi – pojedyncze wyrywamy, a kiedy jest ich więcej, farbujemy. A może warto inaczej spojrzeć na siwe włosy, np. tak jak Francuzki? Nie farbować, tylko potraktować jako atut?
Nie namawiam wszystkich kobiet do tego, żeby polubiły siwiznę. Niektóre z nas źle się z tym czują albo po prostu źle wyglądają. Czasem siwienie zaczyna się wyjątkowo nieestetycznie, np. tylko za uszami, albo zdecydowanie zbyt wcześnie. Wtedy warto pomyśleć o koloryzacji. Ale podejmując taką decyzję, należy pamiętać, że farbowanie włosów trzeba regularnie powtarzać, najlepiej co miesiąc. Nie ma nic gorszego niż widoczne odrosty, a regularne wizyty u fryzjera to konkretny koszt i czas. Włosy można farbować również w domu – wtedy jest zdecydowanie taniej i sporo szybciej, jednak trzeba umieć to robić i szczególnie zadbać o to, żeby nie zniszczyć włosów, np. nie używać różnych rodzajów farby. Dużym wyzwaniem jest też dobór koloru – powinien on wyglądać naturalnie i współgrać z kolorytem twarzy. Nawet najlepsze farby działają na włosy niekorzystnie: niszczą je, wysuszają, pozbawiają połysku. Dlatego po koloryzacji trzeba stosować odżywki i maseczki do włosów oraz specjalne szampony do farbowanych włosów, które zapobiegają żółknięciu blondu i blaknięciu innych kolorów. Włosy trzeba też częściej podcinać. Kolejny minus farb to ryzyko alergii i nie do końca wyjaśnione podejrzenia o sprzyjanie nowotworom. Może lepszą inwestycją w młody, atrakcyjny wygląd będą krem przeciwzmarszczkowy, makijaż i karnet na siłownię?
Siwe włosy mają inną strukturę niż te, które jeszcze nie zbielały – są grubsze, sztywniejsze i mniej podatne na układanie. Jeśli zachowasz ich kolor, możesz mieć nie tylko naturalny balejaż, ale też spełnić marzenie o nieco dłuższej i bujniejszej fryzurze. Białe włosy pojawiły się kilka lat temu na głowach modelek i piosenkarek. Nastolatki chodzące po wybiegach musiały je ufarbować, a przecież na pewnym etapie życia można mieć to samo za darmo.
Prezentacja Marii w świątyni obraz Tycjana. By Titian [Public domain], via Wikimedia Commons
21 listopada w tradycji katolickiej przypada święto, na temat którego większość wiernych nie wie zbyt wiele. Inne święta i uroczystości związane z Matką Bożą są nawet przeciętnie zorientowanym dość dobrze znane – przeważnie wiemy bowiem, czym było Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny, Jej Wniebowzięcie, Niepokalane Poczęcie czy Zwiastowanie Pańskie, ale gdy słyszymy o ofiarowaniu, niejeden spośród wiernych ma problem ze zdefiniowaniem istoty tego święta. Przypomnijmy więc czym ono jest.
Zgodnie ze starotestamentowym zwyczajem Żydzi, zanim ich dziecko ukończyło piąty rok życia, zabierali swe dziecko do jerozolimskiej świątyni i oddawali kapłanowi, by ofiarował je Panu. Był to rytuał podobny w swej ziemskiej wymowie do ustawionego oczywiście później – już wśród chrześcijan – chrztu. Podobnie jak to przez wieki w późniejszej tradycji katolickiej, tak i wśród żydów niektóre matki, w związku ze szczególnymi dla siebie wydarzeniami, niektóre spośród swoich dzieci decydowały się, tuż po urodzeniu, oddać na służbę Bogu. To także odbywało się podczas obrzędu ofiarowania.
Abp Adrian Galbas sprawował wieczorem Mszę św. w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta w Katowicach, podczas której ustanowił nowych animatorów parafialnych wspólnot ministranckich. - Można być przy ołtarzu, ale jak nie mam kontaktu ze Słowem, to wszystko będzie pozorne - apelował w homilii administrator archidiecezji katowickiej. Wydarzenie wpisało się w obchody wspomnienia patrona ministrantów - św. Tarsycjusza.
W homilii abp Galbas wskazał, że wiara jest osobistą odpowiedzią na Boże słowo. Wyraził nadzieję, że młodzi posiadają własny, tradycyjny, papierowy egzemplarz Biblii, a nie korzystają z Pisma Świętego tylko w formie mobilnej aplikacji. Zaprezentował zgromadzonym także własny egzemplarz Biblii, który posiada od czasu swojego nowicjatu. Zachęcił do zadania sobie pytania, które sam przed laty usłyszał: „Co powiedziałaby Twoja Biblia, gdyby umiała mówić?”. - Byłaby zadowolona czy zazdrosna o jakiś gadżet, sprawę, relację? - pytał kaznodzieja.
Podopieczni Dzieła Pomocy św. Ojca Pio otrzymali w piątek 22 listopada 150 porcji zupy oraz pieczywo od Rektoratu Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Posiłek został sfinansowany z Funduszu Miłosierdzia, który prowadzony jest przy łagiewnickim Sanktuarium. - To nasz wspólny dar dla ludzi ubogich, bezdomnych, którzy w tym zimowym czasie przeżywają trudne chwile – mówi Małgorzata Pabis, rzecznik prasowy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach. Dodaje: - Za wzorem św. Siostry Faustyny, chcemy czynić miłosierdzie. Od niej uczymy się „wyobraźni miłosierdzia”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.