Powiedzieć o Dariuszu Malejonku, muzyku, kompozytorze, poecie, śpiewaku, filantropie itd. – człowieku orkiestrze – to powiedzieć nic albo niewiele. – Ta dzika i przekochana postać nie da się wcisnąć w żadne ramy – mówi o muzyku lub twórcy kapel: Kultura, Izrael, Moskwa, Armia, Houk, 2Tm2,3 oraz Arka Noego Robert „Litza” Friedrich, wieloletni przyjaciel. Grali razem w wielu kapelach, grają do dziś. Obaj po okresie buntu i eksperymentów, nie tylko muzycznych, nawrócili się.
W książce „Dariusz «Maleo» Malejonek. Urodzony, by się nie bać”, napisanej przez Magdalenę Nierebińską, gdzie narratorem jest sam bohater, sporo dowiemy się o buncie, eksperymentach i nawróceniu, a „Maleo” jest szczery do bólu. Nawrócenie Malejonka to dość skomplikowana sprawa, dość powiedzieć, że miał w sobie sporo demonów i sporo ludzi musiało się nad nim modlić. „W czasie tej modlitwy objawiło się, że Maryja wyjednała mi uwolnienie. To było niesamowite” – opowiada „Maleo”.
Czego boi się Dariusz „Maleo” Malejonek? Tego, czego boi się dzisiaj świat – mówi w jednym z wywiadów. Lęk jest nieodłączną częścią naszego życia, paraliżuje nas, a stres nas zabija bardziej niż większość chorób. Problemem nie jest zlikwidowanie lęku, lecz pokonanie go – mówi. Książka jest o jego lękach, o tym, jak je pokonywał, i jak sam mówi – o sytuacjach, które doprowadziły go do miejsca, w którym teraz jest.
Dane dotyczące żywotu świętego czerpiemy z „Martyrologium Rzymskiego”, do którego wpisał świętego Leonarda, kardynał Cezary Baroniusz. Dodatkowo wzmianki o świętym odnajdujemy w „Historii”, spisanej przez Ademara z Chabannes, na początku XI wieku. Jednakże Leonard najżarliwiej czczony był przez lud. To właśnie dzięki wdzięczności prostych ludzi doczekał się niezwykle bogatego kultu. W Polsce w drugiej połowie XVIII wieku zarejestrowano kilkadziesiąt parafii pod jego wezwaniem. Do najstarszej świątyń jego imienia, należy krypta św. Leonarda katedry wawelskiej z X wieku.
Przyjmuje się, że Święty urodził się w Galii, podczas rządów cesarza Anastazego w 466 roku. Pochodził ze szlacheckiej rodziny frankońskiej, która miała duże wpływy na dworze cesarskim, żyła także w przyjaźni z królem Franków Chlodwigiem. Został oddany pod opiekę biskupowi Reims, św. Remigiuszowi. Według legendy, Leonard służył jako rycerz na dworze Chlodwiga. Król przed ważną bitwą miał złożyć przysięgę, że jeśli odniesie zwycięstwo, przyjmie chrzest. Tak też się stało i Leonard wraz ze swoim władcą, odrzucili pogańskie wierzenia. Św. Leonard niezwykle szybko zyskał sobie szacunek na dworze królewskim. Wśród ludu panowało ogólne przekonanie o jego niezwykłej świątobliwości. Król oferował mu wiele przywilejów. Jednak Leonard wycofał się całkowicie z dworskiego życia i wyruszył do klasztoru Micy. Tam złożył śluby zakonne.
Dokument Dykasterii Nauki Wiary, zaaprobowany przez Papieża Leona XIV, precyzuje, jakich tytułów należy używać w odniesieniu do Matki Bożej. Szczególną uwagę zwraca na określenie „Pośredniczka wszystkich łask”.
Mater Populi fidelis (Matka Ludu wiernego) to tytuł noty doktrynalnej opublikowanej dzisiaj, we wtorek 4 listopada, przez Dykasterię ds. Doktryny Wiary. Nota, podpisana przez prefekta, kardynała Víctora Manuela Fernándeza, oraz sekretarza sekcji doktrynalnej, ks. Armando Matteo, została zaaprobowana przez Papieża 7 października. Jest ona owocem długiej pracy teologicznej całego kolegium. To tekst doktrynalny poświęcony pobożności maryjnej, skupiający się na osobie Maryi, która – jako Matka wierzących – jest ściśle związana z dziełem Chrystusa. Nota przedstawia biblijne podstawy pobożności maryjnej oraz przywołuje liczne wypowiedzi Ojców Kościoła, Doktorów Kościoła, tradycji wschodniej oraz myśli ostatnich papieży.
W liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II i rocznicę pontyfikatu papieża-Polaka abp Stanisław Budzik przewodniczył Mszy św. w archikatedrze.
Jak we wprowadzeniu do Liturgii podkreślił metropolita, „jesteśmy dumni, że Lublin dzięki katolickiemu uniwersytetowi, znalazł się wśród czterech najważniejszych miast życia św. Jana Pawła II, od Wadowic, gdzie wszystko się zaczęło, przez Kraków i Rzym”. – Dziękujemy Bogu za wielkiego i świętego papieża, za jego gorliwość apostolską i wielkie serce, otwarte na ludzi całego świata – powiedział abp Stanisław Budzik. W pasterskiej refleksji przywołał świadectwo kard. Stanisława Dziwisza, jednego z najbliższych współpracowników świętego, w którym zapewnił, jak ważne miejsce w życiu papieża zajmował Lublin ze swoim środowiskiem akademickim, zarówno w czasach krakowskich, jak i rzymskich. Ksiądz arcybiskup odniósł się także do rocznicy inauguracji drugiego najdłuższego pontyfikatu w dziejach Kościoła, który był wezwaniem świata do ufnego powierzenia wszystkich spraw Chrystusowi. – Jan Paweł II był dla świata niezmordowanym głosicielem prawdy o Chrystusie jedynym Odkupicielu człowieka; swoim życiem i cierpieniem otwierał Chrystusowi niezliczone drzwi ludzkich serc. Od niego bił blask niezwykłego świadectwa – powiedział abp Budzik. Zachęcał, by wierni, wpatrując się w postać św. Jana Pawła II, wyciągali do bliźnich ręce w geście miłosierdzia i przebaczenia, by swoim życiem zwiastowali światu dobrą nowinę o zbawieniu, by otwierali serca i usta w szczerym wyznaniu wiary i miłości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
