W dniach 8-11 października 2013 r. w Ośrodku Charytatywno-Szkoleniowym im. abp. Antoniego J. Nowowiejskiego Diecezji Płockiej w Popowie odbyła się sesja pt. „Człowiek i wojna” dla żołnierzy weteranów, uczestników misji poza granicami państwa, zorganizowana przez Caritas Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego we współpracy z Departamentem Wychowania i Promocji Obronności. Duszpasterzem prowadzącym sesję był o. prof. Józef Augustyn SJ - rekolekcjonista i duszpasterz różnych środowisk, redaktor naczelny kwartalnika „Życie Duchowe”. W zjeździe udział wzięli również księża kapelani Wojska Polskiego i psychologowie, uczestniczący w misjach bojowych.

Najważniejsze tematy podejmowane podczas konferencji to: kondycja egzystencjalno-duchowa ludzkiej osoby; odpowiedzialność za życie swoje i bliźnich; człowiek bogiem nie jest i nie ma prawa zniewalać bliźniego; równość wszystkich ludzi wobec Boga; skąd się biorą wojny; człowiek - istota krucha, potrzebująca pomocy i wsparcia; lęk i poczucie winy w obliczu śmierci; jak przekraczać ludzką słabość; cel i sens ludzkiego życia. Prowadzący spotkania zachęcał żołnierzy do osobistej refleksji nad czasem spędzonym w warunkach misji, by tym trudnym doświadczeniem ubogacić własne życie. Żołnierze żywo interesowali się nauczaniem Kościoła katolickiego o wojnie, o użyciu broni, o pojęciu wojny sprawiedliwej i niesprawiedliwej. Były podjęte także tematy związane z ludzką miłością, małżeństwem, rodziną: troska o małżeństwo i rodzinę; jak być dobrym synem, aby stawać się dobrym ojcem; rodziny żołnierzy uczestniczących w misjach zagranicznych.

Odbywały się też spotkania w małych grupach, animowane przez psychologów i księży kapelanów. Żołnierze dzielili się swoimi doświadczeniami z czasów spędzonych na misjach zagranicznych. Inne tematy zaproponowane do omówienia w małych grupach to: najtrudniejsze i najpiękniejsze doświadczenia w czasie misji zagranicznej; koleżeństwo na misji: wzajemna pomoc, wsparcie, zaufanie; więzi z rodziną: z żoną, dziećmi, rodzicami - przed misją, w czasie misji i po misji.

W miarę rozwijania się sesji narastało wzajemne zaufanie żołnierzy, którzy przyjechali z różnych jednostek rozsianych po całej Polsce, a wcześniej się nie znali. Umożliwiło to szczere dzielenie się tym ważnym, ale i bardzo trudnym doświadczeniem, jakim było dla nich uczestnictwo w misji zagranicznej. Był czas na pytania i dyskusje. Uczestnicy sesji modlili się za kolegów poległych w misjach zagranicznych, przywołując ich z imienia i nazwiska. Dzień kończył się rozmowami przy ognisku.