Nikt, kto myśli zdroworozsądkowo, nie ma najmniejszej wątpliwości, że prawo dziecka do życia jest o wiele ważniejsze niż prawo do tożsamości (w szczególności chodzi o prawo do poznania tożsamości matki). Prawo do życia jest najważniejsze i niepodważalne! Wezwanie Komitetu Praw Dziecka ONZ, by Polska zlikwidowała „okna życia”, jest skandaliczne, wręcz antyludzkie. W skrajnych przypadkach oznacza to bowiem, że dziecko – porzucone gdziekolwiek – może być martwe, grunt, żeby miało tożsamość.
Znany cytat z Talmudu głosi: „Ktokolwiek ratuje jedno życie, to jakby ocalił cały świat, a ktokolwiek unicestwia jedno życie, niszczy cały świat”. Bardziej znany jest w odniesieniu do tych, którzy ratowali Żydów z Holokaustu, ale czy nie znajduje odniesienia także do tych, którzy zainicjowali tworzenie „okien życia”, i tych – często są to siostry zakonne – którzy reagują każdorazowo, gdy odzywa się alarm oznaczający, że do „okna życia” trafiło malutkie dziecko?
W Polsce działa kilkadziesiąt „okien życia” (www.caritas.pl/okna-zycia-adresy), do których – zamiast na wysypiska śmieci czy w knieje – trafiło już kilkadziesięcioro dzieci. Ale choćby trafiło tylko jedno, to tak, jakby uratowano cały świat!
Czy Bóg powinien karać od razu? – Co powiedział arcybiskup Fulton Sheen na pytanie: "Dlaczego Bóg nie likwiduje natychmiast zła na świecie?" Odpowiedź może Cię zaskoczyć!
Bogu zależy na rozwoju dusz, a nie na perfekcji. Przebaczenie nie jest oznaką słabości, lecz siły. Podobną myśl wyraża Ewangelia, w której Jezus zachęca do miłowania nieprzyjaciół. Te słowa mogą wydawać się trudne do zrealizowania, ale są możliwe do spełnienia, czego dowodem są historie męczenników z Algierii i Rwanda. Christian Chergé, wiedząc, że może zginąć z rąk terrorystów, modlił się za swojego przyszłego oprawcę, nazywając go "przyjacielem ostatniej minuty".
Katedra jest znakiem ciągłości. Nie jest ważne, kto na niej zasiądzie. Piotr nie stał się skałą ze względu na osobiste przymioty, lecz z mocy ustanowienia Bożego, czyli stał się tym, czym nie był według krwi i ciała
Święto Katedry św. Piotra w Rzymie obchodzone było już w III wieku. Z przekazów późniejszych, dotyczących lat trzydziestych IV stulecia, dowiedzieć się możemy, że obchodzone było 22 lutego. Kościół skupiał się w nim na szczególnej więzi, jaka łączyła Piotra z Chrystusem, będącej źródłem prymatu Apostoła i jego następców. Treści obchodów nie wiązano jeszcze z żadnym materialnym atrybutem tej władzy. Ważny był sens obchodów, który wyrażał powszechne przekonanie, że Stolica Piotrowa jest znakiem jedności Kościoła. Papież św. Damazy polecił zawrzeć to w słowach umieszczonych na watykańskiej chrzcielnicy: „Una Petri sedes, unum verumque lavacrum”.
To okazja do podsumowania osiągnięć ubiegłego roku, oceny działań podejmowanych przez KSM oraz wytyczenia nowych zadań, zwłaszcza w kontekście trwającego Roku Jubileuszu 2025.
Sobotni dzień był bardzo intensywny. Po porannym spotkaniu sprawozdawczym rozpoczęły się warsztaty. Młodzież skupiała się głównie na sposobach i metodach tworzenia wspólnoty i radzenia sobie z trudnościami interpersonalnymi. Wszystko po to, by była to wspólnota żywa, zachęcająca do włączenia się w jej szeregi, zwłaszcza tych, którzy stoją z boku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
