Przyzwyczailiśmy się do faktu zmartwychwstania Jezusa, ale co zmartwychwstanie wnosi do naszego życia, do czego nas zobowiązuje? W dzisiejszej Ewangelii Jezus powiedział do uczniów: „w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego”. Czy jestem świadkiem zmartwychwstania Jezusa? Przecież jestem jego uczniem. Czy mogę nie tylko mówić, ale też świadczyć o zmartwychwstaniu Jezusa, pokazać je?

Tak – żyjąc bez lęku przed śmiercią! On zmartwychwstał. Zwyciężył śmierć. Ja nie umieram, śmierć nie jest kresem mojego życia. Grób nie jest miejscem dla mnie. Mocą Zmartwychwstałego mogę zwyciężyć diabła i grzech.

Po czym mogę rozpoznać, czy żyję bez lęku przed śmiercią, jak można to pokazać? Tracąc życie dla drugiego, dla żony, dla męża, rodząc dzieci, ile da Pan Bóg, przebaczając wrogom, nie martwiąc się przyszłością. Nie broniąc własnego życia, czasu, zdrowia, pieniędzy. Do mnie należy wieczność. Żyć bez lęku przed śmiercią – to kochać! Jezus powiedział: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13). Miłując w ten sposób, świadczę o Zmartwychwstaniu, ukazuję je.

Św. Jan w II czytaniu stwierdza: „Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania”. Największym przykazaniem jest przykazanie miłości. Dopiero doświadczenie zmartwychwstania może dać moc do miłowania, do przebaczania, do brania skutków cudzych grzechów na siebie, do tego, by w drugim człowieku widzieć Jezusa. Nie jest możliwe, aby czynić to o własnych siłach. Tym darem miłości jest Duch Święty, to Jego dzieło.

Żyć bez lęku przed śmiercią – to akceptować krzyż Jezusa w codziennym życiu. Ludzie pytają, gdzie jest Bóg, kiedy rozbija się samolot, cierpią niewinni, umierają młodzi. Wielu pobożnych chrześcijan widzi Pana w tabernakulum, w sakramentach, ale już nie ma wiary, by zobaczyć Go w krzyżu cierpiących ludzi, w śmierci, w biedzie, w cierpieniu niewinnych, w czasie starości, choroby. By nie powtarzać bluźnierstwa: „Starość się Panu Bogu nie udała”.

Żyć bez lęku przed śmiercią to modlić się o powtórne przyjście Jezusa w chwale i potędze jeszcze za naszego życia i oczekiwać go. Chcemy przyspieszyć Twoje powtórne przyjście, Panie Jezu!

Jedna z aklamacji po Podniesieniu brzmi: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Głoszę śmierć Jezusa, akceptując krzyż w moim życiu; wyznaję zmartwychwstanie, żyjąc bez lęku przed śmiercią. Pragnę przyspieszyć dzień Twojego powrotu na ziemię, Chryste.

Polecamy „Kalendarz liturgiczny” – liturgię na każdy dzień
Jesteśmy również na Facebooku i Twitterze