Marsz dla Życia i Rodziny we Wrocławiu – radosne świadectwo przywiązania do życia i rodziny [Zaproszenie]
W niedzielę, 5 października 2025 r., ulice Wrocławia wypełnią się uczestnikami Marszu dla Życia i Rodziny. To coroczne wydarzenie jest publicznym i radosnym świadectwem przywiązania do wartości fundamentalnych dla społeczeństwa – życia, rodziny i wspólnoty.
2025-09-16 19:49
opr. xłr
Ks. Aleksander Zdun
W trakcie marszu rozbrzmiewał dzwon „Głos nienarodzonych”
13:00 – Rozpoczęcie marszu (trasa: Odrzańska – Rynek – Pręgierz – Wita Stwosza – Pisakowa – Most Piaskowy – Świętej Jadwigi – Most Tumski – Katedralna – Plac Katedralny)
Tegoroczne hasło: „Przyszłość dzieci w naszych rękach”
Organizatorzy podkreślają, że przesłanie marszu koncentruje się wokół odpowiedzialności dorosłych za wychowanie i formację młodego pokolenia. Wobec coraz częstszych prób ograniczania praw i obowiązków rodziców wobec dzieci oraz wspierania praktyk zagrażających życiu, marsz staje się wyraźnym głosem przypominającym o roli rodziny w kształtowaniu przyszłości.
Wyjątkowym akcentem tegorocznego wydarzenia będzie obecność Dzwonu „Głos Nienarodzonych”, który powstał z inicjatywy Fundacji „Życiu Tak”. Symbol ten podróżuje po Polsce i świecie, przypominając o dzieciach, które nie miały szansy się narodzić. Uczestnicy marszu będą mogli symbolicznie uderzyć w dzwon, wyrażając sprzeciw wobec aborcji oraz troskę o najsłabszych.
Marsz został objęty patronatem honorowym Ks. Arcybiskupa Józefa Kupnego, Metropolity Wrocławskiego.
W trakcie wydarzenia przewidziane są także: atrakcje dla dzieci, świadectwa rodzin, wspólna modlitwa.
Organizatorzy podkreślają, że Marsz dla Życia i Rodziny ma charakter apolityczny i jednoczący, dlatego uczestników prosi się o nieprzynoszenie flag ani banerów partii politycznych
Pragnienie śmierci znalazło poczesne miejsce w duchowości Ojca Pio. Nie było ono wyrazem ucieczki od cierpienia czy rozpaczy, lecz dojrzałą tęsknotą za pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Myśl o jej bliskim nadejściu nie tylko Stygmatyka nie przerażała, lecz przeciwnie, nieodparcie pociągała...
Śmierć w rozumieniu Ojca Pio nie była końcem życia, ale przejściem do pełnej komunii z umiłowanym Bogiem. Wyznał, że pod wpływem działania Jego łaski stała się dla niego „szczytem szczęścia” i jego „przyjaciółką”. Takie jej pojmowanie ukazuje głęboki związek zakonnika ze św. Franciszkiem z Asyżu, który w swej „Pieśni słonecznej” nazwał ją „siostrą”.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
W południowej Nigerii prowadzona jest nie wprost wojna religijna przeciw chrześcijanom – powiedział Radiu Watykańskiemu prezes stowarzyszenia SIGNIS Afryka, komentując zabójstwo kolejnego kapłana w tym kraju. Jego zdaniem wszystko wskazuje na to, że zamach ten miał motywy religijne. Islamiści przemocą szerzą swoją religię. Chcą przejęć kontrolę na regionami, które w większości są zamieszkiwane przez chrześcijan – dodaje ks. Walter Ihejiriki.
Przewodniczący afrykańskiej gałęzi Międzynarodowego Stowarzyszenia Mediów Katolickich SIGNIS przypomina, że zamordowany w ubiegły piątek ks. Matthew Eya dołączył do długiej listy chrześcijan, duchownych i świeckich, którzy zginęli za wiarę w Nigerii. Jego zdaniem chodzi tu o dobrze zaplanowaną strategię islamskich terrorystów. Nasilenie porwań i zabójstw w południowej części kraju, ma na celu szerzenie religii poprzez terror – dodaje ks. Ihejiriki, podkreślając, że to właśnie w tym kontekście należy postrzegać również ostatni zamach na kapłana.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
