Parafia pw. Chrystusa Króla w Jesionowie

Niedziela szczecińsko-kamieńska 44/2014, str. 4

Ks. Marcin Miczkuła

Bądź na bieżąco!

Święty Jan Bosko powiedział: „Z Krzyża musimy czerpać moc przez modlitwę i medytację”. Obecnie wpatrują się w Krzyż św. Ottona mieszkańcy dekanatu Barlinek, a w ostatnim czasie święty czas misji przeżyła wspólnota parafialna pw. Chrystusa Króla w Jesionowie.

Historia parafii

Ta parafia jest jedną z najstarszych na terenie archidiecezji, została erygowana 1 lutego 1936 r. w wyniku osiedlenia się w Jesionowie mieszkańców zachodniej Fryzji, którzy byli katolikami. Pragnęli oni mieć własną świątynię i kapłana, który udzielałby im sakramentów. Wpierw należeli do parafii katolickiej w Pyrzycach, jednak już w 1934 r. otrzymali swojego duszpasterza, ks. Pabela. W 1935 r. duszpasterzem został ks. Paweł Zawadzki, który z dniem erygowania parafii stał się jej pierwszym proboszczem. Wpisał się mocno w życie mieszkańców, kiedy w połowie lutego 1945 r. wstawił się za swoimi parafiankami w wojsku radzieckim. Został pobity. Znaleziono go zabitego w pobliżu zabudowań. Miejscowa ludność pochowała go, zawijając jego ciało w czerwoną szatę liturgiczną na znak męczeństwa. Następnymi duszpasterzami byli: w 1945 r. ks. Antoni Purol SAC, w 1946 r. przez kilka miesięcy ks. Ruprecht Dausmann SAC, w latach 1946-48 ks. Józef Czapran, a w latach 1948-62 ks. Franciszek Gerszberg. Od 1962 do 1963 r. urząd proboszcza pełnił ks. Andrzej Ziółek, a następnie do 1978 r. ks. Michał Suliga. Kolejnym proboszczem został mianowany ks. Aleksander Słodkowski, a w 1986 r. ks. Waldemar Szczurowski, który urząd ten piastował przez 25 lat. Jego następcą został ks. Adam Polanowski, który z pasją i zapałem podjął dzieło rozpoczęte przez poprzedników, prowadzi je i rozwija.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wierni parafii w Jesionowie praktyki religijne spełniają w kościele parafialnym pw. Chrystusa Króla w Jesionowie, w kościele filialnym pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Dziedzicach, w kaplicach filialnych św. Wojciecha BM w Lucinie, św. Stanisława BM w Topolinku i w kościele strażackim św. Floriana w Jesionowie.

Reklama

Czas misji

10 października „Misje u stóp Krzyża” zakończyły się uroczystą Mszą św. z błogosławieństwem świętymi relikwiami w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w Boguszynach. Następnie w asyście strażaków z Jesionowa Krzyż św. Ottona oraz Święte Relikwie zostały przewiezione do kościoła pw. Chrystusa Króla w Jesionowie. W uroczystej asyście ks. prob. Adama Polanowskiego, strażaków, ministrantów oraz parafian krzyż oraz relikwie zostały powitane przez ks. Mariusza Wencławka SDB. Po Mszy św. odbyło się błogosławieństwo relikwiami. W sobotę na poranną Mszę św. przybyli chorzy parafianie. Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił Ksiądz Proboszcz. Po Mszy św. odbyło się błogosławieństwo relikwiami. O godz. 20 sprawowana była Msza św. z nauką o krzyżu dla uczniów szkół średnich, studentów i młodzieży pracującej. Modlitwę zakończył Apel Jasnogórski. Parafianie oprócz niedzielnej Eucharystii gromadzili się na modlitwie indywidualnej u stóp Krzyża św. Ottona, aby polecać siebie i swoje rodziny.

Po południu krzyż oraz Święte Relikwie zostały przewiezione do kaplicy pw. św. Stanisława BM w Topolinku. W poniedzialek krzyż oraz święte relikwie zostały przewiezione do kaplicy pw. św. Wojciecha BM w Lucinie, a we wtorek do kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Dziedzicach. W środę w asyście strażaków z Jesionowa krzyż oraz relikwie zostały przewiezione do kościoła pomocniczego pw. św. Floriana w Jesionowie. Po południu z kościoła św. Floriana wyruszyła w asyście miejscowych strażaków procesja z krzyżem i relikwiami do kościoła parafialnego, gdzie sprawowana była Msza św. wieczorna, a czuwanie zakończył Apel Jasnogórski.

Zakończenie

Piątek był dniem zakończenia misji w parafii w Jesionowie. Uroczystościom przewodniczył ks. prał. Aleksander Ziejewski wraz z ks. prob. Adamem Polanowskim i ks. dziekanem Bronisławem Lose. Homilię wygłosił ks. prał. A. Ziejewski, który na zakończenie podziękował Księdzu Proboszczowi oraz wszystkim parafianom za zaangażowanie w ten ważny dla każdego czas misji świętych. Parafianie swoje świadectwa przeżywania misji świętych zapisywali w księdze „Ave crux, spes nostra”.

2014-10-30 10:28

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Skarb wiary

Niedziela lubelska 43/2018, str. VIII

(buk)

[ TEMATY ]

krzyż

peregrynacja

Paweł Wysoki

Kościół wypełniła modlitwa wiernych

Parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Bożej Woli jako ostatnia w dekanacie zakrzowieckim przeżywała czas misji ewangelizacyjnych i peregrynacji kopii Krzyża Trybunalskiego z relikwiami Drzewa Krzyża

Spotkania rekolekcyjne w dniach 27-30 września prowadziła ekipa ks. Łukasza Głaza, a adoracja krzyża trwała do 6 października. Na zakończenie ze wspólnotą parafialną modlił się abp Stanisław Budzik. Metropolita Lubelski przewodniczył Eucharystii i udzielił sakramentu bierzmowania młodzieży, a na zakończenie Liturgii przekazał krzyż do dekanatu turobińskiego; jako pierwsza kopię Krzyża Trybunalskiego przyjęła parafia w Zakrzowie.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

O. Waldemar Pastusiak, paulin

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ