Francuski pisarz i pilot Antoine de Saint-Exupéry (1900-1943) jest najbardziej znany ze swojego dzieła „Mały Książę”. Książka ta jest jedną z najlepiej sprzedających się i najczęściej tłumaczonych książek wszech czasów. Wielu odkrywa w niej również głęboką duchową inspirację. Monachijska pisarka i historyczka Beate Schley przez wiele lat pracowała w wydawnictwie, a w 2019 r. pod pseudonimem Birgitta Salzmann opublikowała książkę „Ewangelia Małego Księcia: O duchowości Antoine'a de Saint-Exupéry'ego”.

W wywiadzie dla niemieckiego portalu katholisch.de pytana dlaczego „Mały Książę” jest nadal tak fascynujący ponad 80 lat po jego publikacji Schley odpowiada: „Po pierwsze, oczywiście, są dobrze znane cytaty, które wszyscy pamiętają: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Albo: „Przez całe życie jesteś odpowiedzialny za to co oswoiłeś”. Są to bardzo fundamentalne tematy, które podkreśla również religia chrześcijańska. Na przykład, nie tylko widzenie rzeczy z zewnątrz, ale także prawdziwe spojrzenie na rdzeń istoty danej osoby, prawdziwe rozpoznanie osoby - w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu”. Zdaniem Schley takie prawdziwe rozpoznanie osoby oznacza miłość.

Książka nosi tytuł „Ewangelia Małego Księcia”. Podczas niektórych nabożeństw kościelnych - na przykład chrztów lub ślubów - niektórzy ludzie chcą fragmentu z książki zamiast Ewangelii - czasami ku irytacji niektórych teologów. „Oczywiście książka nie zastępuje Ewangelii. Saint-Exupéry też tego nie chciał. Ale jedną z fascynujących rzeczy w jego powieści jest to, że jest tak głęboka: są w niej tematy z naszego własnego życia: porażka, nadzieja i tęsknota, sukces. W wielu aspektach opisuje ona po prostu ludzkie życie, które każdy zna. Nawet jeśli nie jest to Ewangelia w sensie teologicznym, to nadal jest to dosłownie `Dobra Nowina`” - mówi niemiecka pisarka.

Jej zdaniem każdy może dobrze rozpoznać siebie w Małym Księciu, a także zaakceptować swoje negatywne strony. „To również działa tak dobrze, ponieważ zawsze dzieje się to z uśmiechem; ponieważ w tej książce zawsze jest humor. Możesz odkryć czułość i autoironię, gdy `mali` są zawsze o krok przed pozornie rozsądnymi dorosłymi. Dobrą wiadomością jest być może to, że zdajesz sobie sprawę, że ludzie zawsze szukają i to czyni ich szczęśliwymi. To normalne, że zawsze szukamy sensu. Nie jest to wada, nie jest to deficyt, ale przynosi spełnienie” - stwierdza Schley.

Mówiąc o religijności Antoine de Saint-Exupéryego mówi: „Jako katolik został wychowany i dorastał w bardzo religijnej atmosferze. Uczęszczał również do kolegium jezuickiego, a później do katolickiego gimnazjum. Jego matka była bardzo pobożna. Kiedy zniknął podczas wojny w niewyjaśnionych okolicznościach, myślała nawet lub miała nadzieję, że nie umarł, ale być może przeszedł na emeryturę do klasztoru. Nie można powiedzieć, jak bardzo religijna jest dana osoba. Zależy to również od tego, jak definiuje się religię” - mówi Schley.

Jej zdaniem de Saint-Exupéry z pewnością nie kultywował zewnętrznego moralizmu. Ukazywał raczej wewnętrzną konstytucję człowieka jako religijną, jego poszukiwanie sensu jako postawę religijną. Schley przypomina, że obok „Małego Księcia” Saint-Exupéry napisał również rodzaj filozoficznego testamentu w swojej ostatniej książce „Twierdza”, dziele które nigdy nie zostało ukończone i zostało opublikowane dopiero pośmiertnie. Skonkretyzował w niej swoje filozoficzne przemyślenia ukazując, że wiele dzieje się wewnątrz ludzi, czego nie trzeba pokazywać i mówić wszystkim. Dobrze widzi się tylko sercem. „Sam Saint-Exupéry taki właśnie był. Nie lubił udzielać wywiadów i był bardzo skryty; pod koniec życia popadł w głęboką depresję. Nie chciał po prostu dawać jakichś interpretacji lub prawdy, ale chciał, aby czytelnicy odkryli jego myśli i filozofię dla siebie w jego książkach” - mówi Schley.

Mówiąc o aktualnym przesłaniu „Małego Księcia” niemiecka historyczka podkreśla, że jest nim z pewnością to, że trzeba być uważnym. „Jeden przykład: nie można pozwolić, by baobaby rosły w niebo i zarastały wszystko. Ponieważ wtedy wyrządzają więcej szkody niż pożytku. Jest o tym ładny fragment w `Małym Księciu`. Można by porównać negatywne wydarzenia polityczne w niektórych krajach, tj. nadużywanie władzy, populizm i wiele innych rzeczy, które naprawdę utrudniają rozwój innych sił, z baobabami. Trzeba być bardzo ostrożnym i usunąć te zagrożenia - innymi słowy, wykorzenić te szalejące baobaby na wczesnym etapie, aby nie ograniczały życia i nie zabierały powietrza, którym oddychamy” - mówi Schley.

Wskazując na osobisty „morał historii Małego Księcia”` stwierdza: „Wspaniałą rzeczą jest to, że w `Małym Księciu` nie ma z góry określonej interpretacji ani morału. Ale książka może zainspirować ludzi, by odważyli się kultywować swoje dziecięce oblicze. Że jesteś także dorosłym, który pracuje, który, jak mówi książka, zawsze wierzy w liczby; który zawsze chce wszystko zmierzyć: Jak wysoki jest człowiek, ile ma lat - ale nie: Czy potrafi grać na gitarze? Czy potrafi malować obrazy; w czym jego serce pokłada nadzieję? Te kreatywne rzeczy są w rzeczywistości ważniejsze dla poznania osoby. Postanowiłem to zrobić: Muszę znów stać się jak małe dziecko - `Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego`, jak mówi Biblia. `Dobrą Nowiną` Małego Księcia jest to, że jeśli zachowasz swoje dziecięce serce i spojrzysz nim na świat, otrzymasz więcej od życia: więcej przyjemności, więcej radości, więcej szczęścia” - zachęca pisarka.