Uroczystości w archikatedrze lubelskiej rozpoczęły się Eucharystią pod przewodnictwem bp. Artura Mizińskiego. W homilii, nawiązując do Modlitwy Arcykapłańskiej, zwrócił on uwagę, że Chrystus dzień przed męką modlił się o jedność swojego Kościoła. - Tak jak na początku Kościoła, tak i dziś – mówił bp Artur – potrzeba nam jedności w świecie, w którym chrześcijanie walczą ze sobą. Przedstawił św. Andrzeja Bobolę jako apostoła jedności, który oddał życie głosząc Chrystusa i zdobył dla niego wiele dusz. Zwracając się do Braci Kurkowych zachęcał, aby słowa Chrystusa i przykład św. Andrzeja przenieść na dzisiejsze czasy poprzez modlitwę i konkretne czyny. Podkreślił rolę ruchu społecznego Braci Kurkowych dla zachowania tożsamości narodowej, dziedzictwa historycznego oraz wartości chrześcijańskich i przekazania tego dziedzictwa młodemu pokoleniu. – Bracia, starajcie się o zachowanie jedności między sobą, o zachowanie godności każdej osoby, wolności wyznawania swoich przekonań, także religijnych. Niech Wasza postawa wskazuje właściwe wartości obecne na kartach Ewangelii i kształtuje na nich nasze dziś i nasze jutro – zakończył bp Miziński.
Następnie ksiądz biskup odebrał ślubowanie i dokonał instalacji kandydatów w poczet Braci Kurkowych według przewidzianego ceremoniału. Na zakończenie zostali ogłoszeni: Lubelski Króla Kurkowy, którym został Tadeusz Pęzioł oraz Marszałkowie Kurkowi, którymi zostali Andrzej Strawa i ks. Bogdan Zagórski. Bp Miziński dokonał uroczystej intronizacji Lubelskiego Króla Kurkowego i Marszałków Kurkowych, wręczając im dystynktoria, które potwierdzają, że zobowiązują się oni stać na straży prawdy, honoru i tradycji bardziej niż jest to powszechnie przyjęte. W podziękowaniu za szczególną troskę, opiekę duchową, pielęgnowanie wartości patriotycznych, hołdowanie tradycji oraz stałość i wierność, Kapituła Konwentu Seniorów Bractwa Strzelców Kurkowych św. Jana Kantego nadała bp. Arturowi Mizińskiemu order „Stałość i Wierność”.
Po uroczystościach w archikatedrze, bracia w uroczystym przemarszu przeszli na dziedziniec Zamku w Lublinie na Milenijny Apel Pamięci i dalszą część ceremonii intronizacji Króla Kurkowego i nadanie orderów brackich i testymoniów.
John Singleton Copley, "Wniebowstąpienie Chrystusa"/commons.wikimedia.org
Przypisywana Homerowi „Odyseja” powstała w VIII w. przed Chr. Łukasz pisał kilkadziesiąt lat po zmartwychwstaniu Chrystusa. Homer w swoim geniuszu fabułę poematu zakuł w kształty heksametru. Ewangelista z Antiochii pisał wyszukaną nieco, aczkolwiek zrozumiałą prozą. „Odyseja” składa się z dwudziestu czterech części, dzieło Łukasza natomiast podzielone zostało na dwadzieścia cztery rozdziały. Ta ostatnia zbieżność to oczywiście zwykły przypadek. Nie wiadomo jednak, czy przypadkiem jest również i to, iż Łukaszowa Ewangelia rozpoczyna się i kończy w świątyni jerozolimskiej.
Podobnie jak wędrówka mitycznego Odyseusza rozpoczyna się i kończy na Itace. Homer sięgnął po znany później w literaturze greckiej motyw wędrówki cyklicznej. Akcja narracji rozpoczyna się w tym samym miejscu, w którym się kończy, jednak w toku narracji mają miejsce wydarzenia, które całkowicie odmieniają sytuację początkową. Pierwsza scena dzieła Łukasza to modlitwa Zachariasza w świątyni, podczas której otrzymuje on zapowiedź narodzin poprzednika Chrystusa. Ostatnia scena Ewangelii to modlitwa uczniów Chrystusa, również w świątyni, już po Jego zmartwychwstaniu: „z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni wielbiąc i błogosławiąc Boga” (Łk 24,52-53).
Wybitny poeta, autor ponad pięćdziesięciu tomów poezji, serdeczny człowiek, świetny kaznodzieja, na którego kazania do kościoła wizytek przychodziły tłumy ks. Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 w Warszawie. W życiu - mówił ks. Twardowski - najważniejsze jest samo życie. A zaraz potem miłość.
Tuż obok gwarnego Krakowskiego Przedmieścia, w głębi ogrodu na terenie klasztoru Sióstr Wizytek w drewnianej kapelanii mieszkał ksiądz Jan Twardowski. To było ważne miejsce w Warszawie. Przez lata ks. Jan miał zwyczaj, że o godzinie trzeciej po południu siadał w przedsionku zakrystii kościoła Wizytek i czekał na tych, którzy chcieli z nim porozmawiać.
W XVIII Święto Dziękczynienia w warszawskiej Świątyni Opatrzności Bożej kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, przypomniał, że chrześcijanin jest pielgrzymem nadziei, a jego wiara nie może ograniczać się do „wpatrywania się w niebo”. „Nadzieja jest ruchem, podróżą, a nasze dziękczynienie powinno przemieniać się w konkretne czyny” - podkreślił hierarcha, który przewodniczył uroczystej Mszy świętej.
Na początku liturgii metropolita warszawski abp Galbas, przypominając tajemnicę wniebowstąpienia Jezusa i Jego nieustannego orędownictwa podkreślił, że ono jest Bożą Opatrznością. Wskazał na cel naszego życia - niebo. Wyraził radość za to spotkanie w Świątyni Opatrzności Bożej, która jest wyrazem wdzięczności polskiego narodu, oraz wdzięczność za troskę o tę świątynię.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
