Wielki imam Uniwersytetu Al-Azhar – najbardziej szanowanej uczelni w świecie islamu sunnickiego, dominującej grupy muzułmańskiej na świecie, Ahméd el-Tayeb stał się obok Papieża głównym protagonistą pielgrzymki Ojca Świętego do Egiptu. Komentatorzy zauważyli, że odważył się publicznie wymienić głęboki znak pokoju z Następcą św. Piotra. Dodatkowo na zakończenie Mszy św. 29 kwietnia br. dziękował mu katolicki patriarcha obrządku koptyjskiego. Na dźwięk nazwiska El-Tayeb rozległy się gromkie i serdeczne brawa. Sylwetkę wielkiego imama, który może być kluczową postacią w dialogu muzułmańsko-chrześcijańskim, przybliżył włoski portal AsiaNews.
El-Tayeb wywodzi się z mistycznego nurtu islamu – sufizmu. Studiował filozofię religii na paryskiej Sorbonie. Połączenie islamskiego mistycyzmu z filozofią egzystencjalną przebijało się w słowach, które wypowiedział w pierwszym dniu pielgrzymki Papieża w Kairze. Cieszy się w świecie islamu wielkim autorytetem, co wcale nie znaczy, że nie ma przeciwników albo wrogów. Nie jest na pewno rygorystycznym strażnikiem dogmatu. Potrafi i chce rozmawiać z innymi ludźmi. Z Uniwersytetu Al-Azhar nie uczynił zamkniętej twierdzy, ale miejsce dialogu. W tym jest nadzieja.
Tajemnica tej kolędy nie kończy się na historii. „Bóg się rodzi” nie jest tylko opowieścią o Betlejem sprzed dwóch tysięcy lat, ani tylko o Polsce sprzed wieków. Śpiewając ją, wyznajemy coś bardzo osobistego: że Bóg wciąż może rodzić się w ludzkim sercu.
Wystarczą pierwsze słowa: „Bóg się rodzi…” – i nagle wszystko wokół się zmienia. Cichną rozmowy przy wigilijnym (a potem świątecznym) stole, ustaje brzęk sztućców, jakby ktoś nacisnął niewidzialny przycisk pauzy. Zostaje tylko dźwięk – dostojny, polonezowy, śpiew, który wciąga wszystkich.
Nowenna przed świętem Świętej Rodziny do odmawiania w grudniu lub w dowolnym terminie.
W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23.10.1968 r. czytamy: „Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny – ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi”.
Fragment wyrasta z czasu po powrocie z wygnania. Jerozolima jest znowu zamieszkana, lecz doświadcza jeszcze kruchości i wstydu. Werset otwierający brzmi jak ślubowanie: „dla Syjonu nie umilknę”. W hebrajskim nie jest jasne, czy mówi prorok, czy sam Pan. Ta dwuznaczność jest teologiczna. Słowo Boga przechodzi przez usta człowieka i staje się jego gorliwością. Dwa pojęcia są kluczowe. „Sprawiedliwość” (ṣedeq) to wierność Boga przymierzu, która naprawia relację i porządek. „Zbawienie” (yešuʿah) to akt ocalenia, który ma rozbłysnąć jak zorza i jak pochodnia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
