100 lat obecności Sióstr Służebniczek w Pikulicach

Ks. Mieczysław Wolanin

[ TEMATY ]

zakon

jubileusz

Archiwum Sióstr Służebniczek

Siostry Służebniczki podczas modlitwy w dzień jubileuszu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dziękczynne „Ciebie Boga wysławiamy” w dniu Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny wyśpiewały Siostry Służebniczki Starowiejskie za 100 lat obecności w parafii Pikulice. Z serc popłynęła wdzięczność wobec Bożej Opatrzności za wszelkie łaski i błogosławieństwa, które spłynęły zarówno na Zgromadzenie, jak i na wspólnotę parafialną. Wdzięczność także dla Sióstr, które przez cały wiek, mimo wielu trudnych okoliczności w czasie I i II wojny światowej oraz w okresie powojennym, trwały niestrudzenie na posterunku, służąc Bogu i ludziom swoją modlitwą i pracą.

Jak podaje „Kronika Parafialna”, Siostry Służebniczki do Pikulic sprowadziła Księżna Lubomirska, na usilne prośby miejscowej ludności. Przygotowała i przekazała im dom oraz hektar ziemi. Zadaniem sióstr miało być prowadzenie szkoły i ochronki, obsługa miejscowego kościoła, pomoc biednym i chorym oraz opieka nad młodzieżą pod kątem praktycznego przygotowania do dorosłego życia (w tym celu siostry prowadziły kursy kroju i szycia).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jubileuszowym uroczystościom przewodniczył miejscowy proboszcz, ks. Andrzej Wolanin, który we wprowadzeniu do dziękczynnej Mszy św. przywołał niektóre wydarzenia ze stuletniej obecności sióstr. Okolicznościową homilię wygłosił ks. Mieczysław Wolanin. Obsługę liturgiczną przygotowały miejscowe Siostry wraz z przedstawicielami parafii.

Na zakończenie Eucharystii słowa podziękowania pod adresem Sióstr Służebniczek skierowali przedstawiciele wspólnoty parafialnej: Akcja Katolicka, młodzież ze scholi oraz rodzice dzieci przedszkolnych. W ciepłych słowach dziękowali za ich modlitwę, troskę o wychowanie młodego pokolenia, życzliwość dla ludzi i dbanie o estetykę kościoła parafialnego.

W tym uroczystym dziękczynieniu licznie wzięły udział Siostry z prowincji, na czele z Matką Prowincjalną. Także ona wyraziła wdzięczność Bogu i ludziom za wszelkie dobro zrealizowane przez posługę sióstr, które na przestrzeni wieku w tej parafii pracowały i pracują nadal. W formie modlitewnej wyrażono życzenie na przyszłość, aby w Zgromadzeniu nie brakowało powołań.

2012-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W 40. rocznicę wielkiego pontyfikatu

Niedziela Ogólnopolska 40/2018, str. 35

Jan Żaryn

[ TEMATY ]

jubileusz

Archiwum „Aspektów”

Zbliża się rocznica wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową. Już teraz stała się ona dobrym pretekstem do tego, byśmy się mogli przyjrzeć tamtym wydarzeniom. Próbowaliśmy to czynić – my, czyli naukowcy zajmujący się dziejami Kościoła katolickiego w XX wieku – podczas specjalnego panelu zorganizowanego na Zamku Królewskim w Warszawie przez Centrum Myśli Jana Pawła II.

CZYTAJ DALEJ

Nigdy nie jest za późno na Boże Miłosierdzie – modlitwa za więźniów

2025-03-26 19:04

mir
/KAI

[ TEMATY ]

miłosierdzie Boże

Adobe Stock

Choć niekiedy zapominamy o modlitwie za więźniów, jest ona ważna będąc jednym z uczynków miłosierdzia. Przypomina o tym też obchodzony dziś we wspomnienie św. Dobrego Łotra Dzień Modlitw za Więźniów. Na Jasna Górze odprawiona została droga krzyżowa w intencji osadzonych, o godz. 17.00 sprawowana będzie Msza św. przez Naczelnego Kapelana Więziennictwa.

Arkadiusz Gądek, wychowawca oddziału zewnętrznego w Areszcie Śledczym w Bydgoszczy przyjechał z grupą osadzonych ze swojego oddziału. - Ta pielgrzymka pozwala im też wyjść na zewnątrz, znowu zasmakować normalnego życia. Nigdy nie byli w takim miejscu - powiedział pracownik Aresztu Śledczego i wyjaśnił, że oddział zewnętrzny to ostatni etap na ścieżce penitencjarnej, są tu osoby odbywające karę w systemie półotwartym i otwartym, te które kończą karę czy które mogą wyjść na warunkowe zwolnienia. - Największy nasz sukces jest wtedy, kiedy dana osoba do więzienia nie wraca. Złych łotrów nie ma, są złe czyny, złych ludzi nie ma - uważa Gądek.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Ucz mnie wychodzić naprzeciw potrzebom bliźnich!

2025-03-27 09:40

O. prof. Zdzisław Kijas

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Prawdziwym grzechem jest żyć przekonaniem, że gdzie indziej żyje się lepiej, wygodniej, przyjemniej. Przekonanie, jakoby „wszędzie było dobrze tylko nie we własnym domu”.

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».

CZYTAJ DALEJ

Reklama