Organizując cmentarz, ustawiono krzyże żeliwne, a teren ogrodzono kamiennym murem i wzniesiono niewielką budowlę z otworem w sklepieniu i prześwitami w ścianach bocznych, w okresie międzywojennym uznawaną za niedokończoną kaplicę i w końcu przekształconą na kaplicę-mauzoleum, wyposażoną w krzyż i ołtarz.
Niektóre źródła określają wojenną pińczowską nekropolię jako „najpiękniejszy w województwie cmentarz z czasów I wojny światowej z elementami kamiennymi o stylu monumentalnym i antykizującej architekturze” oraz jeden z największych – spoczywa tutaj około 1000 poległych żołnierzy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Po II wojnie światowej wyremontowano kaplicę i ogrodzenie oraz wydzielono kwatery. Zapewne wówczas wmurowano tablicę poświęconą Nieznanemu Żołnierzowi. W 1983 r. uroczyście odsłonięto tablicę poświęconą członkom Pińczowskiego Hufca „Szarych Szeregów”. W 1987 r. przy wejściu na cmentarz RK PTTK „SABAT” umieściło tablicę informacyjną, zastąpioną później nową. W latach 2006-07 przeprowadzono prace remontowe kaplicy, muru, schodów, alejek.
Cmentarz leży przy ulicy Grodziskowej, za cmentarzem katolickim, przylegając do niego od wschodu, na stoku wzgórza. W planie zbliżony jest do trapezu. Nekropolia otoczona jest murem z wapienia. Na cmentarzu dostrzeżemy krzyże łacińskie oraz rosyjskie – odbiegające od typowego krzyża prawosławnego, symbolizujące poległych żołnierzy służących w armii rosyjskiej, którzy nie musieli być wyznania prawosławnego, ale mogli być katolikami, Żydami lub muzułmanami.
