W dniach 15-17 października 2009 roku 54-osobowa grupa młodzieży ze zgorzeleckiego Niepublicznego Gimnazjum oraz z Liceum im. Braci Śniadeckich wraz z opiekunami i ks. Pawłem Oskwarkiem udała się na wycieczkę do Wadowic, Kalwarii Zebrzydowskiej, Krakowa i Oświęcimia. Podjeliśmy wędrówkę po śladach papieskich, a szczególną okazją stał się dzień 16 października - kolejna rocznica wyboru Karola Wojtyły na stolicę Piotrową. Możliwość przebywania w miejscach, w których dorastał i kształtował życie Jan Paweł II pomogła młodzieży zastanowić się nad swoim miejscem w świecie i Kościele. W każdym z tych ważnych dla Papieża miejsc, przypominaliśmy sobie jego słowa, które już jako następca św. Piotra wypowiadał, kiedy przybywał do Polski.

Wadowice

Kiedy zbliżaliśmy się do miasta dzieciństwa Karola Wojtyły, słuchaliśmy w autokarze słów, które on z nutą wzruszenia wypowiadał w tym miejscu: „A dom był tutaj za moimi placami na ul. Kościelnej. A kiedy patrzyłem przez okno, widziałem na murze kościelnym zegar słoneczny i napis: czas ucieka wieczność czeka”. Odwiedzając papieski dom, myśleliśmy o naszym domu, o naszych rodzinach. Była to okazja do podziękowania za rodziców, rodzeństwo oraz za to wszystko, czego nauczyliśmy się i co otrzymaliśmy w naszych rodzinach. Tu przypomnieliśmy sobie, że wieczność zaczyna się dzisiaj, teraz, każdego dnia. Że mimo tego, iż jesteśmy bardzo młodzi, mamy uczyć się roztropności i dostrzegania, że czas nie może nam uciekać przez palce, ale ma być czasem cennym w oczach Boga. Tu, jak mówił Papież, i my stanęliśmy jak na pomoście między domem rodzinnym, a domem Bożym.

Kalwaria Zebrzydowska

Był też czas na Kalwarię. Czas zatrzymania się u Maryi. Tu Jan Paweł II odprawił ostatnią Mszę św. w naszej Ojczyźnie. „Tu - mówił - chcę powierzyć Kościół w Polsce i wszystkich Rodaków. Niech Jej miłość będzie obfitym źródłem łask dla naszego kraju i jego mieszkańców.” Zapamiętaliśmy papieskie słowa podziękowania za modlitwy, ale także prośbę o modlitwy po jego śmierci. „Nadal proszę nie ustawajcie w tej modlitwie. Raz jeszcze powtarzam: za życia mego i po śmierci”. Spełniliśmy papieskie słowa. Tak jak on często przychodził tu przed obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej, tak i my modliliśmy się dla niego o dar wyniesienia go na ołtarze. Tu zawierzaliśmy siebie, nasze serca, nasze sprawy. Tu modliliśmy za tych, których kochamy i których kochamy za mało, oddając ich Maryi, prosząc by uczyła nas realizacji drogi Jej Syna w każdym dniu naszego życia.

Kraków

„Wiele moich osobistych wspomnień wiąże się z tym miejscem”. Tak mówił w czasie ostatniej swej pielgrzymki Jan Paweł II, kiedy przybył do Krakowa. Już teraz i dla nas to miasto będzie okazją do pięknych wspomnień. Radością niezapomnianą pozostanie dla nas wszystkich wspólna Eucharystia w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w dzień wyboru Karola Wojtyły na Papieża, sprawowana pod przewodnictwem jego dawnego sekretarza, a obecnie kardynała Stanisława Dziwisza. Cieszyliśmy się całym sercem, że mogliśmy włączyć się w łańcuch wspólnej modlitwy, dziękując Bogu za dar takiego papieża. A potem była jeszcze modlitwa przy ulicy Franciszkańskiej 3.

Oświęcim

W drodze powrotnej zwiedzaliśmy teren obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Zanim weszliśmy na teren obozu w naszych uszach brzmiały słowa Papieża, który wspominał: „wiele razy schodziłem do celi śmierci Maksymiliana Kolbe, wiele razy klękałem pod murem zagłady i przechodziłem wśród rozwalonych krematoriów Brzezinki. Nie mogłem tutaj nie przybyć! Przybywam tutaj do tego szczególnego sanktuarium”. To miejsce odcisnęło w młodych umysłach głęboki szacunek dla życia, jak również dla tragicznej historii naszego narodu. Tu pytaliśmy samych siebie w myśl naszego umiłowanego rodaka Jana Pawła II: „co jest wielkością człowieka i co jest jego nędzą, co jest jego klęską i co jest jego zwycięstwem? Jacy wróciliśmy? Z pewnością ubogaceni. Czy inni? Lepsi? Czas pokaże. Jednak wróciliśmy z przeogromną radością naszych młodzieńczych serc. Wróciliśmy z nadzieją i świadomością wezwania wyrażonych w pięknych słowach papieża Jana Pawła II: „człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa!” Chcemy wygrywać, chcemy wygrać życie z Chrystusem.