ALEKSANDRA MARCIŃCZAK: – Skąd wziął się pomysł na wspólne wyjazdy wiernych z parafii pw. św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze?
IWONA SZABLEWSKA: – Pomysł pierwszego wyjazdu pojawił się przed wizytą duszpasterską, kolędą 2013/2014. Doszliśmy do wniosku wspólnie z ks. Pawłem Terzykiem opiekującym się ministrantami, że będzie dobrze zorganizować wyjazd dla ministrantów. Parafianie wiedzieli, że wrzucając datek do puszki, część tych środków będzie przekazana na jednodniową wycieczkę do Term Solnych w Burgu k. Cottbus w Niemczech. Wyjazd odbył się 22 lutego. Termy przez 3 godziny dostarczyły mnóstwo relaksu, odpoczynku, zabawy. Każdy z naszej 43-osobowej ekipy znalazł odpowiedni dla siebie basen solankowy. Szczególną popularnością cieszył się basen na zewnątrz – pływać w lutym w otwartym basenie to dopiero atrakcja. Było super! Wracając, mieliśmy już pomysł na kolejne miejsce do odwiedzenia.
– Ich celem jest przede wszystkim integracja parafian. Wspaniale jest wspólnie spotkać się na modlitwie, cudownie jest również razem podziwiać piękno przyrody w miejscach, gdzie dotarliśmy. Wspólnie spędzony czas na rozmowach to często początki zawiązywanych znajomości, przyjaźni, to również brak anonimowości w ławce w naszym kościele.
Reklama
– Jak wygląda przygotowanie wycieczki?
– Staramy się, aby koszty nie były barierą, dlatego szukamy darczyńców, aby z wyjazdu mogły skorzystać również dzieci, młodzież, którym warunki finansowe na to nie pozwalają. Przygotowaniami dotychczas zajmowaliśmy się wspólnie z mężem, dla nas nie stanowi to większej trudności, sami kochamy podróżowanie, poznawanie nowych miejsc i ludzi. Myślę, że dotychczasowe wyjazdy podobały się tak bardzo, że pomysłów na kolejne nie brakuje i chętnych również.
– Gdzie dotychczas byliście? Czym się kierujesz w wyborze miejsc zwiedzania?
– Jedziemy wspólnie w bardzo zróżnicowanej grupie wiekowej, od dzieci po seniorów, dlatego miejsca, które odwiedzaliśmy, musiały być dostępne dla osób z różną kondycją fizyczną i bezpieczne dla wszystkich. Doskonale wiemy, czego możemy się spodziewać, bo sami jesteśmy zauroczeni tymi miejscami, ponieważ wielokrotnie je odwiedzaliśmy. W lutym odwiedziliśmy Termy Solne w Burgu, a w czerwcu podziwialiśmy piękno gór Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii na pograniczu Polski, Czech i Niemiec.
– Jaka atmosfera panuje na wyjeździe?
Reklama
– Parafia to wspólnota ludzi wierzących, która spotyka się na czytaniu Pisma i Łamaniu Chleba, dlatego każdy wyjazd rozpoczynamy wspólną modlitwą na Mszy św. Po tak dobrze rozpoczętym dniu można zdobywać każde miejsce. Wspólnota składa się z ludzi w każdym wieku, jak w rodzinie, tak też było na naszych wyjazdach. W przyjacielskiej atmosferze wszyscy uczą się odpowiedzialności za siebie nawzajem, zwracania uwagi na bezpieczeństwo fizyczne i duchowe.
– Czy zauważasz, że po takich wyjazdach coś zmienia się we wspólnocie parafialnej?
– Każdy wyjazd powoduje większą otwartość ludzi i całe mnóstwo pomysłów, co wspólnie w parafii możemy zrobić. Myślę, że istotnym elementem jest działanie ludzi świeckich. Uważamy, że Kościół, ksiądz nie mogą być postrzegani jako „tanie biuro podróży”, które ma obowiązek organizować wolny czas dla parafian. To zadanie ludzi świeckich. Wspólnotę tworzą ludzie obdarowani różnymi talentami, my potrafimy organizować wspólne wyjazdy, więc chcemy tym się podzielić z innymi. Dzięki otwartości proboszcza ks. Krzysztofa Forysia i pomocy ks. Pawła mogliśmy wspólnie wyjechać. Gdy takie działania podejmują osoby świeckie, zaangażowane w życie swojej wspólnoty, to nawet mimo zmian dokonywanych wśród księży posługujących w parafii takie inicjatywy będą nadal kontynuowane.
* * *
EWA ZIEMBA, parafianka, która wraz z innymi zwiedzała Czeską i Saksońską Szwajcarię: – Wycieczka była bardzo udana, odstresowująca i odrywająca trochę od codzienności. Atmosfera bardzo przyjemna. W autokarze wspólnie się modliliśmy. Widziałam piękne miejsca, o których nie miałam pojęcia, że są tak blisko. Czekam na następną.
ŁUKASZ IWANIEC, organista w parafii, do Term w Burgu pojechał z kilkuletnim synem: – Atutem tej wycieczki było to, że cel był niedaleko, była w przystępnej cenie, jechaliśmy z ludźmi, których mniej więcej znamy, a też są blisko Kościoła, więc automatycznie jest taka nić porozumienia, co spowodowało, że wyjazd miał charakter spokojny i rozrywkowy. Atmosfera była rodzinna. Ja na tym mocno skorzystałem, odpocząłem, a Tobiasz mógł się zintegrować z innymi dziećmi.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Aniołów Stróżów w Lidzbarku Welskim
W 23. roku istnienia parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Aniołów Stróżów w Lidzbarku Welskim Pan Bóg pozwolił wiernym i duszpasterzom przeżywać radość konsekracji kościoła. Świątynia jest owocem wiary parafian, wieloletniego trudu i ofiar oraz cierpliwego oczekiwania na uwieńczenie wszystkich tych starań
Uroczystość poświęcenia kościoła i ołtarza odbyła się 29 czerwca o godz. 15.
Konsekratorem i przewodniczącym ceremonii był biskup toruński Andrzej Suski. Mszę św. koncelebrowali proboszcz ks. kan. Marian Wiśniewski oraz licznie zaproszeni kapłani, wśród których byli również ci, co przed laty posługiwali w parafii, i ci, którzy z niej pochodzą.
Eucharystia rozpoczęła się procesyjnym wejściem pocztów sztandarowych szkół lidzbarskich, Strzeleckiego Bractwa Kurkowego, Ochotniczej Straży Pożarnej i grup parafialnych oraz służby liturgicznej i duchowieństwa do nieoświetlonego i nieozdobionego kościoła. Ks. kan. Marian Wiśniewski przedstawił początki istnienia parafii, a następnie poprosił Księdza Biskupa o dokonanie konsekracji świątyni. W imieniu osób, które fizyczne pracowały przy budowie kościoła, głos zabrali Mariola i Michał Cander.
Bp Andrzej Suski pobłogosławił wodę i pokropił nią wiernych oraz ściany kościoła i obnażony ołtarz, po czym nastąpiła Liturgia Słowa. Komentatorem poszczególnych części liturgii konsekracji był kleryk Piotr Śliwiński. W homilii bp Andrzej zwrócił szczególną uwagę na ołtarz – miejsce, na którym sprawowana jest Najświętsza Ofiara Jezusa Chrystusa. To właśnie na ołtarzu kapłański trud osiąga swój szczyt. Od ołtarza Pan Jezus kieruje ważne słowa, które kiedyś zostały wypowiedziane w Wieczerniku. Od ołtarza płynie ku wiernym błogosławieństwo. Ksiądz Biskup podkreślił, że „przez konsekrację oddajemy świątynię na zawsze Bogu po to, aby nas w niej gromadził, uświęcał i obdarzał swoimi łaskami. Ta świątynia powstała z tęsknoty ludzi tej dzielnicy za Panem Bogiem. Ofiary wspólnoty i te materialne oraz te niewymierne, jak dary modlitwy i cierpienia, są wpisane w każdą cząstkę tego kościoła. Każdy element tej świątyni jest wołaniem dla wszystkich pokoleń, że człowiek nie może się obejść bez Boga”. Kaznodzieja wyraził wdzięczność wobec Boga za to, że pobłogosławił budowie, którą szczęśliwie zakończono, wobec proboszcza, który „od początku prowadził budowę i wiele nocy nie przespał, kiedy trzeba było podejmować ważne decyzje”. Słowa podziękowania skierował również do współpracowników: księży wikariuszy, rady parafialnej, inżynierów, projektantów, artystów oraz tych, którzy modlitwą i ofiarą przyczynili się do powstania kościoła.
„Drodzy Bracia i Siostry, zbudowaliście piękną świątynię, z której możecie być dumni, ale najważniejsze zadanie nie zostało jeszcze zakończone. Oprócz murów mamy budować także Kościół żywy, świątynię w naszych sercach i rodzinach, budować wspólnotę, która będzie się tu gromadzić jako rodzina dzieci Bożych. W tej rodzinie ma być wzajemna miłość i nikt nie może być z niej wykluczony. Nikt ochrzczony nie może też obojętnie przechodzić obok swojej parafii” – mówił bp Andrzej. Na zakończenie homilii zapewnił o swojej modlitwie za wszystkich zgromadzonych na Liturgii i prosił o wspólną modlitwę, aby tworzyć żywą świątynię w Panu, tak jak oczekuje tego Jezus Chrystus.
Po Wyznaniu wiary odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. Modlitwą tą wierni prosili o wstawiennictwo świętych i błogosławionych przed tronem miłosiernego Boga. Następnie Ksiądz Biskup odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, po czym namaścił krzyżmem świętym ołtarz i ściany kościoła. Kolejnym elementem liturgii było okadzenie ołtarza i ścian świątyni, które dokonało się poprzez umieszczenie wielkiej kadzielnicy na środku ołtarza. Namaszczenia i okadzenia ścian kościoła bp Andrzej dokonał wspólnie z proboszczem ks. kan. Wiśniewskim. Stanowiło to najważniejszą chwilę ceremonii.
Ostatnim elementem liturgii konsekracji było oświetlenie ołtarza i kościoła. W uroczystej procesji wniesiono paschał oraz świece, które zapalone przez Księdza Biskupa zostały umieszczone przy ołtarzu. W 6 miejscach świątyni umieszczono świece – zacheuszki, czyli znaki konsekracyjne potwierdzające przekazanie kościoła na własność Bogu. Następnie procesjonalnie wniesiono kwiaty, upiększając kościół. W procesji z darami ofiarnymi delegacja parafii przyniosła monstrancję, przedstawiciele Urzędu Miasta – kustodię, delegacja kółek różańcowych i Akcji Katolickiej – ofiary pieniężne, budowniczowie kościoła – kronikę parafialną, leśnicy – owoce lasu, a przedstawiciele lidzbarskich szkół – stuły.
Delegacja rodzin parafii podziękowała Księdzu Biskupowi za dar modlitwy i konsekrację kościoła. W imieniu wspólnoty parafialnej przedstawiciele rady duszpasterskiej na ręce ks. kan. Wiśniewskiego, budowniczego kościoła, złożyli bukiet 23 róż i podziękowanie za jego trud i poświęcenie. Na zakończenie przemówił Ksiądz Proboszcz, dziękując Księdzu Biskupowi oraz wszystkim za wszelką pomoc, obecność i modlitwę. Po tym w świątyni rozległy się gromkie brawa wiernych, którzy w ten sposób wyrazili radość i wdzięczność za możliwość uczestniczenia w tak historycznej chwili.
Dramatyczne świadectwa z Gazy – Lekarze bez Granic o głodzie i śmierci
2025-07-26 16:25
Karol Darmoros /KAI
Adobe Stock
Brak żywności, wody i pomocy medycznej. W takich warunkach od miesięcy funkcjonują lekarze i mieszkańcy Strefy Gazy. Pracownicy Lekarzy bez Granic (MSF) alarmują: głód stał się bronią wojenną w konflikcie Izraela z Hamasem, a ci, którzy próbują zdobyć jedzenie, giną od kul.
„W pierwszych 6-24 godzinach poziom cukru we krwi spada. Organizm zużywa zapasy glikogenu. Po 3 dniach zaczyna rozkładać tłuszcz, a potem mięśnie, nawet serce - tylko po to, by przeżyć. Wtedy dzieci przestają płakać” - mówi dr Mohammed Abu Mughaisib, zastępca koordynatora medycznego Lekarzy bez Granic w Gazie, w nagraniu dla mediów watykańskich prosto z obozu dla uchodźców.
Ruch Obrony Granic na przejściu granicznym w Słubicach
Policja rozwiązała pikietę Ruchu Obrony Granicy, która odbywała się w sobotę w Wałbrzychu. Wylegitymowano uczestników tego zgromadzenia; będą wobec nich kierowane wnioski do sądu – powiedziała PAP asp. szt. Monika Kaleta z biura prasowego dolnośląskiej policji.
Pikieta, której przewodniczył Robert Bąkiewicz, odbywała się na Placu Magistrackim w Wałbrzychu. W zgromadzeniu brało udział kilkadziesiąt osób.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
