W tym roku, który w Kościele przeżywamy jako Nadzwyczajny Rok Miłosierdzia, przypada 90 lat od daty powstania Naszego Tygodnika. Na pierwszy plan wysuwa się tutaj osoba Księdza Biskupa Teodora Kubiny, który, odczytując potrzeby i znaki czasu, podjął się dzieła powołania własnego czasopisma. Od tamtego okresu środki społecznego przekazu: prasa, radio, telewizja, sieci społecznościowe oraz internet wprost zmieniły oblicze świata kultury kształtującej człowieka. Oczywiste jest, że przekaz myśli chrześcijańskiej i dzieło „nowej ewangelizacji” to zadanie wynikające z misji Chrystusa i Jego Ewangelii. Z zaznaczeniem przerwy ideologicznej, która była formą dyskryminacji pisma w misji Kościoła, Nasz Tygodnik służy wiernym w Polsce i poza granicami już owe 90 lat.
Jesteście „apostołami Prawdy” o Chrystusie i Kościele, mając nieoceniony wkład w formację kultury chrześcijańskiej. W ciągu tych lat, a szczególnie za pontyfikatu św. Jana Pawła II i Benedykta XVI, Tygodnik stał się miejscem swoistej próby sił i konfrontacji z duchem „tego świata”, który „utracił pamięć” o chrześcijańskich korzeniach.
Jako piąty biskup w historii Kościoła Częstochowskiego jestem najbliższym świadkiem tych zmagań. Razem z Redaktorami Naczelnymi, zwłaszcza Księdzem Infułatem Ireneuszem Skubisiem i obecną p. Lidią Dudkiewicz, dzielę odpowiedzialność za tę formę przepowiadania Ewangelii i świadectwa codziennej misji Kościoła. Rozumienie tej sprawy winno nas wszystkich mocno jednoczyć, zarówno Duszpasterzy, Osoby życia konsekrowanego, jak i środowiska rodzinne. Nasza jedność będzie wzrastać jedynie poprzez prawdę, która jest kryterium naszej odpowiedzialności za losy Ojczyzny i Kościoła. Wyrazem tej jedności będzie również wspólne pielgrzymowanie do Grobów Apostolskich i błogosławieństwo Ojca Świętego Franciszka.
W obliczu przeżyć 1050-lecia Chrztu Polski oraz pielgrzymki do naszej Ojczyzny Następcy św. Piotra – modlę się o łaskę wierności Bogu i Chrystusowi poprzez posługę Kościoła na następne pokolenia. Przyzywam szczególnego wstawiennictwa Bogurodzicy Maryi i św. Jana Pawła II, aby rocznica „Niedzieli” przyczyniła się do zwycięstwa „nowej nadziei” poprzez gościnę w każdej parafii i w każdej rodzinie.
Na tę „nowość” i wierność łasce chrztu świętego udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Częstochowa, 4 marca 2016 r. – we wspomnienie św. Kazimierza Królewicza
Jeśli o kimś mówimy, że jest „urodzony w niedzielę”, mamy na myśli osobę leniwą, migającą się od pracy - ten związek frazeologiczny ma swoje początki w latach sześćdziesiątych XX wieku. W 1968 r. powstał film dokumentalny pod tym tytułem, w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego (autora m.in. filmowej adaptacji przygód Pana Kleksa), którego bohaterami byli ludzie dobrowolnie bezrobotni, unikający pracy. Nie umiałam już doszukać się, czy film był pierwszy, czy powiedzonko, ale zagościło ono w języku polskim na dobre. Niestety, jest też sporo wróżb i przesądów związanych z urodzeniem w danym dniu tygodnia. Musimy uważać, żeby nie karmić się takimi treściami. Także niewinne powtarzanie komentarza: „On to taki leniuch, bo przecież urodził się w niedzielę” albo: „Szkoda, że urodziła się w niedzielę, bo trzeba ją będzie zapędzać do roboty” jest niepotrzebnym etykietowaniem i oceną osoby, która na pewno nie pomoże jej przezwyciężyć słabości.
Autorstwa Hugo DK - Praca własna, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Św. Kalikst - odważny duszpasterz
14 października Kościół wspomina liturgicznie świętego papieża Kaliksta I, męczennika, który poniósł śmierć męczeńską w roku 222. Imię tego Świętego łączy się przede wszystkim z rzymskimi katakumbami, tj. podziemnymi chrześcijańskimi cmentarzami. Katakumby te prezentują pierwszy, udokumentowany źródłami cmentarz chrześcijański rzymskiej wspólnoty wiernych, gdzie w III w. chowano również w specjalnym grobowcu biskupów rzymskich.
Życie Kaliksta znamy stosunkowo dobrze z relacji św. biskupa Hipolita Rzymskiego. Dowiadujemy się od niego, że był niewolnikiem rzymianina Aureliusza Karpofora, który go wyzwolił i wychował w wierze. Kalikst założył kantor bankowy, w którym lokowała pieniądze ludność chrześcijańska; niestety, na skutek niewłaściwie prowadzonej rachunkowości doprowadził go do upadku, za co został skazany na ciężkie roboty; wkrótce uwolniony dzięki wstawiennictwu współwyznawców rozpoczął na nowo prowadzenie kantoru. Jednak niedługo po tym za wtargnięcie w szabat do synagogi w poszukiwaniu zbiegłego dłużnika został skazany przez prefekta Rzymu na katorżniczą pracę w kopalniach na Sardynii. Ale, jak wspomina św. Hipolit, Kalikst miał życzliwych ludzi nawet na dworze cesarskim, dlatego wkrótce - tym razem dzięki wstawiennictwu Marcji, konkubiny cesarza Kommodusa - wyszedł na wolność i osiadł w Ancjum. W roku 199 w zamian za poparcie udzielone podczas elekcji, stał się zaufanym współpracownikiem papieża Zefiryna, który niebawem udzielił mu święceń, mianował swoim doradcą oraz zlecił nadzór nad niższym duchowieństwem. Kalikst musiał być wyjątkowo utalentowany, skoro papież oddał pod jego opiekę także nadzór nad cmentarzem przy via Appia, który znacznie powiększył i jak już było powiedziane, otrzymał jego imię.
Kaliksta darzono tak wielkim zaufaniem, że po śmierci Zefiryna w roku 217 właśnie on został uznany za jego godnego następcę. Ciekawe, że w tej "kampanii wyborczej" wygrał z bardzo uzdolnionym i intelektualnie stojącym wyżej od niego św. Hipolitem; ten odtąd będzie niechętnie ustosunkowany do Kaliksta. To właśnie w jego pismach znajdujemy najwięcej informacji o papieżu-męczenniku.
Czas, w którym przyszło św. Kalikstowi sprawować urząd następcy św. Piotra, był bardzo niebezpieczny dla Kościoła. Otóż od II w. w Rzymie chrześcijaninowi, który po chrzcie popełnił grzech ciężki, tylko raz przyznawano możliwość pokuty. Uważano, że Kościół nie ma prawa dopuszczać do Eucharystii grzesznika, który po chrzcie popełnił po raz drugi grzech śmiertelny. Zostawiano go wyłącznie Miłosierdziu Bożemu.
Podziel się cytatem
W Teheranie otwarto 13 października stację metra Świętej Maryi Dziewicy. Ma to na celu uhonorowanie chrześcijańskiego dziedzictwa w Iranie. Stało się tak pomimo rosnących represji wobec wyznawców Chrystusa w tym kraju.
Nowa stacja metra powstała w szóstej dzielnicy Teheranu, w pobliżu katedry św. Sarkisa, która stanowi serce dzielnicy ormiańskiej w stolicy Iranu. Obok ikon wisi w niej portret ajatollaha Ruhollaha Chomejniego jako znak chrześcijańsko-islamskiego współistnienia. Mimo to rzeczywistością wielu wyznawców Chrystusa są tam: lęk, śledzenie i prześladowanie, pisze francuski portal „Tribune chrétienne” (Trybuna chrześcijańska).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
