Nie ma takiej sfery, takiego miejsca, relacji czy wydarzeń, które nie potrzebowałyby miłosierdzia. Każdy doświadcza słabości grzechu, który odbiera radość, przynosi trwogę i niepokój serca. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest zwrócenie się ku Bogu, który ma moc oczyścić i uświęcić każdego, kto zanurza się w Jego miłosierdziu. Naczyniem potrzebnym do czerpania z oceanu Bożego Miłosierdzia jest ufność. Zaufać Bogu i Jego miłosierdziu – oto recepta na dramat świata targanego niepokojem. Bóg, który może tylko kochać, rozlewając swoje miłosierdzie, daje pokój każdemu, kto go pragnie.

W Święto Bożego Miłosierdzia w diecezjalnym sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Toruniu na modlitwie pod przewodnictwem bp. Andrzeja Suskiego zgromadziło się ponad 1,5 tys. wiernych. W uroczystości uczestniczyło kilkudziesięciu kapłanów oraz siostry zakonne, seminarzyści. Obecny był prezydent Torunia Michał Zaleski. Liturgia rozpoczęła się w Godzinie Miłosierdzia. Zgromadzonych przywitał kustosz ks. prał. Stanisław Majewski, który podkreślił, że godzina śmierci Chrystusa już u pierwszych chrześcijan miała szczególne znaczenie. O tej godzinie gromadzili się w świątyni na modlitwie i w tej godzinie dokonywały się cuda: uzdrowienia i nawrócenia.

Oblicza miłości

W homilii Biskup Andrzej podkreślił, że miłość Boga do człowieka ma różne oblicza. Zaznaczył, że gromadzimy się w Godzinie Miłosierdzia, by rozważać bezmiar miłości Jezusa. – Miłość Chrystusa objawia się na różne sposoby. W Wielki Czwartek jest pokorna i służebna. Pochylona aż do nóg człowieka. W Wielki Piątek bezgranicznie ofiarna aż po śmierć na krzyżu. W Wielką Sobotę wierna do grobowej deski. W poranek Niedzieli Wielkanocnej zwycięska, mocna, zmartwychwstała. A dzisiaj miłosierna, podnosząca na duchu, napełniająca nas pokojem, przebaczająca grzechy – mówił.

Źródło radości

Nawiązując do tekstu Ewangelii o spotkaniu Chrystusa Zmartwychwstałego z Apostołami, Biskup Andrzej zaznaczył, że uczniowie „w trudnych godzinach życia trzymali się razem, trzymali się Wieczernika, który od Wielkiego Czwartku był dla nich bezpiecznym schronieniem, miejscem najpiękniejszych wspomnień, miejscem przyjaźni z Jezusem i miejscem przeżywania braterstwa”. Tak ważne jest dzisiaj braterstwo, potrzebujemy trwania we wspólnocie ludzi wierzących, by odnaleźć radość, którą przynosi Chrystus. A ona jest owocem pokoju, który daje Zmartwychwstały. Świat potrzebuje pokoju, ale on często zostaje zaburzony przez grzech, odejście od Boga, i wówczas człowiek doznaje trwogi, niepokoju. – Nie da się pogodzić prawdy i fałszu, miłości i nienawiści, czystości i brudu. Jedynym ratunkiem w tej sytuacji może być zwrot ku Bogu. Bo tylko On ma moc oczyścić nasze sumienie, przywrócić grzesznika do stanu łaski, do jedności ze sobą, a także z bliźnimi – mówił bp Suski.

Potrzeba pokoju

Biskup Andrzej nawiązał do wizyty św. Jana Pawła II w Toruniu, podczas której pouczył nas, że nie da się zbudować pokoju na religijnej obojętności, bez wartości odnoszących się do Boga. Pokój bowiem rodzi się w sercach ludzkich z ładu moralnego, z porządku etycznego i zachowania Bożych przykazań. Jezus złożył w Kościele wszystkie możliwe środki, by umożliwić ludziom budowanie pokoju. Przede wszystkim dał nam posługę jednania w sakramencie pokuty i pojednania. – Zabierzmy z toruńskiego wieczernika Bożego Miłosierdzia dar Chrystusowego pokoju. To jest dar najpiękniejszy, którego potrzebujemy. Świat go potrzebuje, bo wciąż słyszymy o wojnach, wciąż każdego dnia giną ludzie. Potrzebuje go Europa szargana strachem przed terroryzmem. Potrzebuje go Polska, bo oto rodacy nie potrafią znaleźć wspólnego języka. Każdy z nas potrzebuje pokoju – zakończył Ksiądz Biskup.

W procesji z darami przyniesiono m.in. artykuły spożywcze, które zostały przekazane najbardziej potrzebującym. Dary do ołtarza przynieśli wierni zaangażowani w dzieła miłosierdzia. Na zakończenie Biskup Andrzej poświęcił wizerunki Jezusa Miłosiernego przyniesione przez wiernych. Odbyła się procesja eucharystyczna i odmówiono litanię do Jezusa Króla Miłosierdzia. Przez cały czas trwania uroczystości wierni mieli możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania.