Roraty i adwentowe śniadania

Jadwiga Zynwala

Jadwiga Zynwała

Bądź na bieżąco!

Stalowa Wola

Roraty, to Msze św., tradycyjnie odprawiane w Adwencie jeszcze przed świtem. Dodatkowo, w niektórych wspólnotach powstał zwyczaj zapraszania wiernych, uczestniczących w Roratach na śniadanie. W Stalowej Woli na takie poranne spotkania zapraszały w tym Adwencie dwie parafie: pw. Opatrzności Bożej i bł. Jana Pawła II. W pierwszej liczba uczestników dochodziła do 130 osób. Każdy dostawał drożdżówkę, mleko, kakao lub herbatę. Dwa lata temu z inicjatywą powrotu Rorat na ranne godziny i organizowania śniadań adwentowych wystąpili dwaj księża: ks. Krzysztof Sibiga i ks. Piotr Klocek. Ówczesny proboszcz, śp. ks. Jerzy Warchoł, zaakceptował pomysł. Podobnie jak 0becny – ks. Krzysztof Kida, który widzi, że parafianie, od tych najmłodszych do najstarszych, bardzo chętnie uczestniczą wtedy w Roratach. Wielu z nich przychodzi nawet 20 min. wcześniej, aby śpiewać „Godzinki”.
Na podobne śniadanie zapraszała w tym roku parafia akademicka. Pomysł takich spotkań zrodził się w pierwszym roku istnienia parafii. Ks. proboszcz Mariusz Kozłowski i z ks. Dominik Bucki chcieli w ten sposób zachęcić ludzi do uczestnictwa w Roratach. W tym Adwencie z zaproszenia skorzystało ok. 80 osób. Śniadanie przygotowują studenci KUL-u. Panuje na nich rodzinna, radosna atmosfera. To nie tylko okazja do zjedzenia drożdżówki i wypicia kawy, czy herbaty (najmłodsi mają też kakao i płatki śniadaniowe), ale zamienienie ze znajomymi i nieznajomymi kilku słów.
W środę 11 grudnia roratnią Mszę św. w parafii akademickiej odprawił bp Krzysztof Nitkiewicz, który odpowiedział na zaproszenie złożone mu podczas wizytacji kanonicznej. Razem z wiernymi zjadł też śniadanie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2013-12-18 09:21

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Światło w ciemności

Niedziela Ogólnopolska 48/2015, str. 31

Ks. Mariusz Rosik

[ TEMATY ]

adwent

PublicDomainPictures

Krótkie, bo zaledwie czterdziestodwuletnie życie duńskiego „Sokratesa Północy” naznaczone było doświadczeniem cierpienia w wielu postaciach. Soren Kierkegaard (1813-55), jeden z prekursorów myśli egzystencjalnej, czerpał dla swej filozofii pełną garścią z myśli chrześcijańskiej. I choć wiara stanowi jedno z naczelnych źródeł jego filozofii, to wydaje się, że traktował ją w sposób wybiórczy.Był ogarnięty niemal obsesją grzechu i lęku przed Bogiem i Jego karą. Było to w pewnym sensie typowe dla ówczesnych protestanckich rodzin. Różne wydarzenia mogły leżeć u podstaw filozofii Kierkegaarda: tajemniczy postępek jego ojca, Michaela Pedersena, który twierdził, że Bóg ukarze zań całą jego rodzinę; świadomość, że pierwsza żona ojca zmarła zaledwie po dwóch latach małżeństwa, a ten był już przypuszczalnie w związku ze swą gospodynią, matką Sorena, którą poślubił już w rok po śmierci żony; śmierć sześciorga rodzeństwa (wszyscy zmarli, nie przekroczywszy 33 lat, tzw. wieku Chrystusowego, co przez niektórych uważane było za znak odrzucenia przez Boga); nagle zerwane zaręczyny z Reginą Olsen, bez jasnego powodu. Na to wszystko nakładało się drastyczne wspomnienie z dzieciństwa: strasznej burzy, pełnej piorunów i grzmotów. Mały Soren był niemal przekonany, że umrze rażony piorunem. Twierdził, że bezpośrednio do niego odnoszą się słowa Jezusa: „Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi” (Łk 21, 25-26). Biografowie twierdzą, że te trudne doświadczenia leżą u podstaw „mrocznej” filozofii Kierkegaarda. I choć często pochylał się nad Biblią, dopiero pod koniec jego życia z nową mocą dotarła do niego prawda, że przez ciemność ludzkich zmagań przeprowadzić może bezpiecznie światło przeszywające każdy mrok – światło słowa Bożego.

CZYTAJ DALEJ

Rzym: otwarto nowe przejście na Plac św. Piotra

2025-04-06 10:41

tom
/KAI

[ TEMATY ]

Watykan

Plac św. Piotra

Adobe Stock

Podróżujący koleją mogą teraz dotrzeć do Watykanu bez kontaktu z ruchem samochodowym. W Rzymie w sobotę na stacji San Pietro otwarto ścieżkę dla pieszych, która prowadzi na Plac św. Piotra bez konieczności przechodzenia przez ulicę.

„Passeggiata del Gelsomino” (przejście jaśminowe) rozpoczyna się na włoskiej stacji kolejowej Watykan i prowadzi przez stary most kolejowy z którego roztacza się wspaniały widok na Bazylikę św. Piotra, bezpośrednio do Murów Watykańskich. Idąc nimi dochodzi się do Placu św. Piotra. Według władz miasta koszt renowacji, która obejmowała także zasadzenie ponad tysiąca roślin, wyniósł 2,6 mln euro.

CZYTAJ DALEJ

Głos Boga jest pierwszym źródłem życia

2025-04-06 15:04

Kamil Krasowski

[ TEMATY ]

Otyń sanktuarium

Wielkopostne czuwanie kobiet

„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.

Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama