Reklama

Wielkie mozartowskie święto

Niedziela Ogólnopolska 24/2019, str. 51

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Warszawie rozpoczął się XXIX Festiwal Mozartowski. Od blisko trzech dekad jest on największym na świecie monograficznym ujęciem muzyki salzburskiego mistrza.

Jak co roku muzyka Wolfganga Amadeusza Mozarta będzie rozbrzmiewać nie tylko w siedzibie Warszawskiej Opery Kameralnej, czyli w jej porównywanym do misternej bombonierki teatrze, ale również w pałacowych wnętrzach Wilanowa, w Zamku Królewskim, Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana (inaugurująca festiwal Gala Otwarcia miała miejsce 9 czerwca; 6 lipca – Gala Finałowa) i w świątyniach stolicy. Tradycyjnie obok kanonu oper Mozarta (w tym premiery „Czarodziejskiego fletu” – reżyseria: Giovanny Castellanos, kierownictwo muzyczne: Marcin Sompoliński, scenografia: Rafał Olbiński) nie zabraknie muzyki sakralnej z koronnym „Requiem” na czele. W programie jest też specjalna, bardzo bogata oferta dla dzieci. Pozwoliłem sobie jednak zachęcić Państwa do spotkania z muzyką salzburskiego mistrza w pewien zgoła niesztampowy sposób. Co by Państwo powiedzieli na wywiad ze śpiewakiem, który brał udział w prapremierze mozartowskiego „Wesela Figara”?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ludzka wyobraźnia to niespotykany wehikuł czasu. Dzięki niej możemy się przenieść o 233 lata wstecz, aby porozmawiać z maestrem Signorem Ochellim, znanym też jako Signor O’Kelly. Pod tymi pseudonimami kryje się legendarny irlandzki tenor Michael Kelly. To on stanął na deskach teatralnych, by wziąć udział w prapremierze Mozartowskiego arcydzieła. Cofamy zegar i...

* * *

PIOTR IWICKI: – Jak wspomina Pan pierwszy kontakt z Wolfgangiem Amadeuszem Mozartem?

MICHAEL KELLY: – Pamiętam, jak na pierwszej próbie Mozart stanął w swojej szkarłatnej pelisie i złocistym kapeluszu i całkowicie poświęcił się orkiestrze.

– Dyktator, despota czy bardziej przyjaciel artystów?

– Miał dla wszystkich czas, skupiał się na każdym detalu.

– Zrobił na Panu, jak widzę, wielkie wrażenie...

– Nigdy nie zapomnę tego małego ożywionego oblicza, rozświetlonego promieniami geniuszu. Tego się nie da opisać, było ono bowiem tak niedościgłe, jak niemożliwością jest namalowanie promieni słońca.

– Jest Pan jednym z pierwszych śpiewaków z Wysp Brytyjskich występujących na kontynencie. Kto z kompozytorów jest dla Pana postacią szczególną?

– Oczywiście, Wolfgang Amadeusz Mozart i Giovanni Paisiello, współpraca z nimi to zaszczyt. Za ich sprawą poniekąd teraz rozmawiamy. Myślę, że mogę powiedzieć, iż łączy nas przyjaźń.

– Czy to prawda, że już w czasie próby wykonania „Wesela Figara” wiedzieliście, iż macie do czynienia z dziełem szczególnym?

Reklama

– Może zabrzmi to bardzo nadęcie, ale tak było. Wiedzieliśmy, że czeka nas sukces. Powiem tak – ta opera była skazana na powodzenie. Nigdy mi się to nie zdarzyło, ale kiedy pierwszy raz zagraliśmy całość, to ci z orkiestry oklaskiwali maestra Mozarta, bijąc smyczkami w pulpity.

– A Mozart?

– On był zaskoczony. Nawet bardzo. I chyba skrępowany, ot taki mały człowiek w środku nieczęstego obrzędu, takiego muzycznego rytuału. Wszystkim za to podziękował, nie spodziewał się.

– Przecież to była tylko próba!

– Tak, ale otwarta dla gości.

– I co się stało?

– To można określić mianem: zrobić furorę. W zasadzie wszystkie główne fragmenty: arie, ansamble musieliśmy powtarzać. Publiczność wymusiła to na nas brawami. Proszę sobie wyobrazić, że przez to spektakl trwał dwa razy dłużej. A przecież i bez tego nie jest krótki (śmiech).

– A premiera?

– W identycznym nastroju. Aplauz, wielki sukces. Tak było przez kolejne wystawienia. Nie uwierzy Pan, jeden z duetów na drugim spektaklu bisowaliśmy dwukrotnie! Zabrzmiał więc trzy razy!

– Wspaniale!

– Nie do końca, obecny na spektaklu cesarz Józef II wprowadził błyskawicznie zakaz bisów. Po spektaklu powiedział do nas, śpiewaków: „Śmiem twierdzić, że jesteście zadowoleni z tego, że zatrzymałem bisy. Powtarzanie tak wielu arii musi być dla was męczące”.

– Zadziałał trochę jak związki zawodowe...

– Artyści w sposób oczywisty przyznali mu rację, ale ja nie byłbym sobą, gdybym nie powiedział wprost do cesarza: „Nie wierz im, Panie, wszyscy lubią bisy. Jestem pewien, że zawsze tak jest”.

– Brawo, Maestro, dziękuję za tych klika słów!

* * *

Festiwalowe detale znajdą Państwo pod adresem internetowym: operakameralna.pl. „Wesele Figara” zostanie wystawione 21, 22 i 23 czerwca. Jesienią spektakle obejrzą melomani w Japonii, dokąd Warszawska Opera Kameralna udaje się na kolejne w jej historii tournée po Kraju Kwitnącej Wiśni. Tygodnik „Niedziela” jest patronem medialnym XXIX Festiwalu Mozartowskiego.

Wywiad z Michaelem Kellym stworzyłem na podstawie wypowiedzi artysty zapisanych w „Life of Mozart” vol. 3 Otto Jahna (1891).

2019-06-12 09:02

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

W TVP1 premiera filmu dokumentalnego „Wojtyłowie. Drogi do świętości”

2024-03-29 11:11

[ TEMATY ]

film

TVP

„Wojtyłowie. Drogi do świętości” to dokument opowiadający historię rodziny, z której wywodzi się Karol Wojtyła. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. W dokumencie autorstwa Piotra Kota i Mileny Kindziuk wystąpili m.in. kard. Stanisław Dziwisz, Ewa Czaicka, Jan Wojtyła. Premiera - 30 marca o 10:35 w TVP1.

Dokument opowiada historię rodziny, z której wywodzi się wyjątkowy człowiek, wielki Papież i późniejszy święty. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. Głęboka więź powstaje dzięki zaufaniu i prawdzie, a wszystko zanurzone i przesycone jest miłością. Rodzina Wojtyłów uczy, że pozytywne związki i relacje kształtują całe nasze życie.

CZYTAJ DALEJ

O niemieckiej zbrodni

2024-03-29 15:23

Instytut Pamięci Narodowej Delegatura w Kielcach zaprasza do udziału w panelu dyskusyjnym pt. „Wokół niemieckiej zbrodni na rodzinie Ulmów z Markowej oraz pomocy Żydom przez Polaków. Spojrzenie różnych perspektyw”. Spotkanie odbędzie się w 25 marca o godz. 17 w Centrum Edukacyjnym Instytutu Pamięci Narodowej „Przystanek Historia” ul. Warszawska 5 w Kielcach. 24 marca 1944 roku niemieckie formacje policyjne złożone z żandarmów i policji granatowej z Łańcuta przybyły do zabudowań rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów zamieszkujących Markową w dystrykcie krakowskim. Rodzina ta ukrywała ośmioro Żydów: Saula Goldmana z Łańcuta wraz z czterema synami: Baruch, Joachim, Mechel i Mojżesz oraz dwóch ich krewnych z domu Goldman – Gołdy Grünfeld i jej siostry Lei Didner z córką Reszlą. W myśl niemieckiego prawa okupacyjnego małżeństwo

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję