Reklama

Aktualności

Papież po podróży do Strasburga

Nigdy nie powinniśmy się męczyć budowaniem mostów między ludźmi ani nawiązywaniem i prowadzeniem dialogu ze światem, nawet jeśli wydaje się to niemożliwe - taki pogląd wyraził papież w rozmowie z dziennikarzami na pokładzie samolotu, którym wracał ze Strasburga do Watykanu. Zgodnie z wieloletnim już zwyczajem, Ojciec Święty w drodze powrotnej odpowiadał na pytania dziennikarzy, towarzyszących mu w tej podróży.

[ TEMATY ]

Franciszek w Strasburgu

Grzegorz Gałązka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nawiązując do wypowiedzianych w Strasburgu papieskich słów o rzeczywistej sile ludów i potęg wielonarodowych, jeden z dziennikarzy zapytał, czy to znaczy, że papież jest socjaldemokratą. „Mój drogi, to jest redukcjonizm! Czuję się tu jak pośród insektów, to jest insekt socjaldemokratyczny!” – odparł z uśmiechem Franciszek. Wyjaśnił, że jest przeciwny określaniem go za pomocą takich czy innych porównań, to, co mówi, pochodzi z Ewangelii i z nauki społecznej Kościoła. „To, co powiedziałem o tożsamości narodów, jest wartością ewangeliczną” – podkreślił papież i dodał: „Dziękuję, że mogłem się pośmiać”.

W odpowiedzi na następne pytanie i uwagę, że mieszkańcy czuli się zawiedzeni, że nie odwiedził ich katedry, obchodzącej obecnie swe tysiąclecie, Ojciec Święty zaznaczył, że nie było tego w programie, bo gdyby udał się do katedry, byłaby to wizyta we Francji, „a to byłby problem”. Jednocześnie oświadczył, że przygotowując swą przyszłą podróż do tego kraju, poprosił, aby w jej program weszło takie miasto, którego nie odwiedził jeszcze żaden papież.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Inny dziennikarz przywołał wysuniętą przez papieża ideę spotkań z młodymi politykami z różnych krajów i o potrzebie zawarcia swego rodzaju paktu między pokoleniami. Zapytał też, czy to prawda, że Franciszek jest wielkim czcicielem św. Józefa. „Tak, zawsze gdy prosiłem o coś św. Józefa, otrzymywałem to” – odpowiedział Ojciec Święty. A co do spotkań z młodymi politykami w Watykanie i gdzie indziej, to „zauważyłem, że mówią oni odmienną muzyką, dążącą do przecinania się. Ma to swoją wartość, oni nie boją się wychodzić z własnego «ja», nie odrzucając go, ale wychodzić do dialogu, są odważni i sądzę, że w tym powinniśmy ich naśladować, a także naśladować dialog międzypokoleniowy, ale trzeba wychodzić na spotkanie osób i rozmawiać z nimi” – przekonywał Ojciec Święty. Dodał, że dzisiaj Europa tego potrzebuje.

Reklama

Pytany o grzechy synów Kościoła, zwłaszcza w kontekście najnowszej sprawy, związanej z ujawnieniem nadużyć wobec nieletnich w hiszpańskiej Grenadzie, Franciszek powiedział, że zadzwonił osobiście do jednej z ofiar i powiedział jej, aby nazajutrz poszła do biskupa. Do biskupa zaś napisał, aby rozpoczął badanie tej sprawy. Podkreślił, że wiadomość o tym przyjął z ogromnym bólem, ale „prawda jest prawdą i nie możemy jej ukrywać”.

Kolejne pytanie dotyczyło zagrożenia przez terroryzm międzynarodowy i współczesne niewolnictwo, zwłaszcza w kontekście gróźb wysuwanych przez Państwo Islamskie, zagrażających wielkiej części Morza Śródziemnego, łącznie z Rzymem i samym papieżem. Franciszek oświadczył, że nigdy nie traci nadziei, nawet wtedy, gdy wydaje się, że nie ma szans na dialog. „Jest trudno, można powiedzieć, że to prawie niemożliwe, ale drzwi są zawsze otwarte". Według papieża, terroryzm jest tylko jedną z form zagrożenia, inne niepokojące zjawiska to niewolnictwo, handel ludźmi, dziećmi.

„Jest to dramat, nie zamykajmy na to oczu!” – zaapelował Ojciec Święty. Dodał, że obok terroryzmu uprawianego przez terrorystów istnieje też ten, za którym stoją państwa; każde państwo we własnym zakresie czuje się uprawnione do masakrowania terrorystów, a wraz z nimi cierpią też osoby niewinne. „Jest to anarchia na wysokim szczeblu, która jest bardzo niebezpieczna” – stwierdził papież. Dodał, że z terroryzmem trzeba walczyć, ale powtórzył to, co mówił już wcześniej o obowiązku powstrzymania niesprawiedliwego agresora i na zasadzie konsensusu międzynarodowego. Żaden kraj nie ma prawa powstrzymywania agresora na własną rękę” – podkreślił mówca.

Na zakończenie przyznał, że sam nie wie do końca, czy gdy podróżuje, robi to jako następca św. Piotra, biskup Rzymu czy arcybiskup Buenos Aires. „To pytanie zmusza mnie do pewnego zastanowienia się” – dodał z uśmiechem Franciszek. Wyznał, że oczywiście pamięta o swojej przeszłości związanej ze stolicą Argentyny, ale teraz jest biskupem Rzymu i następcą Piotra. „Mnie w tej chwili interesuje Europa, aby pomóc jej w kroczeniu naprzód” – zaznaczył papież i podkreślił, że teraz jest Rzymianinem.

„Dziękuję bardzo za waszą pracę, to był mocny dzień, nie zapominajcie modlić się za mnie” – zakończył swą małą konferencję prasową na pokładzie samolotu Ojciec Święty.

2014-11-25 19:59

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Powitanie papieża w siedzibie Parlamentu Europejskiego

[ TEMATY ]

Franciszek w Strasburgu

ec_audiovisual_servis

Papież Franciszek przybył do siedziby Parlamentu Europejskiego w Strasburgu. Oczekiwał go tam przewodniczący tej instytucji, niemiecki socjalista Martin Schulz.

Na placu przed budynkiem odbyła się ceremonia powitania. Żołnierze Eurokorpusu wciągnęli na maszt flagę watykańską, a francuska orkiestra wojskowa odegrała hymn papieski („Inno e Marcia Pontificale” Gounoda) i Unii Europejskiej („Odę do radości” Beethovena). Franciszek pozdrowił ludzi gromadzonych przed siedzibą parlamentu, którzy krzyczeli: „Niech żyje papież”, m.in. po polsku.

CZYTAJ DALEJ

Życzenia przewodniczącego KEP dla biskupa sosnowieckiego nominata

2024-04-23 15:38

[ TEMATY ]

abp Tadeusz Wojda SAC

bp Artur Ważny

Karol Porwich/Niedziela

Abp Tadeusz Wojda SAC

Abp Tadeusz Wojda SAC

„W imieniu Konferencji Episkopatu Polski pragnę przekazać serdeczne gratulacje oraz zapewnienia o modlitwie w intencji Księdza Biskupa, kapłanów, osób życia konsekrowanego oraz wszystkich wiernych świeckich Diecezji Sosnowieckiej” - napisał abp Tadeusz Wojda SAC, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w liście przesłanym na ręce biskupa sosnowieckiego nominata Artura Ważnego. Nominację ogłosiła dziś w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce.

„Życzę Księdzu Biskupowi coraz głębszego doświadczania „bycia posłanym” czyli podjęcia misji samego Jezusa Chrystusa, który w pasterskim posługiwaniu objawia miłość Boga do człowieka” - napisał przewodniczący Episkopatu do bp. Artura Ważnego mianowanego biskupem sosnowieckim. „Życzę, aby codzienna bliskość Ewangelii i Eucharystii prowadziły do uświęcenia Księdza Biskupa oraz powierzonego jego pasterskiej pieczy Ludu Bożego Diecezji Sosnowieckiej” - dodał.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję