Już po raz dwusetny, w październiku br., odbyło się spotkanie Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90 w Legnicy. Z tej okazji do klasztoru Zakonu Braci Mniejszych w Legnicy przybyli: biskup legnicki Stefan Cichy, minister prowincjalny Prowincji św. Jadwigi o. Wacław Chomik oraz księża i liczni sympatycy tej wspólnoty. Mszy św. w intencji dziękczynnej za posługę franciszkanów na rzecz Duszpasterstwa przewodniczył Ksiądz Biskup.

Modlitwa próśb

W homilii bp Cichy zaznaczył, że obchodzimy dwa powiązane ze sobą jubileusze: 800 lat franciszkanów i 200. spotkanie Duszpasterstwa. Św. Franciszek wprowadzał zasady Ewangelii w życie codzienne. I my też czynić tak powinniśmy dzisiaj. Potem nawiązał do słów czytanej na ten dzień Ewangelii św. Łukasza: „I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane” (Łk 11, 9) mówiąc, że w chwilach trudnych i w każdych innych tylko On może nam pomóc. Na ogół modlimy się w intencjach osobistych, rodzinnych i naszych najbliższych. Trzeba jednak uporządkować intencje modlitwy i dostrzegać hierarchię potrzeb. Wzorem jest modlitwa próśb Kościoła powszechnego, odmawiana podczas każdej Mszy św. Najpierw modlimy się za cały Kościół, potem za zbawienie świata i za ludzi w szczególnej potrzebie, i dopiero na samym końcu za samych siebie. Powinniśmy dostrzegać wielu potrzebujących i modlić się w ich intencji. Prosimy też Ducha Świętego, aby stale nas wspomagał. Biskup przypomniał wypowiedź Jana Pawła II w kościele św. Anny w Warszawie, podczas jego pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny: „Tak jak kiedyś mój rodzony ojciec włożył mi w rękę książkę i pokazał w niej modlitwę o dary Ducha Świętego - tak dzisiaj ja, którego również nazywacie ojcem, pragnę modlić się z warszawską i polską młodzieżą akademicką: o dar mądrości - o dar rozumu - o dar umiejętności, czyli wiedzy - o dar rady - o dar męstwa - o dar pobożności, czyli poczucia sakralnej wartości życia, godności ludzkiej, świętości ludzkiej duszy i ciała - wreszcie o dar bojaźni Bożej, o którym mówi Psalmista, że jest on początkiem mądrości (por. Ps 110)”. Ksiądz Biskup zakończył homilię słowami: „Niech ta modlitwa próśb pozwoli nam podejmować właściwe decyzje”.

St. Marienthal

Po Mszy św. bp Cichy wygłosił wykład pt. „Sługa Boży Jan Paweł II, jako budowniczy mostów wolności w Europie Środkowo-Wschodniej”. 11 października br. obchodzony będzie Dzień Papieski pod hasłem „Papież wolności”, a tydzień wcześniej czytany był list pasterski Episkopatu Polski na ten temat. W tym roku mija też 20 lat od odzyskania wolności przez kraje wschodniej i środkowej Europy. Jest to zatem dobra okazja do podzielenia się doświadczeniem i nauczaniem Jana Pawła II na temat wolności. Blisko rok temu w St. Marienthal, położonym nad Nysą Łużycką niedaleko Zittau, miało miejsce odsłonięcie pomnika Jana Pawła II i sesja naukowa poświęcona Papieżowi, jako budowniczemu mostów - pokoju, wolności i pojednania. Także bp Cichy wygłosił tam referat, którego poszerzoną, polską wersję przedstawił w Duszpasterstwie. Tytuł sesji w St. Marienthal nawiązywał do powieści Kena Folleta „Mosty wolności”. Biskup zauważył, że o wiele szerszą książkę można by napisać pod podobnym tytułem o Papieżu Polaku, pokazując w niej jak kardynał Wojtyła, a później Jan Paweł II sam doświadczał braku wolności w swojej ojczyźnie i w sąsiednich krajach, i jak - poprzez swoje słowa i odwiedziny - budował tam mosty wolności.

Brak wolności

II wojna światowa i czasy powojenne były w krajach totalitarnych doświadczeniem braku wolności. Masowe aresztowania świeckich i księży, wywożenie ich do obozów zagłady, kasacja wydziałów teologicznych na uczelniach, ścisła cenzura książek i czasopism, zakaz stowarzyszeń i organizacji, zakaz budownictwa kościelnego, a nawet urządzania procesji (taki zakaz obejmował np. procesję Bożego Ciała z Wawelu na Rynek w Krakowie; został on cofnięty dopiero podczas papieskiej wizyty w 1979 r.) to tylko niektóre znaki braku tej wolności. Uwięzienia doświadczył nawet obraz MB Częstochowskiej, który - poświęcony przez Papieża Piusa XII - odwiedzał kościoły. W dniu 4 września 1966 roku został on „zaaresztowany”. Przewieziony przez milicję na Jasną Górę, był tam przez nią strzeżony dzień i noc. Po 6 latach ks. Wójcikowi z diecezji sandomierskiej udało się „ukraść” obraz i od tej chwili mógł on znów odwiedzać wiernych.

Èeské deti i niewidzialny mur

Dostrzegając w Gnieźnie, podczas swojej wizyty w 1979 r., napis: Pamatuj Otèe na své èeské deti, Jan Paweł II powiedział: „Nie może ten papież, który nosi w sobie spuściznę Wojciechową, zapomnieć tych dzieci! I nie możemy my wszyscy, drodzy bracia i siostry, którzy nosimy w sobie to samo Wojciechowe dziedzictwo, zapomnieć tych naszych braci! Kiedy dzisiaj, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego Roku Pańskiego 1979, sięgamy do tych fundamentów, nie możemy nie słyszeć - obok języka naszych praojców - także języków słowiańskich i pobratymczych, którym wówczas zaczął przemawiać szeroko otwarty wieczernik dziejów…”. 3 czerwca 1997 r. Jan Paweł II znowu był w Gnieźnie i mówił: „Czyż nie można powiedzieć, że po upadku jednego muru, tego widzialnego, jeszcze bardziej odsłonił się inny mur, niewidzialny, który nadal dzieli nasz kontynent - mur, który przebiega przez ludzkie serca? Jest on zbudowany z lęku i agresji, z braku zrozumienia dla ludzi o innym pochodzeniu, kolorze skóry, przekonaniach religijnych, z egoizmu politycznego i gospodarczego oraz z osłabienia wrażliwości na wartość życia ludzkiego i godność każdego człowieka. Nawet niewątpliwe osiągnięcia ostatniego okresu na polu gospodarczym, politycznym i społecznym nie przesłaniają istnienia tego muru. Jego cień kładzie się na całej Europie”.

W polskim parlamencie

Stale też aktualna jest wypowiedź papieża w polskim parlamencie z dnia 11 czerwca 1999 r.: „Kościół przestrzega przed redukowaniem wizji zjednoczonej Europy wyłącznie do jej aspektów ekonomicznych, politycznych i przed bezkrytycznym stosunkiem do konsumpcyjnego modelu życia. Nową jedność Europy, jeżeli chcemy, by była ona trwała, winniśmy budować na tych duchowych wartościach, które ją kiedyś ukształtowały, z uwzględnieniem bogactwa i różnorodności kultur i tradycji poszczególnych narodów. Ma to być bowiem wielka Europejska Wspólnota Ducha. Również w tym miejscu ponawiam mój apel, skierowany do Starego Kontynentu: Europo, otwórz drzwi Chrystusowi!...”.

Brama Brandenburska

Szczególne znaczenie miała - zdaniem wykładowcy - obecność papieża przy Bramie Brandenburskiej. W miejscu tym, w dniu 23 czerwca 1996 r., powiedział on: „Mury i złowieszcze granice rozdzieliły ludzi. W tej sytuacji Brama Brandenburska stała się w 1989 r. świadkiem dnia, w którym ludzie zerwali i odrzucili jarzmo ucisku. Zamknięta Brama Brandenburska stała tu jako symbol podziału; kiedy wreszcie została otwarta, stała się symbolem jedności i oznaką, że wypełniono zapis konstytucji, mówiący o dążeniu do zjednoczenia Niemiec wolnych i suwerennych. Tak więc można powiedzieć, że Brama Brandenburska stała się bramą wolności.” Papież powtarzał wtedy słowa: człowiek jest powołany do wolności. Powiedział też: „Wam wszystkim, którzy mnie teraz słuchacie, mówię: pełnia i doskonałość tej wolności ma jedno imię - Jezus Chrystus. On jest tym, który powiedział o sobie «Ja jestem bramą». W Nim zostaje ludziom otwarty dostęp do pełni wolności i życia”.
Podsumowując swoje wystąpienie Ordynariusz Legnicki stwierdził, że Jan Paweł II był prawdziwym budowniczym mostów wolności we wschodniej i środkowej Europie. Wcześniej zaś podkreślił, że ten Papież Słowianin odsłonił duchową jedność chrześcijańskiej Europy, na którą składają się dwie wielkie tradycje: Zachodu i Wschodu.
W długiej i ciekawej dyskusji, jaka odbyła się po wygłoszonym referacie, wszyscy zgodzili się z tą konkluzją. Wyrażano jedynie żal, że nasz wielki rodak nie mógł udać się do Rosji. Na zakończenie podziękowano założycielom Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90: Adamowi Jaworskiemu, Zygmuntowi Urbanowi i Stanisławowi Andrzejowi Potyczowi, jego liderowi od 1994 r. Spotkanie towarzyskie - z udziałem zaproszonych gości - przy torcie, herbacie i kawie, w podziemiach klasztoru franciszkanów, zakończyło tę jubileuszową uroczystość.