Wprawdzie cudowna figurka Matki Bożej Gidelskiej została uroczyście koronowana koronami papieskimi dopiero w 1923 r., ale od początku, kiedy tylko została wyorana z pola przez rolnika Jana Czeczeka w roku 1516, jak podają dominikańskie kroniki, w jej obecności działy się rzeczy niezwykłe (wiecej nt. tej historii i nie tylko zob. koniecznie: www.gidle.dominikanie.pl). Nic więc dziwnego, że wspomniana arystokratka sprowadziła do Gidel Ojców Dominikanów, którzy byli znani jako gorliwi czciciele Maryi. Przybyli oni do Polski relatywnie wcześnie, bo już w roku 1222 ze św. Jackiem Odrowążem i bł. Czesławem na czele, a przecież papież Honoriusz III zatwierdził oficjalnie ich zakon raptem sześć lat wcześniej. W wieku XVII zaś zakon przeżywał czas swojego dynamicznego rozwoju. Wtedy też powstała gidelska bazylika pw. Wniebowzięcia Matki Bożej, do której ciągną tłumy pielgrzymów, przede wszystkim w pierwszą niedzielę maja, kiedy to dokonuje się obrzędu tzw. kąpiółki, czyli zanurzenia cudownej figurki Matki Bożej Gidelskiej w winie.

– Podczas obrzędu główny celebrans udaje się w procesji i zanurza figurkę w przyniesionym winie, które ma cudowne właściwości – mówi „Niedzieli” o. Andrzej Konopka, przeor tutejszej dominikańskiej wspólnoty. – Tegoroczna uroczystość będzie miała miejsce w niedzielę 3 maja. O godz. 11 wyruszy procesja z bazyliki z cudowną figurką na Kalwarię Gidelską, a Mszy św. odpustowej będzie przewodniczył bp Kazimierz Wielikosielec, nasz współbrat, który posługuje na Białorusi. Serdecznie zapraszam do wspólnej modlitwy – dopowiada nasz rozmówca.

Pytany natomiast o świętowanie jubileuszu 400-lecia przybycia Ojców Dominikanów do Gidel, odpowiada z uśmiechem: – Najważniejsze są nie jubileusze, ale świadectwa wiary, jakie ludzie na tym miejscu dają, nawrócenia, a przede wszystkim cuda, cuda związane z ludzkim życiem i zdrowiem, których wierni doświadczają za pośrednictwem tego miejsca.

Na poparcie tych słów przytacza dwa listy-świadectwa, które niedawno dotarły do Ojców Dominikanów.

Cud życia

„Matko Boża Gidelska! Dziękuję Ci za cud życia, jakim mnie obdarzyłaś. W siódmym tygodniu mojej ciąży zauważono ogromnego krwiaka w macicy. Lekarze nie dawali szans na przeżycie dziecka. Przygotowano mnie do zabiegu usunięcia mojej tak upragnionej ciąży. Dostałam obrazek wraz z winem od koleżanki. Codziennie smarowałam brzuch winem i modliłam się do Ciebie. Dawałaś mi spokój, kiedy ogarniał mnie strach i histeria. Czułam, że jesteś przy mnie i byłaś do samego końca. Poród był trudny. Zakończył się cięciem cesarskim, ale córeczka przeżyła. Lekarze twierdzili, że to chyba jest jakiś cud. Ja wiedziałam, że «nie jakiś», tylko że to cud Boży, który dało mi Twoje wstawiennictwo. Jeszcze raz z całego serca dziękuję za córeczkę, która ma dziś prawie dwa lata i jest zdrowa. Daria”.

Cud zdrowia

„Drodzy Ojcowie! Mam dziś 71 lat. Mam 14 wnucząt i jedną prawnuczkę. W 2013 r. ciężko zachorowałam. Miałam zawał serca. Leżałam w Warszawie w szpitalu MSWiA 3 tygodnie. Gdy wróciłam do domu, dostałam udaru, wylewu i zatoru. Doznałam całkowitego paraliżu. 14 sierpnia zostałam przywieziona do ośrodka rehabilitacyjnego. Leżałam tam bezwładna i nie było dla mnie żadnej nadziei, że będę żyła. Odwiedziła mnie znajoma dziewczyna, która chodzi na piesze pielgrzymki do Częstochowy. Dała mi łyżeczkę wina do ust – tego z Gidel. Wierzcie mi, Ojcowie, że spałam po nim ponad 20 godzin. Gdy przyszedł do łóżka lekarz i wziął mnie za rękę, obudziłam się i o własnych siłach usiadłam na łóżku. Mój lekarz powiedział, że to po prostu cud. Od tamtej pory zaczęłam po trochu mówić i coraz lepiej zaczęłam sobą władać. Dziś, prawda, że podpieram się laską, ale sama mogę o siebie zadbać. Zawdzięczam to Matce Bożej Gidelskiej. Teresa”.

Nic dodać, nic ująć.