Uczniowie częstochowskich szkół podstawowych i gimnazjalnych od niedawna mogą korzystać z nowej pomocy naukowej – gry pamięciowej: „Militarne dzieje miasta i regionu”, która pozwoli im poprzez zabawę poznać bliżej i utrwalić w pamięci sylwetki ważnych postaci z historii naszej małej ojczyzny oraz wydarzenia, w jakich brali udział. W grze zaprezentowano osoby, które zasłużyły się dla Polski, niejednokrotnie poświęcając dla niej swoje życie.
Na kartach umieszczono wizerunki 15 postaci, a w dołączonej do gry broszurze uczniowie znajdą ich krótkie życiorysy. Warto, by przeczytali je także dorośli, gdyż bohaterowie ci są raczej mało znani; ponadto w tekście znajduje się sporo ciekawostek o naszym mieście i regionie. Gra (najprościej mówiąc) polega na dopasowaniu dwóch kart – chodzi o to, by dobrać karty z postaciami, których życiorysy wiążą się z jednym wydarzeniem z historii Częstochowy czy naszego regionu. Wygrywa ten, kto zgromadzi w ciągu 15 minut najwięcej takich par.
Upamiętnieni w grze edukacyjnej „Militarne dzieje miasta i regionu” zostali: Kacper Karliński, o. Augustyn Kordecki, Kazimierz Pułaski, Wincenty Krasiński, Zygmunt Adam Chmieleński, Kazimierz Busler, Gustaw Orlicz-Dreszer, Bronisław Panek, Janusz Gąsiorowski, Alfred Franke, Jerzy Kurpiński „Ponury”, Eugeniusz Stasiecki, Zygmunt Łęski, Stanisław Sojczyński i Andrzej Pełka.
Wśród instytucji zaangażowanych w przygotowanie gry edukacyjnej należy wymienić: Zespół Szkół Technicznych w Częstochowie (dyrektor i nauczyciel historii Rafał Piotrowski jest jednym z pomysłodawców gry), Hufiec Częstochowa Związku Harcerstwa Polskiego, Zespół Szkół Gastronomicznych im. Marii Skłodowskiej-Curie w Częstochowie oraz Zespół Szkół Samochodowo-Budowlanych w Częstochowie. Grę wymyśliła i opracowała grupa nauczycieli historii z trzech częstochowskich zespołów szkół. Wyboru postaci dokonali oraz opracowali projekt gry: Marek Fiszer (nauczyciel Zespołu Szkół Technicznych w Częstochowie), Karolina Piotrowska (nauczycielka Zespołu Szkół Gastronomicznych w Częstochowie) i Agnieszka Burzyńska (nauczycielka Zespołu Szkół Samochodowo-Budowlanych w Częstochowie). Zapał i pasja twórców gry zasługują na wielką pochwałę!
Częstochowskie szkoły otrzymały grę „Militarne dzieje miasta i regionu” bezpłatnie (na razie wydano 100 sztuk gry). Projekt finansował Urząd Miasta Częstochowy oraz sponsor, firma „Technopol”. Gra została bardzo starannie, estetycznie wydana. Pudełko (jest na nim przedstawiony obraz oblężenia Jasnej Góry przez Szwedów w 1655 r.) oraz karty są wykonane z grubego lakierowanego kartonu. Wydawcy chcą, by w każdej częstochowskiej podstawówce i gimnazjum był choć jeden egzemplarz gry.
Już w sobotę, 10 października 2020 r., po raz pierwszy w Polsce będziemy obchodzić Dzień Gier Planszowych, którego celem jest zachęcenie nowych osób do odkrywania ciekawych sposobów na wspólną zabawę z najbliższymi.
Został on wpisany do kalendarza świąt nietypowych, a organizatorom na miesiąc przed startem udało się zebrać wokół wydarzenia ponad 200 partnerów - dziennikarzy, artystów, nauczycieli, znanych i lubianych blogerów i vlogerów, a także popularne sieci handlowe. 10 października w planszówki będzie grała cała Polska!
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
